EPILOGUE

157 8 3
                                    

Nathan'POV

"Yun ay ang... Finding your memories" finding your what?

May biglaang humawak sa magkabilaang braso ko.

Pumapalag ako pero tila bakal ang mga ito. Hinila hila nila ako sa di ko alam kung saan. Nasilaw ako sa sobrang liwanag ng pinasukan naming silid.

Pumikit ako at ginalaw galaw ang ulo ko para matanggal ang eyeglasses ko

Natanggal naman ito at muli akong napapikit sa sobrang liwanag ng puting silid.

Napapikit pikit ako. Saka nagadjust ang paningin ko.

May mga aparatos sa buong silid. May mga machines at tatlong kama.

Napalaki ang mata ko ng isa sa mga kamang iyon ay may belt.

Mas lalo akong nagpumiglas, pagkalingon ko sa bawat gilid ko'y si Kyle at si Jay-ar ang humahawak saakin. Lahat sila ay nakanganga at walang mga pupil(yung black po sa mata hehe incase lang na maguluhan kayo).

"Jay-Ar bitiwan mo ako. Jay-Ar ako to! Yung baby Niel mo! Jay-Ar!" Mas lalo akong nagpumiglas ng malapit nako sa kama.

"Hahaha alam mo apo. Clones yang mga yan kaya di mo talaga sila makukumbinsi haha." Nanghina ako sa mga nasabi niya.

Pinahiga na nila ako.

"Apo alalahanin mo lahat ng mga masasaya mong ala-ala"

Tahimik ko siyang pinagmamasdan sa gilid ng aking mga mata. Umaasang my magliligtas saakin

Umaasang may taong darating at manggugulo

Umaasang pag tumahimik ako'y di na niya itutuloy ang laro.

May injection siyang kinuha saka iyon tinesting.

May tinatype siya sa kaniyang computer

"Apo may tanong ako. Hindi ba't pinangarap mong maging robot noon?" Ayaw ko sana iyong alalahanin pero sutil ang utak ko at flinash ang ala alang kasama si lolo K

Flashback

Sumama ako kay lolo ng palihim at napunta kami sa underground facilities ng lolo ko at napakadami niyang robots!

Wow.

Ng di ko namalayang napasabat na pala ako

"Lolo K, I wanted to be a robot someday yung napakatalino at nakakalipad"

Flashback ends

"Oo noon. Noong hinahangaan pa kita" natigilan si lolo

Kita ko ang pagkislap ng kung ano sa kaniyang mga mata saka niya ito pinunasan.

"Eh yung panahong tinuruan kitang magpalipad ng eroplano." Napatawa ako

Yun yung panahong

Flashback

"Lolo pano kung pindutin ko ito?"

"Wag lilipad tayo" pinindot ko yun sa pagaakalang makakalipad kami

at totoo nga lumipad kami kasama nung upuan. Hinawakan ni lolo yung upuan ko saka niya inopen yung parachute niya pero damit ang lumabas.

Hinila niya ang parachute na sa bag ko kaya nakaligtas kami.

Flashback ends

"Tumigil kana!!! Lolo K itigil mo na to!!!!" Humarap siya saakin ng nakangiti pero malungkot na emosyon ang ipinapakita niya sakaniyang mga mata.

Toxic academyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon