Kapitulli 1.

6.7K 272 33
                                    

Vjen nje kohe kur,jeta e nje njeriu,deshton.Eshte sikur,gjithqka shkon mire,derisa ne nje moment,merr nje goditje aq te rende saqe nuk do te kesh fuqi qe te ngrihesh ne kembe.Eshte sikur moti aty jashte,per nje moment shikon diell,e me pas rete e zymta mbulojne diellin dhe zhdukin ate ngjyren e kalter e te paster te qiellit.Dhe me pas bie nje shi i rende,qe germon token e thate dhe prish lulet e vogla qe mbijne si pa ditur ne te.E pra,keshtu vazhdon edhe historia ime.Eshte nentor dhe po bie bore.Ben shume ftohte.Jeta jone ne kete qytet ka marre fund.Pas vdekjes se babait,mamaja nuk ka qene me njesoj.Une,nuk e dalloj ndryshimin ne fakt,por komshinjte thonin keshtu.Une kam qene vetem 3 vjeçe kur ai ka vdekur,keshtu qe....Nejse.Ne po vijme ne kete qytet ku mami me pare ka qene.Per 7 vite ka punuar ketu si dado.Ne do te marrim nje apartament te vogel,ne fakt mami do ta marre.Une do te jetoj tek shtepia ku mami ka punuar si dado.Atje te gjithe e duan shume ate,dhe kur mami u kerkoi ndihme,ata menjehere pranuan.

Ne Debore...(shqip)Where stories live. Discover now