why were not meant to be

that will be the start

KWARTO

Nakahiga ako sa kama ng maisip kong kunin yung gitara ko. Yun na yung pinaka nakaka pagparelax sa akin. Pag pinapatugtog ko yun. Pikit mata akong tumutugtog. Sariling acoustic version ko ng Endless Love ni Lionel Richie and Dianna Ross. Mahilig kasi ako sa mga classic music, saliwa sa maingay naming tugtugan.

And I... I wan't to share... All my love... With you... No one else will do...

Nasa chorus na ako ng biglang tumunog yung cp ko nasa bag ko pa pala. Istorbo. Sino kaya sa kanila yun. Si Neil o si Leroy?

Pagkuha ko ng cp ko sa bag, nakita ko nakasulat sa screen...

Number lang...

Wala sa kanilang dalawa... Sinu to?

Sinagot ko yung tawag.

"Hello?"

"Hello? Is this the number of Miss Angela Delos Reyes?"

"Yes! Speaking, who's this?"

"This is Mr. Franz Cedrick Martinez..."sabi ng nasa kabilang linya.

Tumingin ako sa cp ko. Si Franz?! Tinawagan ako?

"Franz!" napatakip ako sa bibig ko, parang nag high pitch note ako dun ah. Naexcite lang kasi ako at di makapaniwalang tinawagan nya ako. Panu nya nakuha number ko?

"Hi... kamusta ka na?" tanong nya

Ang ganda parin talaga ng boses nya kahit sa phone, parang dj sa radio.

"Ah... Uhm... Ok naman... Ikaw kamusta? San mu nakuha number ko?"

"Ok lang... Sa Kuya mo... Kamusta school mo?"

"Ok naman..."

"Ganun ba..."

silence...

Franz, magsalita ka pa, sige ka sayang load mo. Humiga ako sa kama.

"Hello? Nanjan ka pa ba?" tanong ko.

"Yah... Still here... Ah... Di ko lang kasi alam yung sasabihin ko eh..."

"Ganon? Eh ba't ka nga ba napatawag?"

Meron bang ganon? Tatawag tapos di alam yung dahilan kung bakit sya tumawag?

Natawa sya sa kabilang linya. "Sorry ha... I was speechless when I heard your voice..."

"Huh? Ah... Nga pala... Thank you sa paghatid mo sa akin kanina... Hindi na ako nakapag pasalamat sayo... Pasensya ka na ha..."

"No... It's ok... Wala yun..."

"Thank you parin..."

"So... Kelan ulit tugtog nyo?"

"Usually, every saturday or sunday yung tugtog namin..."

"Ah..."

"May sasabihin ka pa ba? Nagrereview pa kasi ako eh..." kunwari sabi ko sa kanya. Naiilang kasi ako na kausap sya. Tapos di naman sya masyado nagsasalita.

"Oh, wala na, kinamusta lang kita... Paki kamusta mo na lang ako kay Tita Elizabeth, baka this weekend pumasyal ako jan."

"Ah... Ganun ba, ok sige sabihin ko..."

"Ok, thanks... Goodnight..."

"Goodnight din..."

"Bye..."

"Bye..." pinatay ko na yung phone ko.

Bumangon ako at humarap sa salamin. Nagbblush ako? Tinawagan lang ako ni Franz... Nag usap lang kayo Angela, ba't namumula ka na agad?

Haayz! Bumalik na ako sa kama. Tinakpan ko yung mukha ko na as if namang nakikita ako ni Franz na namumula.

ANGELA JANE DELOS REYES

16 years old

4th year student

Average look

Average brain

Average height and body...

But... Not your average musician.

I'm a music witty.

Yun ang tingin ko sa sarili ko. So, why bother to think na magugustuhan nya ako? Sa tingin ko, hindi nya ako type, yung itsura nyang yun? Magkakagusto sa tulad ko? Isa pa, malayo ang age gap namin. Kaya tumigil ka na sa pag iilusyon mo Angela. Kulang ka lang sa tulog.

