Bar Boys - M2M Story [UNEDITED]

Bar Boys 8

Bar Boys 8

"Don't you want me here, Raf?"

Ang mabilis na tibok ng puso ko'y lalo pang bumilis nang marinig ang tinig ng isang babae.

"It's... It's not like that, Ver," Rafael's voice almost fades. Tila ay hinihinaan ang kaniyang tinig.

I just remain standing here, almost near the entrance of the dining room. Hands shaking and heart beating fast.

Kurt, get your act together. Umayos ka.

I told myself.

"Where's dad? He didn't tell me she's coming!" Raf said in a hard voice, tila pinipigilan ang sariling lakasan ang pagsasalita.

Bakit? Dahil nandito ako, Raf? Ayaw mo bang marinig ko? Eh ano naman kung marinig ko 'di ba? As if namang masasaktan ka rin? Ako lang naman ang masasaktan dito.

I smiled painfully by that thought.

With hands shaking, knees trembling, I inhaled and slowly exhaled. Sinubukan kong ngumiti at magmukhang walang alam as I start to slowly walk towards the dining area.

I'm nervous and I'm totally not fine but hell, there's no way I'll show it on my face. This is the consequences of the actions that I took kaya't kailangan kong panindigan.

The light from the dining area slightly blinds me. Nang makapag focus ang paningin ay nadatnan ko ang tatlong pigura ng tao.

Magkatabi si Iñigo at ang isang babae, ito ata si Veronica. Kaharap naman nilang dalawa si Rafael na ngayon ay nakatingin na sa direksyon ko.

Napansin ko ring sumunod ang tingin ni Iñigo sa akin kasunod ng sa babae.

The woman is beautiful. Matangkad ito at nasa tamang lugar ang mga kurba ng katawan. Mukha rin itong bata at tama lamang sa edad ni Raf. No wonder they were in a fixed marriage. Bagay na bagay.

I pursed my lips as I gave them a small smile, but not meeting their eyes.

"O, Raf, may bisita ata kayo," I tried to sound okay as I walk towards the table to put it there. Everyone became silent by my mere entrance.

Hindi ko na sinubukang makipagpalitan ng tingin kay Raf dahil hindi ko alam kung kakayanin kong makita ang mukha nya ngayon.

Pero ramdam kong nasa akin ang atensyon niya.

Sobrang lakas ng kalabog ng dibdib ko habang inaayos ang serving ng tinola. Ramdam ko rin ang matatalim na tingin sa akin ng mga taong nakatayo sa likuran ko kaya't hindi maiwasang manginig ng kamay ko.

I inhaled deeply bago sila hinarap nang may ngiti.

"S-sakto marami ang niluto ni Raf. Kasya para sa atin," I stammered.

Veronica smiled sweetly while looking awed. I also noticed how shook Iñigo is while watching me. Tila hindi niya inaasahan na narito ako ngayon sa mansyon nila.

"Really? Niluto ni Rafael? Wow," masayang banggit ng dalaga at agad na nilapitan ang tinola upang amuyin ito.

Hindi, niluto ko. Kakasabi ko lang na si Rafael ang nag-luto eh.

I rolled my eyes on my head.

I tried to widen my smile to match hers.

"Yup, I haven't tasted it but I know it's tasty," I answered her, building up Rafael's skill.

Tahimik lamang ang dalawang binata sa gilid... na kabaligtaran ng dibdib kong sobrang lakas ng kalabog ngayon. Sa sobrang lakas ay hindi ko na maramdaman ang dapat kong maramdaman.