ဆိုင်ထဲကနေထွက်လာကြတဲ့ မာမီနဲ့မှိုင်းတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြွေ စိုးရိမ်တကြီးကြည့်နေမိတယ်။
အဆင်မှပြေပါ့မလားလို့တွေးနေမိတဲ့ ကြွေ့ ရဲ့စိုးရိမ်စိတ်ကရှိနေတယ်။ မာမီနဲ့အတူတွဲထွက်လာတဲ့ မှိုင်း ပြုံးပြနေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ရင်ထဲအနည်းငယ်ပေါ့သွားခဲ့ပါတယ် ။ ကားတံခါးကိုဖွင့်ပြီး အောက်ဆင်း၍ အနားရောက်လာတဲ့ မာမီရဲ့လက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး မေးနေမိပါတယ်။
"မာမီ မှိုင်း နဲ့စကားပြောပြီးပြီလားဟင်
ဘယ်လိုပြောကြလဲ သမီးကိုပြောပြပါလား
မှိုင်းကိုသဘောကျရဲ့လားဟင် မာမီ"
အနည်းငယ်တည်နေတဲ့ မာမီ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီးကြွေ မရဲတရဲ မေးခဲ့တယ်။ဒါကိုသိနေတဲ့ မှိုင်း ကပဲ ၀င်ပြောပေးရှာတယ်။
"အေးဆေးပေါ့ ကြွေရယ် ငါနင့်ကိုနောက်မှပြောပြပါ့
မယ် အန်တီက ပြန်နားချင်ပြီပြောတယ် ခေါင်းမူး
နေလို့တဲ့ အဲ့ဒါ နင် အန်တီ့ကို အရင်ပြန်ပို့လိုက်လေ"
"အင်း ဒါဆို နင်ဒီမှာစောင့်နေနော် ငါပြန်လာခဲ့မယ်
ခဏလေးပဲနော် "
"အင် ...ငါစောင့်ပါ့မယ်"
ဆိုင်ရှေ့ကခုံပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ မှိုင်းကို ထားခဲ့ပြီးမာမီ့ကို အရင်ပြန်ပို့ပေးခဲ့တယ်။မာမီ့ ညာဘက်လည်မြိုနားက သွေးစို့နေတဲ့ရှရာတစ်ခုကို သတိထားမိလိုက်တယ်။
"မာမီ လည်ပင်းက ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဟင်"
အလန့်တကြားပုံစံနဲ့ မာမီက သူ့လည်ပင်းကအနာကိုလက်နဲ့အုပ်ထားနေပြန်တယ်။
"ဒါလား မာမီ လည်ဂုတ်ယားလို့ လှမ်းကုတ်လိုက်တာပါ။လက်စွပ်ကပါတဲ့ကျောက်နဲ့ ခြစ်မိသွားတာသမီး...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
မာမီ့ ဘယ်လက်မှာ၀တ်ထားတဲ့ နီလာလက်စွပ်ကိုအကြည့်ရောက်သွားတယ် ။ရွှေသားရဲ့အောက်မှာ
မြုပ်နေတဲ့ နီလာကျောက်ဟာ ချွန်ထက်နေတယ်ဆိုတာမရှိခဲ့ပါ။စင်းလုံးချောနေတဲ့နီလာကျောက်နဲ့ခြစ်မိတယ်ဆိုတော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားမိပါတယ်။
"ဟုတ်ပါပြီ မာမီရယ် အိမ်ရောက်ရင်ရေချိုးခန်းထဲက ဆေးသေတ္တာထဲမှာ အရက်ပြန်နဲ့၀ါဂွမ်းရှိတယ် ။မာမီ အနာကပ်ပလာစတာလည်းရှိတယ်။ လုပ်ထားလိုက်နော် တော်ကြာအနာရင်းမှာစိုးလို့"
YOU ARE READING
WHERE ARE YOU ?
Romanceဆုံဆည်းဖို့အကြောင်းကံပါလာရင် ဆုံကိုဆုံရမယ် မဟုတ်လား သံသရာတစ်ပတ်ပြန်လည်လာရင် ကြွေဝတ်မှုန်ဆိုတဲ့ နင်နဲ့ ပြန်ဆုံချင်တယ်။
