Changing the General's Path [Battle Above The Clouds Series #1]

Espesyal na Kabanata

"My unica iha, your so pretty. I can't imagine na ang araw na pinakahihintay ko para sa iyo ay mangyayari na." pinunasan ko ang namumuong luha sa aking mata bago yakapin si Mama.

7th of March year 2022 is our wedding day. Today is also my 26th birthday.

"Happy Birthday and best wishes sis-in-law!!" bati sa akin ni Alicia at dinaluhan ako ng yakap.

"Thank you, Ali." napatingin kaming dalawa sa pintuan nang pumasok si Tita Grace, ang mama nina Goyo.

"Balae, ang ganda mo ngayon." bati sa kanya ni Mama.

"Ngayong lang?" biro naman ni Tita at sabay silang tumawa.

They're so close to the point na aakalain mong magkapatid sila. "Veronica...you look so elegant as always my dear." papuri ni Tita Grace sa akin.

"Thank you, Tita."

"Oh stop calling me Tita. Call me Mommy." wika nito and she hugged me.

Nag-kwentuhan muna kami saglit bago sila lumabas lahat ng kwarto at pumunta na sa simbahan. The wedding will start in just few more minutes.Tinignan ko ang aking sarili sa salamin.

I am wearing a white elegant filipiniana wedding gown and a long veil with a crown. Hindi ako makapaniwala na ag dating pinapangarap kong isuot bukod sa aking uniporme ay suot ko na ngayon.

Goyo or Greg and I decided the wedding theme to be a regal filipiniana. Magastos pero okay lang dahil isang beses ang naman kami ikakasal. Our wedding will be held at Paoay Church and the reception will be at Paoay Lake.

"Miss Nica....tara na po." tawag sa akin ng aking stylist na si Mermaid. I left the room with a smile on my face.

"Sana all. Sana all ikakasal na." paulit-ulit na wika sa akin ni Stacey habang inaalalayan akong bumaba sa kalesa.

Huminga ako ng malalim habang hinidintay na bumukas ang mga pintuan ng simbahan. Eto na yun, wala nang bawian.

Nang bumukas na ang pintuan bumungad sa akin ang mga tao na nakatingin sa akin ngayon. Naglakad ako patungo sa loob habaang minamasdan ang lalaking nakasuot ng kanyang unipormeng pang-heneral na naghihintay sa akin sa altar. Tears slowly rolled down on my cheeks while I'm smiling.

"Best wishes anak." bulong sa akin ni Papa nang pumunta na sila ni Mama sa aking tabi.

"Thank you, Pa." wika ko.

Nang makarating na kami malapit sa altar ay lumapit na si Goyo sa amin kasama ang kanyang mga magulang. He is staring at me na parang wala nang bukas.

"Greg, alagan mo itong anak ko." wika sa kanya ni Papa.

"Yes po, Pa. I promise." sagot niya at niyakap si Papa.

Inilagay ko ang aking kamay sa kanyang braso at sabay kaming umakyat sa altar. "Alam kong maganda ako kaya please tumigil ka na sa kakatitig sa akin." wika ko sa kanya.

"I just can't, Mahal." bulong niya sa akin.Nagsimula na ang seremonya at ngayon ay oras na upang sabihin naming aming wedding vows.

"Nagkita tayo sa isang hindi inaasahang pangyayari. Sabihin na lang natin itong parang isang fairytale. I never thought that the guy who almost die kung wala ako doon ay ang taong kasama kong haharap sa altar na ito. I promise to put you ahead of all others, to be by your side through thick and thin, through good times and bad. When the rains fall and the cool breezes blow, you can count on me. You can always count on me." nakita ko ang pagpunas niya sa kanyang luha dahil sa aking sinabi.

"To be honest I saw you for the first time when you where at the medicube looking for your umbrella. You are wearing a black dress that time and you look so classy." narinig kong tumawa ang ilan sa mga bisita dahil sa sinabi ni Goyo.

"I wish nalaman ko ang pangalan mo that time dahil ang akala ko yun na ang huling pagkakataon n makikita kita. Luckily you saved my life on that very unexpected accident and that day alam kong ikaw na ang nakalaan para sa akin."

"Sana all!!" sigaw ni Stacey kaya napatingin kaming lahat sa kanya.

