To the nights we spent

01

"Kuya isa pa." sabay lagok ko ng isa pang Margarita. Kanina pa ako dito sa bar na to, inom lang ako ng inom hoping that my problems would be lessen.

"Maam, tama na po yan. Nakakarami ka na po." The bartender said, i check on him. He was quite good looking, a pointy nose, a chinito eyes and his perfect jawline.

Tipsy na ako alam ko naman yun, syempre sarili ko to eh pero pakiramdam ko pa rin hindi nagana ang Alak para mabawasan tong nararamdaman ko.

"Paulo breakup with me! Do you unterstand that Mr Bartender? Kaya nga ako nainom eh, at sino ka para pigilan ako? Daddy ba kita? perhaps my sugar daddy?" i chuckled, looking directly in his eyes.

Hindi ko mabasa yung mga mata niya, it looks so perfect, anliit ng mga mata niya pero ang expressive.

He smiled. Maybe controlling his anger but he didn't have the rights be mad at me. I'm a customer, THE CUSTOMER IS ALWAYS RIGHT.

"Wala akong pera maam para maging sugar daddy mo, pero bakit ka nagkakaganyan? Hindi dapat masyadong nag iinom ang babae lalo na po na mag isa ka." ani niya.

"Diba sinabi ko na kanina? hindi kaba nakikinig!" i point my finger directly at him, looking mad because of what he says.

Naalon na ang paningin ko, babagsak na ang katawan ko. Mahina lang ang alcohol tolerance ko kaya masyado akong mabilis malasing.

"Hey bartender! The world is spinning, the world is ending" tumawa ako ng malakas, lasing na lasing na ako. Nagigimbal na ang mundo ko.

"Bartender, you are so handsome! Grabe, Para kang anghel na pinadala ni Lord. Ano bang pangalan mo? baka ikaw na next jowa ko." halakhak ko.

Minsan lang magkakaroon ng chance para lumandi, tapos yung isang ito pa ay masyadong gwapo. Pero wag tayo papabiktima marami nang gwapong bakla.

Natawa ako sa isip ko, kung ano ano na naiisip ko kasi lasing ako. Nararamdaman ko na, na inaantok ako. Kaya hindi ko na, namaintain yung balance ko. Tutumba na sana ang ulo ko ng biglang tumakbo yung lalaki sakin tapos hinawakan yung ulo ko.

"Tss, inom ng inom hindi naman pala kaya, tatanong tanong pa kung anong pangalan ko." he murmured.

I suddenly look at him, parang may naalala ako sakanya pero blurry na ang paningin ko.

"Miss, iuuwi na kita please, hindi ka pwede makita ng boss ko, anong address mo?" sabi niya sabay lakad papuntang entrance, dala dala ako piggy back ride!

"She wellet kesh" sabay tawa ako ng tawa, para lang baliw, pinalo palo ko pa si Kuya at naririnig ko pa na unaaray siya.

Nung nakalabas na kami, may taxi na agad. Sinakay niya ako don at pumunta sa unahan, Sinabi niya sa driver yung address.

Hindi ko na alam ang nangyayari. Basta ay nararamdaman ko na lang ang kotse na nagalaw, oo ganon ako kalasing.

"Miss, nakarating na tayo sa condo mo. Anong floor ka?" i raised 3 fingers and bigla niya na lang ako binuhat, parang nagmamadali pa nga siya eh.

May lakad ba siya? Mas lalo ako nahihilo kasi binibilisan niya ang lakad niya.

Binuksan niya na ang pinto sa Condo ko, he turn on the lights, and gently close the door. Hinanap niya agad yung kwarto ko, pagkahanap niya binaba niya agad ako.

"Dito ka lang Qezia, please wag kang gagalaw o susuka okay?" He said, but when he started moving towards the door, i hold his hand and make it's way to his neck.

Nilapit ko kaagad ang mukha ko sakanya, i kiss him like a hungry tiger.He didn't bother to respond but here i am so desperate kissing a stranger.

Kusang lumabas sa bibig ko, "I like your lips Paulo, let's do it again please." Naramdaman ko na natigilan siya pero unti unti namuo ang luha sa mga mata ko, but he immediately wiped it away.

"Don't cry on someone who is in the past, focus on your present, and look at your future Qezia." he said, then he left me hanging there, i look so confused, who is he? and bakit alam niya ang pangalan ko?

———

"Arghh" sabay hawak sa sentido ko, hindi ako makahinga.

Tumayo ako at kumuha ng tissue sa side table ko, sininga ko lahat. Everytime na umiinom ako is either mag kakasipon or ubo ako.

Ever since na natuto ako uminom, ganon ang side effect, hindi ko rin alam bakit. Also everytime i drank alcohol, my mother is there to cook my hangover soup.

But i'm living alone now, wala sila sa Manila. Nasa cebu sila because that's our hometown.

Pumunta na ako sa cr at tinignan ko ang sarili ko sa full sized mirror. I look like a mess, na-smudged na yung mascara ko, yung buhok ko sobrang gulo.

I brush my teeth and go to the shower. 30 mins rin ang tinagal ko don kasi feeling ko ang dumi dumi ko.

Paglabas ko ng CR, nagulat ako na parang may kumakaluskos sa labas, and then i remembered. The bartender took me home last night.

But in my memory, he left.

Pagbukas ko sa pinto, ready na makipaglaban kung hindi man si Bartender yun.

But surprisingly, it is my MOM!

"Ma? bakit ka andito? i-i mean i thought you were in Cebu?" i said, looking so shocked.

Nilapitan niya ako and said, "Baby, Walter called me and said you are so drunk and you need someone to take care of you." then she hug me like a baby and caressed my hair.

What thought crossed in my mom's mind at naging ganito siya ka lambing? She is strict, but atleast she cooked me some soup.

I look at her, hindi makapaniwala. What? Walter? My Enemy?