Franz's POV

Anung ginawa ko? Tinawagan ko sya para maging speechless? Kelan pa nangyari sayo yun Franz? Baliw ka ba? Hahaha! Praning... Umamin ka nga... May something ba?

Wala naman akong makitang dahilan kung may something nga tungkol aa kanya. MAGANDA, MATALINO, MAGANDA BOSES, MAY MAGANDANG HUBOG NG KATAWAN! Anu ka ba Franz?! Nasisiraan ka na ba? Kung anu-ano na yang pinag iisip mo. Bata pa yun. Pwede kang kasuhan jan ng Article 7610 in short child abuse!

Ba't ba pumasok sa isip ko yun? Pero sa totoo lang, hindi kaya naiintimidate yung mga kasamahan nya sa kanya? Kung marunong lang sya mag ayos ng sarili nya, mas gaganda pa sya. Sigurado pag pipiyestahan yun ng mga lalaki sa school nila. Mga sira ulo sila.

Nakatingin ako sa cp ko.

"I know... There's something... I want to discover it... Before I go..."

Ilang months na lang itatagal ko dito... Sana maayos ko na lahat, yung buhay ko, bago ako bumalik ng Singapore. At dapat maayos ko na yung tungkol sa amin ni Johanna...

"Maybe i should call her..."

"Hello?" sabi ko.

"Honey...?"sabi ng sa kabilang linya.

Dati pag naririnig ko ang boses nya, sobrang excited ako. Lalo na kung gaano ka flirty yung boses nya, dati gustong gusto ko yun. Lalo na pag nasa Pilipinas na ako, miss na miss ko sya. Hindi pa kami kasal, hindi rin kami naglilive in, pero ginagawa namin yung mga bagay na dapat ay sa mag asawa lang. Alam nya kung pano nya ako paliligayahin. Buong pagkatao ko. I can't deny that. Dati ganun, boses nya pa lang, hot na hot na ako. Pero ngayon... Hindi ko na alam... Parang hindi ko na maramdaman yun.

"Hi! Ahm..."

"Oh my God honey! I'm so worried about you... Bakit ngayon mo lang ako tinawagan...? Kelan ang dating mo dito sa Phil. para masundo kita?"

"No need... Nandito na ako..."mahinahon kong sabi.

"Really? Since when? Why you don't call me...? Is this a surprise honey...?"

"Ah, biglaan... (kahit hindi) Medyo busy lang... Kaya di kita natawagan agad... Sorry..."

"No... Don't say sorry... I know your job, it's ok with me honey... So... magtatagal ka ba dito...?"

"Hindi naman masyado... Depende sa mga ka deal ko..."

"Ah... So... Did you miss me...? It's been 2 years... I MISS YOUR HARD STROKE... AND ALL YOUR CARESS... Me at the top of you here in my bed..."

Dalawang taon akong hindi umuwi ng Pilipinas. Alam kong hindi lang ako ang nagpapaligaya sayo Johanna, sinong niloloko mo. Kung ako nga may mga babae sa Singapore, ikaw pa kaya? Sigurado ako, kung gano mo ako na flirt sa Bar dati, ganun ka din sa ibang lalaki. Masarap ka lang talaga sa kama. Hanggang dun lang.

"Honey...? Are you still there?"

"Yah... Sorry, Nag ddrive kasi ako. (kahit nandito lang ako sa Unit ko)"

"Ah... So when will you visit me? I miss you so much..."

"I'll call you when... ok? I'll be there... Call you na lang later."

"Ok honey... Call me when and I'll wait for you without undiess... I love you...!"

"Ok... Bye..."

And I turn the phone off.

Grabe, parang di ko na sya kayang makita. Parang ayoko na syang makita. Kailangan ko ng tapusin kung anu mang meron kami.