When A Manananggal Fell In Love

Chapter 4

Ang bahay ni Devon ang destinasyon ni Rosario. Hinahanap-hanap niya ang mga ngiti nito maging ang kabuuan nito. Gaya ng dati ay muli siyang nagkubli sa puno sa tapat ng bintana mismo ni Devon.

Kasalukuyan namang nag-eensayo si Devon ng datnan ni Rosario. Sa pagkakataong ito, napuna ni Rosario na wala ng hawak na papel si Devon. Dire-diretso na din itong magbitaw ng linya. Pati ang mga kumpas ng mga kamay nito at ekspresyon ng mukha ay kabisado na din nito.

"Pang-best actor pala 'tong si Devon. Kaso malungkot naman ang istorya. Maiiyak pa yata ako dito. Kailan kaya magtatanghal 'tong si Devon? Makapanuod kaya?" sabi ni Rosario sa sarili habang nakakapit muli sa sanga ng puno. Siniguro na niyang walang hantik o langgam na naroon bago siya kumapit dito.

Nalilibang siya sa panunuod kay Devon nang matanawan niyang nagbukas ito ng pintuan ng maliit niyang silid at may pumasok na isang babae. Naisip agad ni Rosario na maaaring nanay iyon ni Devon.

"Devon, hindi daw makakauwi ang tatay mo bukas. Ako ang pinaluluwas ng Maynila para kunin 'yung sahod niya at may ipapadala daw siyang mga damit na binigay ng amo niya." wika ng Nanay ni Devon na mataang pinakikinggan ni Rosario.

"Ganu'n ba 'nay. Eh anong oras po kayo makakauwi?" tugon ni Devon na naupo sa makitid nitong higaan.

"Kaya ko nga sinasabi sa 'yo eh baka hindi ako mauwi bukas. Baka sa linggo na. Kaya maaga 'ko gigising bukas at lulutuin ko na hanggang pang-hapunan mo. O kung gusto mo naman mag-delata ka na lang sa gabi o itlog para hindi ulit-ulit ang ulam mo."sabi ni Aling Salome na ina ni Devon.

"Ako lang mag-isa dito 'nay?" mabilis na pagkakatanong ni Devon.

"Aba eh oo. Mapapa'no ka ba kung mag-isa ka dito? Mare-reyp ka ba?" pinamewangan pa ni Aling Salome ang anak.

"Eh 'nay, baka magkatotoo 'yung panaginip ko. 'Yung manananggal. Para ngang totoo eh, parang hindi naman panaginip." saad ni Devon. Bahagyang napangiti si Rosario sa kanyang narinig. Inakala pala ni Devon na panaginip lang ang pagkakakita sa kanya.

"Naku naman Devon, maghanda ka ng isang garapong asin, lahat ng krus ilagay mo dito sa kwarto saka 'yung palaspas itabi mo sa higaan mo. Kung anu-ano 'yang pumapasok sa kukote mo." kumukumpas pa si Aling Salome habang nagsasalita.

Napataas naman ang isang kilay ni Rosario. "Ano gagawin sa asin? Isda ba kami at aasinan kami?"  aniya sa sarili.

"S-sige 'nay. Pero agahan mo balik ng linggo ha." pakamot-kamot sa ulo na sagot ni Devon.

"Yieeh ang cute talaga kahit nagkakamot lang." kinikilig naman si Rosario habang nakakubli sa puno.

"Oh sige na, matulog ka na. Bukas mo na ituloy 'yang pagpapraktis mo. Isara mo 'yang bintana mo at baka nga pasukin ka ng sinasani mong manananggal." sambit pa ni Aling Salome bago lisanin ang kwarto ng anak.

Sinunod naman agad ni Devon ang tinuran ng ina. Isinara na nito ang de-slides niyang kahoy na bintana.

"Bad trip naman 'tong si mudra. Ke aga-aga pa eh pinatulog na si Devon. Hmp." nakasimangot na bulong ni Rosario.

Nang makita niyang nagpatay na ng ilaw si Devon ay nilisan na din niya ang lugar na 'yun. At dahil maaga pa at hindi pa siya inaantok, lumipad-lipad pa siya upang maglibot-libot sa paligid. Hanggang sa may matanawan siyang grupo ng mga nag-iinumang kalalakihan.

Hindi na sana niya papansinin ang mga ito pero dahil sa lakas ng boses kung magsalita ang mga nag-iinuman, naisip ni Rosario na lasing na ang mga 'yun. Nakatuwaan niyang pakinggan ang pinagkukuwentuhan ng mga ito.

"Buti hindi nirereklamo 'yung mga ito sa ingay. " aniya sa sarili na sinagot din niya. "Tanga ko naman, sino nga pala magrereklamo eh layo-layo nga pala ang bahay dito. Pero for sure naririnig din ito sa kabilang bahay."