Dear Friends

DF-20: She

Yvan's POV

Kinausap ko ang mga pulis hindi para ikulong ang mga nagkasala samen kundi para dalhin na sa kabilang buhay.

Pinatay nila ang buhay ko! Ang puso ko! Ang taong pinakamamahal ko!

Pinatay nila si Ales! Pinatay nila ang nag-iisang taong nakakaintindi saken kaya dapat lang nilang maramdaman kung gano kasakit yun! Kung pano durugin nito ang puso ko.

"Sir, may nakaligtas. Mukhang nabaliw ata"
Ako: Wala na akong pake. Mahalaga, isa na lang sya.
"Sige po"

Gabi na. Nandito ako sa terrace ng bahay namin at nagpapahangin. Biglang may naramdaman ako. Parang niyayakap ako ng isang napakalamig na tao. Pero wala.

"Baket?"
Ako: Ales?
"Yvan. Bakit?"
Ako: Para sayo yun!
"Pero ayokong gumanti"
Ako: Ginawa ko yun dahil mahal kita. Mahal na mahal kita Ales!"
"Yvan! Dapat ka na rin mawala"

Bigla nasira yung kinauupuan kong railing ng terrace at nalaglag ako. Buti na lang at mababa lang yun.

Ako: Ales.
"Sorry Yvan"

At nawala na ng tuluyan ang malamig na hanging bumalot sa katawan ko kanina.

Someone's POV

Nakaupo ako ngayon kaharap ang pasyente ko. Sampung taon akong mas matanda sa kanya kaya naaawa talaga ako sa kalagayan niya.

Ako ang kausap niya pero sa ibang direksyon sya nakatingin. Palagi toh. Tila may isang taong nagbabantay sa kanya na nakatayo lagi sa likod ko pag magkasama kami. Minsan seryoso sya habang kausap ang hangin. Minsan ngumingiti sya at masasabi kong sayang ang kagwapuhang taglay niya. Isang napakalagim na trahedya ang gumawa nito sa kanya. Massacre. It kills him little by little.

"Nurse Beth"

Tawag nya sa pangalan ko. Napaka-angelic ng boses niya. Parang yung kapatid kong namatay 5 years ago. Isa rin akong mental patient noon. Massacre din ang dahilan. Namatay ang mommy at daddy ko. Ang kapatid kong mas bata ng 6 years saken at kuya kong 3 years na mas matanda saken. Namatay ang 3 yaya namin pati ang aso namin. Ako lang ang swerteng nailigtas. Dalawang taon ako sa mental hospital pero gumaling ako.

Ako: Bakit?
"Nurse. She wants to thank you"
Ako: S-sino?
"Ang girlfriend ko"

Simula nang maipakilala niya saken ang girlfriend nyang multo, lagi ko na syang nakikitang masaya at unti-unti na rin syang bumabalik sa katinuan. Madalas syang nakangiti saken at natitingnan nya na ako ng diretso. Wala na ang imaginary gf nya at nakakatulog na sya ng mahimbing. Nakausap na sya ng mga pulis at sabi ng doctor, pwede na syang i-discharge next week.

Ako: Renz?
"Nurse. Po?"
Ako: Kamusta si Ales?
"Nurse naman! Wala na sya. Masaya na sya. Para saken"
Ako: Okay ka lang?
"Mahal ko si Ales pero tapos na sya sa misyon nya."

Niyakap ko sya.

"Nurse. Salamat po."

Mag-iingat ka palagi Renzo... Mahal kita dahil nakikita ko ang kapatid ko sayo. Mahal kita kapatid ko.

[A/N: Sorry po sa short parts!!! Bawe na lang!]