IF YESTERDAY IS TODAY

CHAPTER 8

CLAIRE'S POV

dO___Ob~~Leigh.

Natatawa ako sa naging reaksyon niya sa sinabi ko.

"Ano bang reaksyon niyan?", natatawa kong tanong sa kanya at mukhang nakarecover na din siya.

"Biro lang yun, okey?", dagdag ko pang sabi.

Tinignan niya naman ako ng masama.

' Nung problema nito?'

"Bakit mo pa gagawing biro kung pwede mo namang totohanin?!", salubong ang kilay niyang sabi.

dO_Ob??

Natigilan ako sa sinabi niyang yun.

' Anong ibig niyang sabihin?'

Hindi ako nakasagut sa sinabi niyang yun.

" Ano bang reaksyon niyan?", natatawa niyang tanong.

' Ano sa tingin mo? Bwesit!'

" Biro lang yun ,okey?", dagdag niya pa.

' Ehh? '

' Ginagaya niya ba ako?'

d>>_<<b!

Masama ko siyang tinignan mismo sa mata niya.

" Oh, alam ko na ang sasabihin mo." , nakangiti niyang sabi.

"Ano?", salubong kilay kong tanong sa kanya.

" Sasabihin mong bakit hindi na lang natin totohanin . Hehe"- siya.

' tskk!!'

" Abnoy!",sigaw ko sa kanya at natigilan naman siya.

dO_Ob ~~ siya.

" Anong abnoy? Sinong abnoy!?"

' pikon!'

" Hoy! Ako ba sinabihan mo ng abnoy?!", sigaw niya sa mukha ko.

" Eh sino pa ba , alangan naman sarili ko ang tatawagin kong abnoy? "

"Dahil lang dun nagalit ka na? Sinabi ng binibiro ka lang ehh."

"Eh, bakit ka kasi nagbibiro ng ganun?!"

"Eh, ikaw bakit ka nagbiro ng ganun? Ha?!"

"Tss! Masyado ka kasing seryoso!", pagkasabi ko nun ay tumayo na rin ako. " Ala una na, may klase pa tayo." ,dagdag ko at nagpaunang naglakad. Ngunit natigilan ako nung bigla siyang nagsalita.

" Sige, papayag ako."- siya.

Nilingon ko siya na may pagtatanong . Nakatayo na rin siya at seryosong nakatingin sa akin.

" Papayag ako sa gusto mo. Hindi na ako muling lalapit o makipag- usap sayo kung titigilan mo na rin yang ugali mong sumasagut - sagut sa mga guro natin. " - siya.

" Bakit kailangang may kondisyon pa? Hindi mo ba magagawang iwasan ako ng walang kapalit? "