DWS I: The Lady

22

"Check all the CCTV footage and report to me immediately when you already have got the copy. Walang palalampasin na kahit na sino. The person who did this to Audrey should rot in jail and in hell! Move now."

As I heard that angry voice, it made me realize that I needed to wake up and console him so my eyes automatically flushed open, but I was stunned by the light coming from the bulb on the ceiling that made it hard for me to open my eyes completely.

As I made myself familiar from the light, I roamed my eyes around the room and saw Dmitri near the window.

"Dmitri..." tawag ko sa kanta. Ang boses niya ang narinig ko kanina at base sa intonasyon nito at tono, he's fuming mad. Alam kong kahit na buntis si Liah, hinding-hindi siya makakawala sa galit ni Dmitri once na malaman niyang ito ang tumulak sa akin. Bukod pa roon, sigurado rin akong hindi siya papalampasin ng lahat. Only the Lopez's, Acuena's, and maybe, the Cruizen will be on her side, pero bukod roon ay wala na.

Namumuro na si Liah. Palagi niyang pinapairal ang pagka-bobita niya sa lahat ng oras. Hindi sanay umintindi ng sitwasyon at puro paghihinalang aagawin ko si Josiah ang nasa isip. Kinain na siya masyado ng pagmamahal niya na nagawa pa akong saktan! Isaksak niya sa baga niya si Josiah o kaya ay ikadena sa kanya kung gusto niya!

Lumingon si Dmitri sa akin at bumakas ang gulat sa mukha niya nang makita akong gising. Nagmamadali siyang lumapit sa akin at tinulungan akong sumandal sa head board ng kinahihigaan ko.

"How's my baby? Is she okay?" I hurriedly asked when I held my tummy. Wala na akong kahit anong sakit na nararamdam o miski pagkahilo, pero hindi ako pwedeng magpakasigurado. I need to know what exactly my condition is.

Dmitri sat on the the side of my bed and held my hand. He smiled at me and caressed my hair.

"You don't have to worry about her. According to the doctor, nothing bad happened and she's all good. Just stay there and I'll just call your doctor to check on you and for further explanation, okay?" Hindi na ako nakasagot pa sa kanya at pagtango na lang ang nagawa.

I felt relief after hearing that my daughter's okay. I also felt that she kicked kaya napahawak pa ako sa tiyan ko at tipid na napangiti.

While waiting for Dmitri to come back, inikot ko ang paningin ko sa loob ng kwarto. Kaya pala sobrang liwanag ay dahil tanghali na at bukas ang blinds sa bintana. Nakalipas na ang isang magdamag, and base rin sa ayos ni Dmitri kanina, nakapagpalit na siya, pati na rin ako na nakasuot na ng hospital gown dito.

Napabuntong-hininga na lamang ako at sumandal bago ipinikit ang mga mata. I always ended up in the hospital because of that bitch. Ang lakas ng loob niyang gawin sa akin ang mga ito porket hindi ako lumalaban pabalik, at porket wala akong pinagsasabihan ng mga ginagawa nila nila?! Binantaan pa niya talaga ako na huwag siya ang kakalabanin!

I inhaled deeply and tried to calm myself dahil alam kong hindi makakatulong kung ang iritasyon ko lang sa kanila ang inisip ko, imbes na ang nangyari sa akin. As I held on my baby bump and caressed it, napangiti na lang ako.

"I'm sorry for what happened, baby. Mommy promises that from now on, I'll be more careful at hinding-hindi ako papayag na masaktan ka ng kahit na sino." I talked to my baby because I knew that she could hear me.

I swear, simula sa araw na 'to, hinding-hindi ko na hahayaang may makapanakit sa anak ko lalong-layo na kapag nasilayan na niya ang mundo. Hinding-hindi ako makakapayag na maranasan na niya ang naranasan ko. I will raise hell when that happens.

As the door opened, binuksan ko ang mga mata ko at tumingin sa gawi na iyon. Dmitri entered the room together with a doctor and a nurse. The nurse checked my IV, blood pressure and everything that she needed. When she's done, lumapit sa akin iyong doktora at naupo sa pwesto ni Dmitri kanina.