JUST Friends?(Ανταγωνιστική αγαπη #2)

❣ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 62❣️

Λ: Τι κανεις εδω? Ρωτησε δειλα

Α: Ξερεις κατι? Τιποτα, ειμαι τερμα ηλιθια που ηρθα να σε βρω ενώ εσυ εισαι απλα...με αυτην!

Αγν: Περιμενε εμεις δεν...

Α: Εσυ σταματα

Λ: Δεν ειναι αυτο που νομιζεις Αγαπη

Α: Ναι, δεν ειναι? Χθες περασαμε μια βραδια μαζι και το επομενο πρωι φευγεις, ερχομαι να σε βρω και εσυ? ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ! Ξερεις κατι? Ουτε να μιλαμε δεν θελω. Χαιρομαι που τελειωσε αυτο.

Λ: Περιμενε!

Α: Οχι! Μακρια μου. Εει και εσυ να ξες θα σε πληγώσει. Ειπα και βγηκα τρεχοντας εξω.

Νομιζα πως εκεινη την στιγμη η καρδια μου θα ειχε σπασει. Ποσο λαθος ειμαι? Να κανω τοσο δρομο και αυτος με μια ακομη τσουλιτσα του δρομου.

Α: Ταξι! Φώναξα νεύοντας με το χερι μου

Λ: Αγαπη! Ακουω να φωναζει ο Λουκας και ειναι απο πισω μου

Α: Ασε με ησυχη! Τι απο ολα δεν καταλαβες? Δεν θελω να σου ξανα μιλήσω ΠΟΤΕ!

Λ: Ασε με να σου εξηγήσω πρωτα!

Α: Με εχεις αγαπήσει ποτε?

Λ: Πως μπορεις να το ρωτας ακομη αυτο?

Α: Απλα πες μου την ΑΛΗΘΕΙΑ!

Λ: Για ποιο πραγμαα?

Α: Με...αγαπησες ποτε σου?

Λ: ΔΕΝ ΞΕΡΩ! Φωναξε ενω σιωπησα πριν ακουστεί οτι παω να κλαψω.

Α: Ευχαριστω!... Αυτο ηθελα απλα να ακουσω

Λ: Εισαι καλα? Ειπε και πηγε να με αγγίξει

Α: Οχι! Και πηγαινε ζησε την ζωουλα σου και ασε με και εμενα ησυχη. Ειπα μπενοντας στο ταξι

Δεν το πιστευω πως μου το επετρεψα αυτο! Αφου ειχε φυγει τι με εκανε να πιστέψω πως θα χαρει εαν ερχόμουν? Οτι θα αλλαζε κατι? Οτι θα περνουσαμε ωραια? Μαζι? Ξανα!

(...)

Μετα απο αρκετες ωρες μοναξιας και κατάθλιψης εχω φτασει σπιτι. Μολις μπηκα σπιτι ανέβηκα στο δωματιο μου βαζωντας ακουστικα, στο φουλ την μουσικη τυλίγοντας στο σεντονι χωρις να αλλαξω. Κλεινοντας τα ματια μου και αρχιζοντας τα δακρυα με την σειρα τους να κανουν την θραυση τους.