Ketçaplı Patates | Texting

1.2

Multide Çınar ve Ekin var :)

Ekin: Pişt

Ekin: Ketçp

Ekin: Naber

Çınar: Dizi izliyorum

Çınar: Senden

Ekin: Ben de sıkılıp sana yazayım demiştim de

Ekin: Sen dizi izliyormuşsun

Ekin: Boş ver izle sen

Ekin: Dizi izlerken başkaları tarafından rahatsız edilmeyi sevmiyorsun

Çınar: Başkaları tarafından demiştim

Çınar: Sen başkası değilsin ki Ekin

Ekin: Ha iyi o zaman

Ekin: Canım aşırı sıkılıyor

Çınar: Gelsene beraber izleyelim diziyi

Ekin: Ben dizinin ortasından başlamış olacağım ama

Çınar: Yeni diziye başladım

Çınar: Beraber başlamış oluruz

Ekin: Şu an kendimi şanslı hissettim o zaman

Ekin: Aç camı camdan atlayarak geleceğim

Çınar: Başka bir ihtimalin yok zaten

Çınar: Aman dikkat et düşme

Ekin: Hadi aç camı artık

~~~~~~

Çınar'ın camının açılmasıyla kendi camıma çıkmış ve dikkatli bir şekilde ayağımı karşı tarafa atmadan önce düşmemek için elimi Çınar'a uzatmıştım.

Elimi tuttuğunda elimin hafifçe karıncalandığını hissetmiştim, aynı şey eline çizim yaparken de olmuştu ve bu alışkın olduğum bir şey değildi.

Çınar'ın yardımıyla onun odasına indiğimde etrafa bakındım, uzun zamandır buraya gelmemiştim. Camdan sürekli görüyordum ama odanın içinden etrafa bakınca her şey daha farklıydı.

"Ya senin gitarın vardı değil mi?" diye konuştum odasının bir kenarında duran gitara bakarken.

"Evet." diye mırıldandı.

"Seni hiç çalarken görmedim, biliyor musun çalmayı?" dediğimde başıyla beni onayladı.

"Biraz biliyorum işte. Gitar sesi hoşuna mı gidiyor yoksa? Gözlerin parladı bir an için." dediğinde gülüp başımla onu onayladım.

"Koltukta izliyordum diziyi, gel başlayalım." diyerek koltuğa oturup bir sandalyeye koyduğu dizüstü bilgisayardan diziyi başa sarmıştı.

Hemen yanına oturup diziye odaklanmıştım, Çınar'ın dizi zevkine her zaman güveniyordum ve beni yanıltmamıştı. Gerçekten güzel bir dizi seçmişti.

Omzumda hissettiğim elle bakışlarım ilk önce omzuma ardından da Çınar'a çevrilmişti, ona baktığımı fark ettiğim anda rahatsız olduğumu düşünüp kolunu omzumdan çekmişti.

Hiçbir şey demeyip diziyi izlemeye devam ederken Çınar'ın bakışlarının hâlâ bende olduğunu hissedebiliyordum ancak kendim ona bakmamak için içimde büyük bir davaş veriyordum. Ondan rahatsız olduğumu düşünebilirdi, bunu istemiyordum. Çınar çocukluktan beri en yakın arkadaşımdı ve birbirimizin yanında her zaman aşırı rahattık.

Dayanamayıp bakışlarımı gözlerine çevirdiğimde gözlerimin içine bakmaya başlamıştı. Yüz ifadesi normal olsa da gözlerinin içi gülüyordu, değişik bakıyordu.

Bakışlarımı ondan kaçırıp etrafa bakınırken gözüm duvardaki çizimlere takılmıştı, küçükken yaptığım çizimlerin üstünü boyamamıştı.

"Neden onların üstünü boyamadın? Çok kötü çizmişim." dediğimde baktığım yere bakmış ve yüzünde içten bir gülümseme oluşmuştu.

"Seviyorum onları, neden üstünü kapatayım ki?" dedi çizimlere bakarken.

"Çünkü kötü duruyorlar."

"Bana göre çok güzeller, tabii isterden yanlarına yenilerini çizebilirsin." derken bakışlarını bana çevirdi.

"İstersen çizerim tabii." dediğimde gülümsemişti. Sanki sürekli gülümsemek istiyor gibiydi.

"Annen ve baban, yine mi iş gezisinde?" diye sordum konudan bağımsız, ailesinin evde olduğu günlerde Çınar bu saatlerde hep uyuyor numarası yapardı, şu an rahat olduğuna göre evde değillerdi.

"Onlar zaten sürekli iş gezisinde." dedi, sesinden modunun düştüğü anlaşılıyordu. Ailesinin yokluğunu hissediyor olmalıydı.

"Üzülüyorsun, değil mi?" dediğimde burukça gülümsedi ama bir şey demedi. Diyecek bir şey bulamamış olmalıydı.

Diziyi izlemeye geri dönerken odaya tekrar sessizlik hakim olmuştu, ikimiz de diziyi izlediğimiz için konuşmuyorduk.

"Yanımda sen olduğun sürece üzülmüyorum patates."

~~~~

:)

Bölümü sabah atacaktım ama düzenlemem gereken birkaç kısım olduğu için atamadım, okuldan da kitaplarımı almaya gidince şimdiye kaldı işte.

Aman neyse ne işte bölümü attım ya

Bir de haber vereyim dedim, birkaç güne başka bir kurgu daha yayınlayabilirim. Kesin değil ama öyle bir amacım var şu an. Taslakta yeterince bölüm olduğunda yayınlarım.

Neyse, bb