The Gangster Slave

Chapter 1

Chapter 1

Denise's POV

Maaga palang ay gumising nako, dahil tsyak na lagot, naman ako kay auntie lela ko. Kailangan ko nang gumising para maghanda nang umagahan nila. Oh, oo nga pala, ulila nako sa magulang ko kaya dito ako kina auntie lela ko nakatira. Namatay si mama dahil sa car accident. Pagkatapos non, sobrang nalungkot si papa kaya naman sa hindi ko alam na dahilan bigla nalang niya kong dinala dito at ang sunod ko nalang nalaman...

Wala na ang papa ko.

Nung panahon nayon, sobrang-sobra ang iyak ko. Pero habang tumatagal nakaka-move-on na naman ako. 'yon nga lang hindi ko parin alam kung bakit namatay si Papa. Kahit sila auntie. Wala rin.

Kaya ulila nako, tama ulila nako.

Meron ding anak si auntie si Stacey at Stephanie. Opposite na opposite sila dahil si Stacey medyo hindi maganda 'yung pagsasama namin rito.

Dahil alam nyo na. Sampid at palamunin lang daw ako dito, arte lang nang lola ninyo. Pero syempre kung merong masama meron ring, mabait at si Stephanie 'yon. Ang nag-mamalasakit rito sa 'kin. Simula kasi nung namatay si Papa, halos hindi nako kumibo noon dag-dag mo pa 'yung masasakit na salita ni Stacey sa tuwing nasa-sulok lang ako. Keso ang arte ko, nakakarindi daw ang pag-iyak ko. Eh! sino ba namang hindi iiyak kung namatayan ka nang tatay diba?

Hindi ko lang masabi sa kaniya 'yon dahil malalagot ako ka'y auntie kapag inaway ko 'yon kaya nanahimik nalang ako. At dahil dun naging mabait sa 'kin si Stephanie, siya lagi 'yung karamay ko tuwing umiiyak ako. Kaya naman nagpapasalamat talaga ako kay Stephanie kasi dinadamayan niya ko.

Masarap sa feeling na may-kaibigan kang totoo at thankful ako kasi nandiyan si Stephanie. Kahit may pagka-childish 'yon love na love ko rin 'yon di ko lang masabi sa kaniya baka kasi kiligin e, di joke lang. Pagkatapos ko sa gawain ko ay pumunta nako sa room ni Stephanie para gisingin siya.

Tulog mantika 'yon e.

Kumatok muna ako sa pintuan niya. Ayoko ko naman kasing pumasok agad, kahit bestfriend ko siya hindi ako pumapasok sa room nang may room. Pero nakailang katok pako pero di parin bumukas ang pintuan. Hys! siguradong tulog parin. Kaya minabuti ko nalang buksan. Pagpasok ko sa kwarto niya. Nakita ko siyang nasa sahig na, Jusko! Stephanie, Stephanie. Napakalikot niya talaga matulog hays!Kaya lumapit nako sa kaniya at tinapik-tapik siya nang mahina sa pisngi niya. Aba't ayaw parin gumising ah. Kaya kinuha ko yung plantcha na may lamang tubig pang wisik.

I

yon lang naman 'yong ginagamit ko sa kaniya sa tuwing ayaw niyang magising astig diba?

"Ayy! Ano ba 'yan." Sabi niya at pinupunasan ang mukha niya. Tumayo naman ako at pina-wenangan siya.

"Ano! gising ka ngayon. Tignan mo nga ang likot mo matulog. Nagkanda-kanda hulog kana jan."

"Ay! Ganto na ba ako kalikot matulog. Grabe naman." sabi niya at tumingin sa sahig.

Napa-pacepalm nalang ako sa sinabi niya. "Aba't nag-tanong kapa?"

"Ayy! Oo na haha, sige." sabi niya at tumayo na bigla. Kaya napatawa naman ako para kasi siyang baliw. Na bigla-bigla nalang tumatayo haha.

Tumayo nako. "Sige na, lalabas nako sumunod ka na rin sa baba, baka gumising na sila auntie."

"Ok, sunod nako sa baba." Pagkasabi niya non lumabas nako nang kwarto niya at saktong pagbukas ko ay lumabas din si auntie ngingiti sana ako nang bigla niya ako'ng inirapan. Kaya yumuko nalang ako at hinintay siyang makababa bago ako.