Şeytanın Elçisi

Bölüm-11 Victor

Medya:Victor

-Haklısın Margaret, çok uzun zaman oldu. Ama emin ol bu bedende ve şartlarda geri dönmeyi istemezdim. Şu halime bir bak! Liseli bir ergenim. Acınası hâldeyim!
-Yapmayın efendim, kendinize haksızlık ediyorsunuz. Bedeninizin bir önemi yok, siz hâlâ yüce şeytansınız!
-Ben çocuk değilim Margaret! Tanrı beni cennetten kovduğundan beri gün yüzü görmedim! Şimdi de şu aptal insanlar gibi görünüyorum! Bir bedene sahip olmak için birini öldürmem gerekiyor! Ama inan bana intikamım çok acı olacak, günün birinde tanrıdan bile üstün bir varlık olduğumu herkes görecek!
-Biz sizin yüceliğinizi biliyoruz efendim.
-Herkes görecek Margaret. Herkes!
Şimdi ise bir işimiz var değil mi? Daha fazla beklemek istemiyorum.

Sabah olmuştu ve Victor eve geldi. Eve girdiğinde herkes uyanmış ve salonda oturuyorlardı. Eleanor oradan oraya yürüyordu. Herkes çok tedirgin görünüyordu. Eleanor durdu ve konuşmaya başladı:
-Birşeyler düşünmeliyiz! Böyle oturup bekleyemeyiz! Victor'ı da kaybedemem!
O sırada Betsy Victor'ın geldiğini farketti. Onu işaret ederek:
-Victor
Eleanor koştu ve boynuna sarıldı:
-Nerelerdeydin?! Çok korktum Victor! Sana da birşey olacak diye çok korktum!
Victor garip bir şekilde sarılmadı ve şöyle dedi:
-Şimdi de hesap vermeye mi başladık?
-Ne? Ne diyorsun be?! Gecenin bir yarısı su içeceğim ayağına evden gidiyorsun ve ne olduğunu sormamamızı mı bekliyorsun?! Üstelik bir arkadaşımızı kaybetmiş ve ölümden dönmüş bir durumdayken.
Victor(şeytan) şüphe uyandırdığını fark etti ve normal davranmaya çalıştı:
-Üzgünüm kafam biraz dağınıktı. Yaşadıklarımızdan çok etkilendiğimi fark ettim ve biraz kafa dinlemeye gittim. Kusura bakmayın.
Bunları duyan Eleanor biraz yumuşadı ve şöyle dedi:
-Victor, sorunların olduğunda bunları konuşarak çözebiliriz. Ben hep senin yanındayım.
Yaklaştı ve dudağına minik bir öpücük kondurdu. Fakat Victor ona âdeta tiksinerek bakıyordu. Eleanor sordu:
-Ne oldu? İyi misin?
-Hiç. Sadece beklemiyordum. Sanırım benim biraz dinlenmeye ihtiyacım var. Odam ne tarafta?
-Anlamadım?
-Şaka yaptım.
Güldü ve merdivenlerden yukarı çıktı.
Kendi kendine "Anlaşılan fani hayatına alışmak benim için zor olacak." dedi.

Victor öğlene doğru odasından çıktı ve aşağı indi. Herkes aşağıdaydı. Betsy, Eleanor ve Leo sohbet ediyordu. Morgan ve Adrian ise mutfakta yeni tarifler deniyor, güya öğlen yemeği hazırlıyorlardı. Victor mutfağa gitti ve:
-Adrian, sana birşey göstermem lazım. Gelir misin?
-Biraz bekle. Şu yemek pişsin gelirim.
-Hemen!
-Ne?
-Çok acil.
-Tamam geliyorum.
Birlikte yukarı çıktılar. Adrian:
-Bu kadar acil olan neymiş merak ettim açıkçası.
-İçeri geç (odayı işaret ediyordu)
İçeri girdiler. Victor kapıyı üst üste kilitledi. Yetmezmiş gibi bir de dolabı sürükleyip kapının önüne koydu. Adrian:
-Victor ne yapıyorsun? Kimsenin bilmemesi gereken gizli şey ne?
-Ah Adrian! Hâlâ anlamadın mı? Benim ben. Lucifer Morningstar.
-Efendim? Gerçekten siz misiniz?
-Adrian. Hemen inandın mı? Ya ben gerçekten Victor olsaydım? Senin ağzından çok kolay laf alınırmış.
-Özür dilerim efendim.
-Her neyse şimdi sana planımızı anlatıyorum. Bak Adrian, ben artık eski gücüme kavuşmak istiyorum. Ne liseli bir ergenin bedenini istiyorum ne de görünmeyen ruhani bir varlık olmayı. Tekrardan yüce olarak anılmak istiyorum. Şanımı istiyorum, tahtımı istiyorum. Bunları geri almak için de gücümü göstermem lazım. Bana itaat etmeyenleri cezalandırmam lazım.
-Aşağıdakilerin hepsini şu an öldürebiliriz efendim.
-Hayır hayır. Bu kadar basit değil. Öylece geberip kurtulamazlar. Herkesin içinde onlara işkence edeceğim. Ama bu yolda sana da çok ihtiyacım var biliyorsun.
-Ne gerekirse yapmaya hazırım.
-Sende garip şeyler var Adrian. Hissediyorum. Olumlu duygular. Sevgi gibi.
-Anlayamadım efendim.
-Onları sevmiyorsun değil mi? Burada mutlu gözüküyorsun. Hem onlar senin eski arkadaşların. Üstelik onlara verdiğin bilgiler ve kanlı ay gecesinde de planın dışına çıkman beni farklı düşüncelere itiyor. Bilirsin sadakat benim için çok önemlidir ve önemli görevlerde bana yardım eden hizmetkârlarıma güvenmek isterim. Sen ne emir verirsem vereyim benim yanımda olacak mısın bilmek zorundayım.
-Sonsuza dek yanınızdayım efendim.