Shon's POV
"Take this and leave it there."
Kinuha ko ang tray na inabot ni Samara at dinala sa pinto ng kwarto niya.
Naiinis na ko. Wala akong magawa para lumabas siya sa kwarto.
Nakakainis na talaga.
"Boss. Kain na kayo oh." Nakailang katok pa ko pero wala paring sagot.
Hindi kaya patay na sa loob yon? Tangina ko talaga oh. Hindi magandang biro yan Shonan manahimik ka ha.
Pasimple kong kinagat ang dila ko.
Bumalik ako sa kusina ng nanlulumo.
Tumigil ako nang makita ko ang mga nagtatanong na itsura nila.
Umiling ako.
Si Chester at Jim napaupo.
Si Cal naman napahawak sa sentido.
Si Jam napasimangot.
Oo nandito si Jam at buhay siya.
Si Samara naman malungkot na inabot sakin ang tray na may lamang pagkain.
Ilang linggo na nakakalipas.
Nairaos na namin ang 40 days niya at ni hindi man lang lumabas si Boss sa kwarto niya.
Tuwing gabi naririnig nalang namin siyang umiiyak. Bigla bigla na nga lang rin tutulo ang luha ko eh.
Tulad ngayon.
Nakakarinig ako ng pagsinghot.
Lumingon ako at nakita si Jim na nagpunas ng mata.
Lahat kami sa bahay na to apektado. Hindi niya ba nararamdaman na lahat din kami nawalan? Lahat kami malungkot. Bakit kasi kailangan niyang akuin magisa lahat ng sakit? Hindi niya naman kasalanan na mamatay siya eh.
Hindi namin siya masisisi. Hindi namin kaya..
Pero naiintindihan ko naman, alam ko yung pakiramdam na mawala yung taong mahal na mahal mo. Yung halos kahati mo talaga sa buhay mo. Ramdam ko yun dahil kahati rin siya ng buhay ko.
Nangako pa ko sa mga magulang niya na po protektahan ko siya but I failed. And that is one hell of a big failure for me.
She didn't deserve any more pain. Gaya nga ng sabi ni Boss, she already gone through a lot and she can't afford for more.
"Kamusta?"
Napalingon kami sa dumating.
Sila Dave at Thea.
"Ganoon parin." Sagot ni Cal.
Si Iryll ni Boss nandito. Simula nung mabalitaan niya nandito na yan lagi lagi.
"Si Ali?" Lumingon siya sa kwarto ni Boss Zoe.
"Zoe. And still the same." Sagot naman ni Jam.
BINABASA MO ANG
She is Psychometric (COMPLETED)
Non-FictionIlang taon na akong mag isa. Ilang taon na akong naghahanap ng sagot. Ilang taon pa ba ang gugugulin ko para dito? Hindi ako tao sa mata ng tao. Hindi ako dapat mabuhay sa mata ng nabubuhay. Hindi ako nararapat sa respeto ng tao dahil isa akong hali...
