MY HUSBAND IS A MAFIA BOSS

CHAPTER 54

NHALA'S POV;

Dalawang araw na ang nakalipas simula nang sabihin sa akin ni Bea ang totoong kalagayan ni Naigel.

At sa loob ng dalawang araw na iyon hindi ako umalis sa tabi niya.

Gusto kung ako mismo ang mag alaga sa kanya.

Gusto ko kasi na pag nagising na siya ako ang una niyang makikita, bukod dun gusto kung bumawi sa mga araw na hindi ko siya nagawang alagaan.

Naka usap ko na din ang mga Doctor niya.

Iinaliwanag nila sa akin ang totoong kalagayan ng asawa ko.

Naigel is in coma, gusto kong pumalahaw ng iyak ng sabihin sa akin ng Doctor iyon, pero pinigilan ko ang sarili ko.

Bukod kasi sa mahapdi na yung mga mata ko kakaiyak, ayaw kung mag mukhang mahina sa harap nilang lahat.

Yun naman kasi ang dahilan nila kaya hindi nila sinabi sa akin ang totoo.

Dalawang beses na ding nag undergo ng surgery si Naigel. Nag karoon ng fracture ang braso at kanang wrist niya.

Subra akong naaawa sa asawa ko, hindi ko alam kung anong gagawin ko para matulungan siya.

I feel useless.

"H-oney, kami na muna ang mag babantay kay Naigel anak, umuwi ka nalang muna sa bahay nyo para makapag pahinga ka, k-ayo ni Baby" Mom

Hindi naman ako sumagot, dalawang araw na nila akong sinusubukang kausapin, pero umiiwas ako,at hindi sila sinasagot.

Ayaw ko pa kasi talaga silang makausap sa ngayon.

Galit ako sa kanila, nag aagaw buhay na pala ang asawa ko dito hindi manlang nila ipina alam sa akin.

Actually lahat sila alam na may nangyaring masama kay Naigel, pero ni isa sa kanila walang nag sabi sa akin.

Feeling ko trinaidor nila ako.

"I'm fine" Sagot ko ng hindi padin siya umaalis sa gilid ko

"A-nak, dalawang araw kana d--ito. Dalawang araw kanang hindi nakakapag pahinga ng ma ayos, w-ag mo namang pabayaan ang sarili mo" Mom habang umiiyak

Napalunok naman ako at pinigilan ang luha ko sa pag tulo.

Ayaw kong umalis sa tabi ni Naigel.

Natatakot ako na baka pag umalis ako, hindi ko na ulit siya makikita, natatakot ako na baka pag umalis ako baka tuluyan na niya akong iwan.

Ito lang ang nakikita kung paraan para maiparamdam ko sa kanya na nandito lang ako.

Kami ng anak niya,hinhintayin namin siyang magising.

"S-ige,ba-alis muna kami ng Dad mo, ikukuha kita ng mga damit at gamit na pwedi mong magamit d-ito" Sagot niya

Hindi padin ako sumasagot, mukha nga siguro akong ka awa awa sa mga mat nila.

Bukod kasi sa subrang namamaga yung mga mata ko, ang damit na suot ko noong nakaraang araw pa ay suot suot ko padin ngayon.

Idagdag mo pa ang magulo kong buhok.

"A-nak, a-lam kung nag aalala ka sa asawa mo,bpero a-nak, isipin mo naman ang sarili mo,bhindi matutuwa si Naigel sa ginagawa mo" Mom

"Paki sara ng pinto pag labas niyo" Sagot ko

Nang maka alis sila, dun na tumulo ang mga luha ko.

Hinawakan ko ng mahigpit ang mga kamay ni Naigel at hinalikan ito.