(MAGICAL ACADEMY SERIES #1) I'm Inlove with the so-called-loner girl

Kabanata Cuarenta'y-Tres: My twin is back...

Xyliah's POV

"Little sis gising na..."
Isang boses ang narinig ko...

Pero little sis? Anu daw?

Unti unti kong minulat ang mata ko at...

"AHHHH!"

Agad akong tumayo sa kama at nag-attack position ng makita kung sino ang nandito...

Xymzon...

"Hey little sis calm down!" Sambit niya

"Little sis mo mukha mo!"

"Hey! Don't you remember me?"

Then I started at his face at nanatili ang tingin ko sa birthmark sa leeg niya!

X...

May birthmark siyang 'X'

"KUYA!" Sambit ko at yumakap kaagad sa kanya

Yinakap niya rin naman ako pabalik...

We both have a 'X' birthmark... Yun lagi ang palatandaan namin sa isa't isa...

Unti unti akong humiwalay sa kanya...

"Pero you died... You died back then.."

-FLASHBACK-

"MAMA!" sigaw ko ng nakitang nakahandusay siya sa sahig... At hindi na humihinga pa...

Unti unti ng tumulo ang luha ko...

"K-kuya..." Sambit ko at tinawag si kuya na nahimatay...

Binuhos ni Sheena ang gasolina sa buong lugar...

At sinindihan yun ng apoy...

At umalis kaagad sila...

"K-kuya..." Sambit ko ng makitang tinatanggal na niya ang tali sa aking kamay...

"Iligtas mo ang sarili mo..."

"Pero kuya... Ayaw!" Sambit ko

"Humingi ka ng tulong... At balikan mo si kuya ha?"

"Opo!" Sabay sabay ang pagtango ko at tumayo upang lumabas ng May mahagip ang paningin ko...

Isang lalaking kaedad ko lamang at katulad ko ay pinapahirapan din siya...

Ngunit nagsisimula ng masunog ang paligid niya...

"T-tulong..." He was hopelessly asking for help...

Tinanggal ko kaagad ang tali niya at inalalayan siyang tumayo...

Nakalabas naman kaagad kami...

"S-salamat..." Sambit niya at nahimatay na...

Napangiti naman ako...

Pero...

BAAM!

Tulala akong tumingin sa likod...

Sumabog ang warehouse... .

"NO! NO! KUYA! KUYA!"

Unti unti akong lumuhod...

Kuya...

-END OF FLASHBACK-

"Ganito kasi yun... Nung araw na yun ay May kumuha sa akin na kabilang sa rebels... At nalaman nila ang kapangyarihan ko... Ang sinabi nila sa'kin ay pinatay daw ng mga nasa Academy ang kapatid at nanay ko..."

"Huh?!" Sambit ko na hindi makapaniwala...

"Recently I heard them talking... The one who took me and the boss... And I heard them talking about you and me and then boom! I now knew the truth!"

I chuckled... Madaldal pa rin siya...

"Bakit ka nga pala nahimatay dun sa May forest?" Takang tanong niya at dun bumalik ang lahat...

Bigla akong napahagulgol...
Andito na si kuya...

Dati sa tuwing iiyak ako lagi ako sa kanya pupunta at magsusumbong at susuntukin naman niya yung mga nambully or nang aaway sa akin...

"Hey little sis! Stop crying! What happened?" Natatarantang sambit niya

"Kuya... Dad's gone..." Sambit ko at tuluyan ng napahagulgol sa dibdib niya...

He placed his head on my shoulder at naramdaman kong nabasa ang balikat ko...

He's crying...

"Kuya nasaktan ako..."

"Bakit sinong nanakit sayo?!" Sambit niya habang pinupunasan ang luha ko...

"Nagmahal lang naman ako kuya. Ba't ganun?"

He hugged me tight.

"Little sis... If it's not painful then it's not love... Ok?" Sambit niya...

I just cried on his chest...

"Hey stop crying we need to stop the war..."

"Yeah the war... We just need to fight them!" Sambit ko pero umiling si kuya...

"They're powerful... Marami silang element holder, witches, and machines na talagang matalino! And they're all trained! Even if we fight them we'll lose..."

"So what are we going to do?"

"Stab them at the back slowly... Hindi nila malalaman na unti unti natin silang inuubos..."

I nod... Mas matalino sa akin si kuya kaya sigurado akong gagana ang plano...

My twin is back and he gives me happiness...

But it's not enough to erase the pain that he created...

The pain that Aze created...

One day we will meet again and maybe...

Maybe you're married and in-love with Sarah or someone...

And Maybe when we met I'm already happy with another man...

-PAGTATAPOS NG KWENTO-

Charot lang! 😂✌️

-Pagtatapos ng Kabanata Cuarenta'y-Tres-

"The best preparation for for tomorrow is doing your best today."
                     -H. Jackson Brown JR.