Night Changes // JIMON ✔

17•Mühür

Her şey normale dönmüş ben aşkımda takılmışım...

×××

Sessiz Kardeş Jace'in odasından çıktığında herkes ona bakıyordu.

Uyandı. dedi en sonunda sessiz kardeş. Herkes mutlulukla ona teşekkür etti Sonra da önce Izzy, Alec ve Maryse Jace'in yanına girdi. Simon ve Magnus'un beklemesi gerekecekti. Gerçi Magnus'un içeri girmek gibi bir niyeti yoktu. O sadece Alec'in yanında olmaya gelmişti.

Simon ne kadar zaman geçtiğini bilmese de epey olmuştu ve en sonunda Jace'in odasından çıktığında Simon da hemen girmek için ayağa kalktı ama Alec onu durdurdu.

"Nereye gidiyorsun?"

"Jace'i göreceğim?"

"Hangi vasıfla?"

"Alec!" Izzy Alec'e uyarıcı bakışlar atıyordu. "Geç Simon." dedi sonra da Simon'a şefkatle bakarak. Alec gözlerini devirdi. Simon ne olduğunu anlamasa da umursamadan içeri girdi.

"Jace." dedi yanına ilerlerken. Hemen bir koltuk çekti yanına.

"Simon?"

"İyileşeceğini biliyordum." dedi Simon gülümseyerek.

"Tabii ki iyileşirim. Ben Jace'im." dedi. Jace genelde Ben Jace Herondale'im gibi şeyler söylerdi ama şimdi sadece Jace'im demesi Simon'a geçen günkü konuşmasını hatırlattı ve bunu düşününce daha da gülümsedi.

"Evet sen Jace'sin." dedi ve eline uzandı ama Jace hemen elini geri çekti. Simon'ın yüzündeki gülümseme anında solarken hafifçe kaşlarını çattı. "İyi misin?" diye sordu.

"Ben iyiyim. Sadece..." biraz durdu. Böyle bir şeyi söylemek çok zordu. "Ben artık sana karşı hiçbir şey hissetmiyorum." dedi direkt. Uzatmaya gerek yoktu. Simon şaşkınlıkla donakaldı.

"Ne demek bu ya? Geçen gün-"

"Sana karşı bir şeyler hissetmemi sağlayan bir mührüm vardı. O iblis vermişti bana. Yani seninle yaşadıklarımızın hiçbirini kendi irademle yapmadım." dedi. Çok sert konuşmuştu. Belki de bu kadarını söylememeliydi ama gerçeği tamamıyla bilmesi daha iyi olurdu. Hem Simon için hem de kendi için.

"Sen dalga mı geçiyorsun benimle?" dediğinde Jace başını iki yana salladı. "Neden söylemedin o zaman bana? Neden benim de seni sevmeme izin verdin?" dedi sinirle. Jace'ten cevap gelmedi. "Gerçekten çok acımasızsın. Bir anlığına bunu unutmuşum ama tekrar hatırladım teşekkürler." dedi ve odadan çıktı.

"Simon-" Izzy'nin belki söyleyecek başka şeyleri vardı ama Simon şu anda kimseyi dinleyecek durumda değildi. Sadece yalnız kalmak istiyordu.

°°°

Simon eve gitti. Kimsesi kalmamıştı resmen. Becky'den sonra kalan son dayanağı Jace'di ve o da bir yalandan ibaretti.

Jace biliyordu. Mühür gidince bunun yaşanacağını biliyordu. Ama yine de Simon'ın ona aşık olmasına izin vermişti. Simon'ı asıl sinirlendiren de buydu zaten. Başka neye sinirlenebilirdi ki?

Yapacak bir şeyi kalmamıştı. Jace için çaba harcayacak değildi. Normal hayatına -ne kadar normal olabilirse- dönmeliydi.

Öylece yatağa uzanıp uzun uzun düşündü. Kendini bir hiç gibi hissetmeye başlaması yaşama isteğini ondan alıp götürüyordu.

°°°

"Gerçekten her şeyi bir anda anlatmak zorunda mıydın?" dedi Izzy. Jace ona bakmasa da konuşmayı sürdürüyordu.