"As a soldier I thought nab aka hindi na ako makapag-asa dahil ang alam ko karamihan sa mga babae ay takot na mag-asawa ng sundalo dahil daw baka mamatay ito during the war but you are an exception. Down the path through the woods, in the sun-drenched fields, and through the bitter snows. Our love will keep us safe,warm in each other's arm. I love you." naluha ako sa mga sinabi niya.

"By the power vested in me, I now pronounce you husand and wife. You may now kiss yhe bride." as the father said that Goyo walks toward me and removed the veil on my face.

"Now i can call you my wife." he smirked and slowly lean towards my face. I feel his soft lips on mine, it wasn't our first kiss yet it feels like.

That day was filled of happiness and love. We spent our 1 moth honeymoon in New Zealand. Pagkatapos ng isang buwan ay bumalik na kaming muli sa bansa and back to our normal routine. Dahil may bahay nang naipundar si Goyo hindi na namin prinoblema ito.

"Ano ba yan?!" turo ko sa nakalapag na ice cream sa aking lamesa.

"Langka." wika sa akin ni Stacey. "It's your favorite right?" dagdag pa niya.

Oo, paborito ko yan pero bakit parang nasusuka ako. Inilapit niya sa akin iyon at naamoy ko kaya tumakbo ako patungo sa CR dahil tuluyan nang bumaliktad ang aking sikmura.

"What the fvdge?!! Here oh." mura ni Stacey at iniabot sa akin ang tissue.

"Masama ang pakiramdam ko. I think i need to leave now." wika ko sa kanya. Tumango naman siya bilang pagsang-ayon.

Habang papunta ako sa parking lot ay nakasalubong ko si Vincent. Ano namang gagawin nito sa ospital ng ganitong oras?

"Hey, Dra. del Pilar. Uwi ka na?" tanong niya.

"Ay obvious ba? Ikaw anong gagawin mo dito?" i answered him with a question. Pwede pala yun?

"Magpapahangin lang." sagot niya.

"Ng alas nuebe ng gabi? Hindi ba mahanging sa kampo?" nagkibit balikat nalang siya at tumakbo palayo sa akin.

Nagmaneho ako pauwi sa amin. Nagulat ako nang makita ang kotse ni Goyo sa garahe. Bumaba ako mula sa sasakyan at pumasok sa bahay. He should be at the camp this time.

Sinalubong ako ni Goyo ng yakap at tinignan ako mula ulo hanggang paa. "Ayos ka lang mahal?" tarantang tanong niya.

"Oo naman noh. Teka kumain ka na?" tumango siya.

"Ako hindi pa. Ipagluto mo ako uhm gusto ko ng spam." utos ko sa kanya.

"Okay, go up and change your clothes." wika niya.

Papunta na sana ako sa hagdan nang maamoy ko ang langka na nasa lamesa sa salas. Bumaliktad na naman ang aking sikmura kaya binitawan ko ang bag ko at tumakbo muli sa banyo.

Inabutan ako ni Goyo ng tissue at tubig. "Wait for me here." wika niya at agad na umakbo palabas. Narinig ko pa ang pag-andar ng sasakyan niya.

Lumipas lang ang sampung minuto ay nakabalik na siya na may dalang maliit na paper bag. Iniabot niya sa akin iyon at nanlaki ang mata ko nang makita ang dalawang pregnancy test na magkaiba ang brand doon.

"Go and try it Love. I'll wait here." wika niya at isinarado ang pinto.

Ginamit ko ang dalawang PT's but i didn't dare to look at the result, natatakot kasi ako. Lumabas ako sa pinto at nakita kong nakatayo lang doon si Goyo ngayon ko lang napansin na naka-military uniform pa rin siya kagaya ko.

" What's the result?" tanong niya.

Iniabot ko sa kanya ang dalawang PT. "Ikaw na tumingin." wika ko.

Tinignan niya ito at nagulat ako dahil tumalon siya at niyakap ako. "Magiging tatay na ako!!" he shouted with a teary eyes.Pati ako'y naiyak na rin habang tinitignan ang dalawang linya na nasa pregnancy test.

Goyo kissed me on the lips. "We will have our first born, Mahal." wika ko sa kanya.

"I love you so much." he whispered.

"I love you more." i answered him.

- 1st Lt. Veronica Estrelle F. del Pilar CS, Phil. Army -