A Genuine Love

Chapter Twenty

Nagising ako dahil sa marahang pagpapaulan ng mga damping halik sa aking mukha. Bago ko pa madilat ang mga mata ay nararamdaman ko ang mumunting haplos sa aking buhok. I clearly recalled what happen this early morning. I got really exhausted, and things happened this morning was really amazing. Pakiramdam ko nananaginip lamang ako, ngunit ganon na lang ako napadaing ng maramdan kong muli ang sakit sa aking bandang ibaba ng marahan akong gumalaw.

Dinilat ko ang aking mga mata at nakita ko sa aking tabihan si Zack Riz na nakangiting nakatitig sa akin.

"Good morning Meu querido." His voice is husky.

I couldn't greet him the way he greeted me. I am too stupefy to process everything.

Gumalaw ako ng bahagya, at ganon na lang ang higpit ng kapit ko sa comforter na nakabalot sa aming dalawa, the soreness of my feminity even my back and thighs we're really sore. Gosh we really did it.

He continued threading my hair, Zack expression told that he was worried about my reaction.

"How are you're feeling? You okay?" He murmured.

"I'm sore." nahihiyang sagot ko. Naramdaman ko na lamang pagtayo nya mula sa pagkakaupo. Doon ko lang napansin na, His upper body is exposed while I can see his gray boxer on.

Tinignan ko ang aking sarili at doon ko lamang napagtanto na may suot na din ako. I wearing my panty and his white shirt.

Binalik ko ang tingin kay Zack. He smiled.
"I dressed you up." pagpapaliwanag niya.

"Thankyou." nahihiyang tugon ko habang nakayuko.

"Gutom ka na?" Tanong nya. Tango lamang ang naisagot ko sa kaniya. At pilit niyang iniharap ang mukha ko sa kanya sabay gawad ng magaan halik sa aking labi.

"Malamig na yung niluto mo kanina pati yung kape." Tawa tawang sabi nya habang kumakamot pa sa kaniyang batok.

Dali dali naman akong napatingin sa wall clock sa kaniyang kwarto. At ganon nalang ang gulat ko ng makitang alas onse y media na ng tanghali.

"Sh*t." mahinang mura ko ng pilitin tumayo ngunit agaran namang muling umupo ng gumuhit ang sakit sa aking pagkababae.

"We can have our brunch here. If you want, I know you can't walk." Nagaalalang sabi pa nito sa akin.

"Nah. I'm good." tugon ko ang muli ulit sinubukang tumayo ngunit ganon nalang talaga ang sakit kung kaya't napipilitang umupong muli.

"Stop what you are meu querido, lalo ka lang masasaktan. Dito nalang tayo kumain. Wait for me, ako ng bahalang magayos." Sabi pa nito at muli aking ginawaran ng halik sa aking noo.

"Zack please. Sa ano, ano dinning table nalang tayo kumain." Nahihiyang sabi ko, habang namumula. Hindi ko alam ang kakaibang nararamdaman ko sa tuwing naalala ko ang aming ginawa kanina.

Malakas na buntong hininga ang kaniyang pinakawalan.
"Fine. Sa dinning tayo kakain, but let me do this." sabi niya sabay badyang buhat sa akin.

"Wait! What are you doing?" natatarantang tanong ko dito.

"I'll carry you." Maikling sagot nito.

"I can do-" hindi ko na natuloy ang aking sasabihin ng muli siyang magsalita.

"We will outside. But please let me carry you. I know nahihirapan kang tumayo, so please let me carry you until we reach the dinning area." dire-diretsong sabi pa nito. Aangal pa sana ako ng unahan niya akong magsalita.

"Huwag ng matigas ang ulo meu querido." malambing na sabi pa nito at walang sabi sabing binuhat ako sa posisyong parang bagong kasal.

"Laki laki naman ng baby ko." nangaasar na sabi pa nito. Sabay lapit ng ilong sa aking ilong ng may ngiti sa labi. Na ginantihan ko naman ng matamis na ngiti.