05

25 1 5
                                    





"Ano? Punta ka, honey?" Fire asked me.

"Ok lang kahit hindi noh. Wag ka mag alala sa amin. Kung hindi mo pa kaya edi wag muna." Wils assured me.

"Ano, babes? Pupunta ka?" tanong pa ulit ni Sari.

"I d-don't know...." I sighed.

I felt my phone vibrated so I pulled it out and checked the message.

Dad
5: 35 pm

It's already Saturday. Make your
choice.

I don't want to.

Ok. Then, let's see what will happen.

Stop forcing me. I hate it.

You had your choice. Let's
see what all of you will end up like.

I'm not bluffing.

Fine.

Dress properly. 7 pm sharp.




"I'm going." sabay sabay silang napatingin sa akin na gulat gulat.

"Seryoso ka?!" gulat na sigaw ni Sari.

"Oo. Mas mahirap kung lahat tayo mawawalan ng privilages. Saka we're starting to work na diba? I know my Dad. He's not bluffing." pagsalita ko at nagdiretso sa kwarto.

Iniwan ko sila sa may salas kase nanonood kami kanina doon. Pagkapasok ko sa kwarto ay kinuha ko agad ang maliit kong backpack at inilagay doon ang cellphone, wallet at yung mga personal kong gamit.

"Li..." napatingin ako kay Wils na pumasok ng kwarto.

"Wils, bakit?" I asked her.

Sa totoo lang, ni minsan hindi ako nagtanim ng sama ng loob kay Wila. Hindi ko siya sinisi kundi sarili ko ang sinisi ko. I am thankful pa nga to Wila. She never left me. She walked on darkness with me.

"Kaya mo ba talaga na pumunta sa bahay nina Renz?" she directly asked me.

Wila, the good and bad thing about her is that she doesn't filter her words. Masakit man yan o nakakapanatag ng loob kailangan mong lunukin kase pinapahalagahan niya ang pagsasabi ng totoo.

"Wag kang magsisinungaling sa akin, Lime Francine." nakatitig lang ako kay Wila.

I feel like she was digging down into my emotions. Ever since that day, emotions was never visible in my eyes ever again. Since that day, my eyes doesn't shine anymore.

"Hindi ko a-alam pero kailangan ko." I said almost stuttering.

"Hindi mo kailangan. Kung hindi mo pa kaya wag mo ipilit Li. Alam ko at saksi ako sa pinagdaanan mo sa loob ng halos apat na taon. Halos mawalan ka ng buhay sa lahat. Hindi makakain. Hindi makatulog ng ayos. Laging tulala. Laging umiiyak. Hindi kita masisi kung gusto mo magrebelde. Kung gusto mo magwala. Kung gusto mong mawala..." she sighed and her face expression became softer.

I'm starting to tear up.

"Pero kase Li, ito yung paraan mo para kahit papaano maibsan ang sakit. Kaya tinatanong kita kung kaya mo na ba. Kase Li, ayaw na kitang makita na ganon ulit. Ayaw ko ng makita na parang mawawala ka na sa amin....sa akin." she carefully said.

H Series : Healing the Girl named LimeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon