ရိေပၚ အျခားကေလးေတြနဲ႔ အခန္းက်ယ္ထဲမွာ
ေရာအိပ္ဖို႔ အဆင္မေျပတာစိုးတာမို႔ အဘြားက ေရွာင္းက်န္႔နဲ႔ပဲ တစ္ခန္းထဲထားဖို႔ဆုံးျဖတ္ တယ္။ ေဂဟာမႉးရဲ႕ ေျမးဆိုၿပီး တျခားကေလးေတြထက္
ပိုရတဲ့ အခြင့္အေရးဆိုလို႔ သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္အခန္းေလးနဲ႔ေနရတာ တစ္ခုထဲရယ္။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီအခြင့္အေရးကိုပါဆုံးရႈံးရေတာ့မွာပဲ။ စိတ္ညစ္မိတယ္
ဆိုေပမယ့္ သူမလြတ္လပ္ေတာ့မွာထက္ သူ႔အခန္းက်ဥ္းမွာ ဂ်စ္ကန္ကန္ၿမိဳ႕ႀကီးသားေလး မေန
တတ္မွာကိုပဲ ေရွာင္းက်န္႔ ပိုအားနာရပါတယ္။
ပထမဆုံးညမွာပဲ ကေလးအငယ္ေတြကို သိပ္ၿပီး
သူ႔အခန္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ရိေပၚက အိပ္ရာ ဝင္ေနၿပီ။ "Good night" လို႔ခပ္တိုးတိုးႏႈတ္ဆက္
ရင္း ညမီးေလးပဲခ်န္ၿပီး မီးပိတ္ေပးထား
လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ မအိပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အခုမွ နားခ်ိန္ရတာဆိုေတာ့ သူဝါသနာပါတဲ့ ပန္းခ်ီပုံေတြဆြဲခ်င္ေသးတာ။
စားပြဲတင္မီးေလးဖြင့္ၿပီး ပုံဆြဲေကာင္းေနလိုက္တာ အခ်ိန္အေတာ္လြန္မွ အိပ္ရာဝင္ဖို႔သတိရတယ္။
အေက်ာဆန္႔ရင္း စားပြဲက ထလိုက္ေတာ့ ညည္းသံတိုးတိုးေလးကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ ေအာ္ဟစ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဒဏ္ရာရေနတဲ့ ေခြးကေလးေတြ အီသလိုမ်ိဳး နာနာက်င္က်င္ ညည္းေနရွာတာ။
ရိေပၚေလး အိပ္ရင္းေယာင္ေနတာပဲ။
ေစာင္ေတြလည္း ကန္ခ်ထားတာမို႔ အိပ္ရာနားသြားၿပီး ျပန္ၿခဳံေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ေခြၽးေတြလည္း႐ႊဲလို႔ သူ႔အက္်ီရင္ဘတ္ေနရာနား ကို တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ထားတယ္။ ဘယ္တုန္းကတည္းက ဒီလိုျဖစ္ေနပါလိမ့္။ ေရွာင္းက်န္႔ ခုနက ပုံထဲစိတ္ေရာက္ေနလို႔ မၾကားတာျဖစ္မယ္လို႔ေတြးမိေတာ့ ပိုသနားသြားရတယ္။
အက္်ီကိုဆုပ္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို အသာေျဖရင္း တိုးဖြဖြေခၚႏႈိးမိတယ္။
"ဝမ္ရိေပၚ.. ရိေပၚေလး။ ထပါဦး။ အခုက ရိေပၚေလး အိပ္မက္မက္ေနတာ။ တကယ္
မဟုတ္ဘူးေနာ္။ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ပါဦး။"
အင့္ခနဲ အသံေလးနဲ႔အတူ ရိေပၚမ်က္လုံးေတြပြင့္လာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ငုတ္တုတ္ေလး ထထိုင္ရင္း အေဝးကေန အေမာတေကာေျပးလာတဲ့သူလိုမ်ိဳး အသက္ျပင္းျပင္းရွဴတယ္။ နဖူးမွာလည္း ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေတြနဲ႔။ ငိုခ်မိေတာ့မလို မ်က္ႏွာေလးျဖစ္သြားေပမယ့္ ေဘးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနမွန္းသတိရသြားပုံနဲ႔ မ်က္ႏွာကို ျပန္ထိန္းတယ္။ ဘာမွမျဖစ္သလို မထုံတတ္ေတး ႐ုပ္ေလးခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားလိုက္ တာ။
VOUS LISEZ
Where the Sidewalk Ends (Completed, Yizhan/Zhanyi)
Fanfiction(Both in Unicode and Zawgyi) Don't be afraid, just hold my hand I will walk with you Until the very end....
