WARNING: SPG | R - 18 | Mature Content
Started: May 3, 2020
On-going
FOLLOW ME FOR MATURE CONTENT
Primo Castelferrato Levi-Monfalcone. A mysterious man. They are afraid of him. They hate him. Nobody cares about him, but why is he still powerful and...
Hi guys! Pambawi ko sa previous chapter na sabaw. Wala akong intensyon sa chapter na ito. Please don't report this story. Enjoy. 😊 Follow. Vote. Comment.
⚠️ WARNING⚠️ : SPG
Naka-tambay kami ngayon dito sa living room. Kaming tatlo lang nila Giovanni at Primo. Busy silang nag-uusap habang ako ay kinakalikot ang cellphone.
What's with this phone? Napaka-boring. Hindi man lang ako malibang sa social media o sa mga games. Ini-sleep ko ang phone ko at sumandal sa sofa. Nakatagilid ako ng upo at nakapatong ang mga binti ko sa hita ni Primo. I looked at them and they are laughing.
I stared at his face. I don't want to forget his laughing face, he is happy for real. I blinked my eyes many times like I am capturing the moment. Capturing? Napatingin ako sa phone ko. Dahan-dahan akong tumayo at pumunta sa likod ng sofa. Nilagay ko sa camera ang phone ko.
*CLICK*
I checked the photo and it made me smile.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
I have now a photo of him, while smiling. I am staring at my phone when Giovanni called my name. I look at him.
"Are you bored? Pwede mong ikutin muna itong bahay ko. I won't mind. Baka medyo na-o-OP ka samin ni Primo. Ibang way kasi ang alam ko para hindi ma-bored ang isang babae, at hindi ko pwede gawin sa'yo iyon." They are both looking at me. I just smiled at them.
"No, it's fine. Ayos lang naman ako. Pero since sabi mo, sige mag-iikot na lang ako dito sa bahay mo." Giovanni nodded his head. I lowered myself and kiss Primo on his lips as I turned my back, to start my thing.
Giovanni's house looks really good. Sana magkaroon din ako ng ganitong bahay. Naglalakad ako sa hallway, isa-isa kong binubuksan ang mga pinto at sinisilip. Karamihan naman sa mga pinto ay naka-lock. Ano kaya iyon? Nag-explore pa ako.
Hinawakan ko ang door knob na nasa harap ko. Nakaramdam ako ng tuwa ng bumukas ito at hindi naka-lock. Dahan-dahan akong pumasok. My eyes widened, nang makita ko kung ano ang nasa loob. Puro mga music instruments. Puro makaluma ang nasa loob pero ang ganda at malinis.
Una kong nakita ay ang piano, nilapitan ko ito. Mayroong music sheet pero hindi naman ako marunong magbasa nito. I tried to press the keyboard. Oh, it is working. Sana marunong ako mag-piano. Pinadulas ko ang kamay ko sa keyboards. Pinagpipindut ko ang mga keyboards na kunyare ay isa akong professional na pianist.
"You are killing and trying to destroy the piano." I gasped when I heard a voice from my behind. Nilingon ko ito and I saw Primo, standing there casually in the door.
