Her Only Prime

Chapter 27

08.07.20 17:15
Thank you for waiting. Hope you enjoy this chapter. Stay safe everyone! 😘😘💦💦🦠🦠
8,350 words

⚠️ WARNING⚠️ : SPG

"Eu acho que poderia ficar aqui para sempre e morrer com você em meus braços. "

Hindi maalis sa isip ni Defne ang sinabi ni Primo nang bigla itong yumakap sa dibdib niya. Narinig ko ang sinabi niya pero hindi ako sigurado sa narinig at pagkaka-intindi ko kasi mahina ang pagkakasabi niya tapos nakasubsob  pa siya sa dibdib ko.

(Portuguese: I think I could stay here forever and die with you in my arms.)

Pagkasabi niya nun ay nanatili siyang naka-yakap sa akin. Hindi na ako nagsalita para magtanong at niyakap ko na lang din siya pabalik at hinaplos ang buhok niya. After a few minutes, bigla na lang din siyang humiwalay sa akin. Siya pa ang nagkabit ng strapless bra ko at nag-ayos ng damit ko. Hinalikan niya pa ako sa noo.

Tahimik siyang umupo sa tabi ko, sumiksik at sumandal. Sa haba ng legs niya, naipatong at naabot niya ang katapat naming upuan. Ginaya ko siya at pinatong din ang legs ko pero sa legs niya. Hinawakan lang niya ang kamay ko at pinaglaruan ito. At hindi ko na alam ang nangyari kasi naka-idlip ako.

Nagising na lang ako nang pababa na kami. Hindi daw ako ginising ni Primo kasi mukhang malalim tulog ko. Hindi ko din naman makikita ang magandang view kasi gabi na.

"Here's a hearty welcome, big and warm enough to encompass you all! To say we are thrilled to see you is an understatement. It's my pleasure to extend a cheerful welcome to you all! Your presence makes us very happy."

Napatingin kaming lahat sa isang hanay na may pare-parehong kasuotan. I think it's their uniform? Pero mas ma-appeal ang lalaking nagsalita at bumati sa amin na nasa gitna.

"It's my pleasant duty to bid you all a genial welcome. Fellow members, please join me in giving our guests the most cordial of welcomes." Sabay-sabay silang yumuko sa harap namin, like they are giving us their respect. I awkwardly smiled at them.

Napatingin ako sa mga kasama ko at mukha silang natatawa na ewan. Pagtingin ko kay Primo ay nahuli kong naka-tingin din siya sa akin. He smiled, lowering down himself, kissing me on my cheek. Napa-ngiti na lang ako sa kaniya.

"Many of you have made a huge effort to join us tonight. On behalf of us all, we are deeply appreciative and offer you our most grateful welcome." The man in the middle snap his finger. Nagsipagkilusan naman agad ang mga kasama niya at kinuha ang mga gamit namin.

Napa-tingin ako sa kanilang lahat at para silang mga robot na kumilos, mabibilis at hindi lalamya-lamya. Lumapit sa amin ang lalaking nasa gitna. "Hi! My name is Amen. May I confirm your invitation please." Magalang na saad ni Amen.

Nagkatinginan naman ang mga lalaking kasama ko. At ang lahat ay napatingin kay Giovanni.

"Wala sa'kin." Todo tanggi ni Giovanni at tumalikod. Lumipat ang tingin namin.

"Hindi ko nahawakan iyon." Aziel raise both of his hands like he is surrendering himself.

"Tang'na wala kayong inaabot sa'kin." Marcillus said innocently.

"Nagkataon na hindi nabahiran ng kaalamanan at pagkakataon ang aking utak na masilayan at mahawakan ang bagay na iyon." Aantok-antok na sabi ni Cree. Halatang lutang ito at humikab pa. Lumipat ang lahat ng tingin namin kay Seven. Nakalimutan ba nila?