Ketçaplı Patates | Texting

3.7 | Final

Multide Ketçap ve patates var :(

"Orayı öyle boyamayacaksın! Sana az önce göstermedim mi ben? Düzgün tut şu fırçayı." dedikten sonra Çınar'ın elindeki fırçayı nasıl tutması gerektiğini göstermiştim ama inatla yanlış tutuyordu.

"Böyle tutsam ne değişiyor ki?" diye sordu elindeki fırçayı incelerken.

"Sana anlattım ya Çınar, taşırırsın öyle. Böyle tutarsan daha rahat olur." dedikten sonra duvara çizdiğimiz resmin bir kısmını boyayarak ona göstermiştim.

"Bir daha göstersene." dediğinde fırçayı duvara değdirmemle birlikte elimi kaydırmış ve taşırmama neden olmuştu.

"Bana bak, burnuna sokarım bu fırçayı. Nasıl düzelteceğiz şimdi?" diyerek bir ona bir de duvara baktığımda beni umursamayıp elindeki fırçayı boyaya daldırıp bir kısmı boyamaya başlamıştı ama sürekli taşırıyordu.

"Kendi taşırdığın kısımları örtmek için taşırmamı sağladın değil mi?" diye sorduğumda sinsice gülüp başıyla beni onaylamıştı.

"Düzgün boya."

"Sen de taşırdın."

"Senin yüzünden."

"Kanıtla."

Elimdeki boyalı fırçayı ona yaklaştırmaya başladığım gibi hemen geriye kaçmıştı. Boyanın zor çıkacağını biliyordu, eğer kolay çıkıyor olsaydı bu umrunda bile olmazdı.

"Hayır, bunu çıkarmakla uğraşmak istemiyorum. Pes ediyorum, taşırmayacağım." dediğinde gülüp fırçayı ondan uzaklaştırmıştım. Tekrardan yanıma yaklaştığında boyamaya devam etmişti.

"Çok dikkatim dağılıyor ama şu an." diye mırıldanıp bakışlarını bana çevirdi.

"Neden?"

"Sanki her an azarlanacakmış gibi hissediyorum çünkü."

"İstediğin gibi boya o zaman, söz bir şey demeyeceğim." dediğimde bana inanmamış gibi bakmıştı.

"Söz mü?"

"Söz" dedikten sonra ben de kendi alanımı boyamaya devam etmiştim. Normalde Çınar kendi boyayacağı şeyi kendi çizmesi gerekiyordu ama beceremeyeceğini söyleyerek onu da bana çizdirmişti.

"Beyaz boya var mı? Şurayı düzelteyim bari." dedim Çınar'a taşırdığı yeri göstererek. Etrafa bakındıktan sonra bakışları bir yerde takılmış sonra bana bakmıştı.

"Boya için ne verirsin?"

"Para mı istiyorsun ne istiyorsun?" dediğimde birden gülmeye başlamıştı.

"Onu demediğimi gayet iyi biliyorsun."

"Tama çirkin kalsın böyle." diyerek boyamama devam ederken göz ucuyla Çınar'a bakmıştım.  Güzel rol yapamıyordu, üzgün gibi davranmaya çalışıyordu ama başarabildiğini pek söyleyemezdim.

Yanağına ufak bir öpücük kondurduktan sonra boyayı vermesini işaret etmiştim.

"Boyamı alabilir miyim artık?" dediğimde bir şey demeden gülümseyerek bana boya kutusunu uzatmıştı. Kutuyu yanıma koyup elimdeki fırçayı yere koyduğumuz kağıtlardan birine koyup elime başka bir fırça alıp hem benim hem de Çınar'ın taşırdığı yerleri düzeltmeye başlamıştım.

"Bana gösterdiğin gibi tutmuyorsun ki fırçayı, bak bana şöyle göstermiştin." dedikten sonra Çınar bana doğru yaklaşarak elimdeki fırçanın duruşunu değiştirmişti.

"Sen acemisin, ben böyle de boyayabiliyorum." dediğimde elimden fırçayı alıp kendi taşırdığı yerlerin üstünden geçmeye başlamıştı.

O kendi işiyle uğraşırken ben de kendi resmimi boyamayı bitirmiştim. Çınar yine benimle uğraşmayı kesmemiş ve zaman zaman elimi ittirerek taşırmamı sağlamıştı ama sonrasında taşırmamı sağladığı yerlerin üstünden kendi geçmişti.

Çınar da boyamayı bitirdiğinde geriden bakıp yaptığımız boyamalara baktım, sanırım en beğendiğim çizimlerim bunlar olmuştu. Belki de bende ufak bir anı olarak kalacağı içindi.

El ele tutuşarak yürüyen patates ve ketçap çizimleri...

Evet, en sevdiğim çizimlerim bunlardı.

~~~~

Ve bir hikayenin sonu daha... en içime sinen hikayelerimden biri buydu ve gerçekten yazmaktan da zevk alıyordum ama daha fazla uzatmanın gereği yoktu, elbet bitecekti. Tadında bitmesi daha iyi olurdu.

Özel bölüm atar mıyım bilmiyorum, belki aradan bir süre geçtikten sonra bir anda sürpriz olarak atabilirim de. Tam emin değilim.

Beraber giden 2 kitaptan biri bittiğine göre diğerinr yoğunlaşacağjm sanırım. Islık'a bölümler bazen daha sık gelebilir, buradan haber vereyim, yarın bölüm attığımda oradan da açıklarım görmeyenler için.

Neyse, özleyeceğim bu ikiliyi...

Bu kitapta belki son kez, belki de değil ama bb