anonim//beste

chapter 28

ayaklarımı suya vurarak yürüyordum. 

kafamı kaldırıdım ve ay ışığının aydınlattığı arele baktım.

balodan erken ayrılıp sahile gelmiştik. beni göz bandıyla getirdiği sahile.

tek fark artık aramızda bir bez yoktu. 

arel de yüzünü bana çevirdi. yüzümü ezberlemek istercesine işledi bakışlarını.

konuşmuyorduk ikimizde . anın büyüsünde kaybolmuştuk.

elimden çekiştirerek kumlara doğru ilerledi ve yere uzandı . ona gülerek baktım ve kendimi yanına bıraktım. 

kolunu başımın altına koydu ve beni iyice kendine çekti .

"seni çok seviyorum beste" 

böyle şeyler söylendiğinde hep anlık bir duraksama yaşardım. çünkü bu cümleyi asla gerçek hislerle kurmamıştım.

ama bu sefer dilimden rahatca döküldü.

"bende seni seviyorum "

biraz daha sahilde oyalandıktan sonra geç olunca arabaya gittik ve arel beni eve bıraktı . 

vedalaşıp arabadan indim ve eve girdim. 

kendimi yorgunlukla koltuğa atmıştım ki karanlıkta gördüğüm bedenle çığlık attım .

ışığı açtım ve toprağa baktım.

"toprak seni öldürücem ne kadar korktum biliyor musun . hem bu saatte ne işin var evimde"

konuşmadan bana bakıyordu . 

"sen evime nasıl girdin."

güvenliği bir şekilde atlatsada kilidi açması imkansızdı.

üzerime doğru gelmeye başlayınca geriledim . ne yapmaya çalışıyor bu çocuk.

"beste"

gözlerindeki ifade içimi hiç açmıyordu.

"sevgili mi oldunuz. "

yutkunarak başımla onayladım.

"seni kandırıyo ona inanma . seni gerçekten seven benim . beni gör beste."

geriye doğru giderken elim çantamdaki telefonuma gitmişti.

gözleri çantama kayınca hızla elimden çekti ve odanın diğer köşesine fırlattı .

güvenliğin duyabilmesi için tiz bir çığlık attım . toprak elini ağzıma kapattı.

"korkma beste . sana bişey yapmıycam . yapamam da . sadece konuşmaya geldim."

gözümden yaş akmaya başlamıştı. zorlana kapıyla umutla o tarafa baktım.