Alabora

14- ŞOK

Aslında bu bölümü çarşamba günü paylaşacaktım ancak yetişmeyince bu güne kaldı. Her neyse herkese iyi yıllar (birazcık geç olsa da). Bir sene sonra yeni bölüm sizlerle (günün iğrenç espirisi de tamam). Haftanın anlam ve önemini belirten şarkı linkte. Ayrıca multimedya Arda. Bu arada 2 hafta kadar yeni bölüm yazamayacağım. Sınavlarım başlıyor. Ancak sınavlardan sonra ikinci dönemin ilk sınavlarına kadar tıkır tıkır bölüm paylaşmayı planlıyorum. Hayırlısı. Her neyse fazla tuttum sizi. Hepinize iyi okumalar.

*Aleyna*

Bugün sizlerle deyim yerindeyse "havadan sudan " konuşmak istiyorum. Şu an Temmuz ayının 18'indeyiz ve bugünlerde hepinizin tahmin edeceği gibi hava Kenya veya Mısır'daki gibi ekvatora yakın ülkelerde yanıyor ancak bir Kanada olsun, bir Rusya olsun, oralar donuyor. Cehennem sıcağı veya dondurucu soğuk... Şu anda onlardan birinde olmayı tercih ederdim şahsen. Beynimi ve yüzümü kaplayan alevlerden kurtulmak için dondurucu soğuklar iyi bir seçenek gibi görünse de cehennem sıcağı ile kendime işkence etmek şekilde ayrı bir cazipti.

Şimdi diyorsunuz siz, bu Ezgi ne saçmalıyor? Diyorum ki, Bora'nın sorusunun üstüne put gibi kalınca ben, Bora sinir küpüne dönüşmüş ve elindeki telefonu benim yattığım hastane yatağının üzerine atıp kapıyı çarparak çıkıp gitmişti. Şimdiyse nasıl beni kaçıranın bana tecavüz ettiği gibi bir düşüncenin Bora'nın kafasında oluştuğunu düşünmekten beynim alev almıştı.

Haydi "Tecavüz etti mi sana?" diye sorsa sorun yok ama sanki bana tecavüz ettiği kesinmiş, hatta bende beni kaçırını koruyormuşum gibi davranmıştı bana. Sanki köpek gibi davranılan, günlerce işkence edilen, kırbaçlanan, en büyük korkusuyla başa çıkmak zorunda kalan ben değilmişim gibi beni kaçıran kişiye karşı sempati duyduğumu sanmasını beni çok kırmıştı.

Sinirle yatağın üzerindeki telefonu elime alıp duvara atmak ve beni kaçıran kişiyi hatırlatan parçadan kurtulmak için harekete geçtiğimde tuş kilidinin açık olduğunu ve ekranda da yarısında durdurmuş bir video olduğunu farkettim. Videoyu başlattığımda çıkan görüntüden dolayı kendimi kontrol edemeden bir küfür savurdum. Videonun başı fotoğraflardan oluşuyordu. Aynı benim kaçırıldığım zaman olduğum gibi giydirilmiş bir kadın vardı ancak bu kadının kıyafeti anlayışı, ya da onu giydiren kişinin kıyafet anlayışı mı desem, çıplaklık, kelepçeler, tasma ve zincirlerden oluşuyordu. Anlayacağınız yüzü görünmeyen kadın aynı benim tutsaklığımın çıplak haline benziyordu. Ve durduğu pozisyonlar betimleyemeyeceğim kadar iğrençti.

Ekran kararınca beni dehşete düşüren o sesi duydum. "Bunları hatırlamıyor olman ne kötü köpekcik. Bunlar olmadan önce yedigin yemeğin içinde sana son 1 saati unutturacak bir karışım vardı ve sen bunu sesini çıkarmadan yedin. Çünkü sesini azıcık bile çıkarırsan başına gelecek olan şeyleri biliyordun Zeytin. Şimdi ise bunları kaydederek kendime bir güzellik yapıyorum. İleride bunu yapmamı istemek için kendi ayaklarına geleceksin bana zaten. Haydi, izleyelim."

Çıkan görüntülerde sırtı kıpkırmızı ve kanlar içinde olmasına rağmen vücudunun duruşundan sesini bile çıkarmaya hali kalmamış o çıplak kıza odanın içindeki eline geçen bütün aletlerle vuruyor bir yandan da arasıra kızlık bölgesine bazı şeyler yapıyordu videodaki adam. Görüntülerin fazlalığından dolayı gözlerimi bir süre sıkıca yumdum ancak yeterli değildi. O görüntüleri hafızamdan ne kadar çok çıkartmak istersem o kadar çok aklıma geliyorlardı. Ben de çivi çiviyi söker mantığıyla telefonu tekrar elime alıp videoyu başa sardım ve başlattım.

Görüntüler gelince çıplak kadının yanına yüzü gözükmeyen bir adam geldi ve kızı yüzüstü çevirip kırbaçlamaya başladı. Kızdan çıt çıkmıyordu ancak sırtı gittikçe kötüleşiyor ve sırtı gittikçe kötüleşirken kırbaçtan kurtulma çabaları gittikçe artıyordu. Ancak ellerini ve ayaklarını bağlayan zincirler kaçmasını imkansız hale getiriyordu.