Always and Forever

Kabanata Dalawampu't-Apat

Kinabukasan nagising na lamang ako sa ingay na naririnig ko galing sa labas ng aking silid.

What's with the noise?  I yawned as i touch my face to find some dirt on my face.

Tumayo ako galing sa pagkakahiga para tingnan kung saan nagmumula yung ingay na naririnig ko sa labas.   Sinipat ko muna ang aking sarili sa aking vanity mirror bago lumabas nang aking silid.

'Goodmorning!  a loud sweet voice filled my ear. '

Ay pusang gala!  I jumped in horror.

"Manang naman!  I burst out before hugging her and give her a peck in her cheeks.

Natawa lamang ang ginang sa aking reaksyon. 

"Bakit ka po nang-gugulat dyan? "
Tanong ko sa ginang na nasa aking harapan na sinusuri ang kabuuan ko. 

Hindi pa man ako nakakabawi sa pagkakabigla sa kanyang pang gugulat saakin ay bigla na lamang siyang humalakhak at pinisil ang pisngi ko.

," Aww,  i said as she pinched my both cheeks.  Sinimangutan ko siya at lumabi.

"Kase naman hija,  para kang zombie na lutang dyan na nakatayo. Tingnan mo nga ang mata mo at namumugto pa." May pag-aalala nyang sambit.

Hindi ko rin malaman kung gaano ba kalalim ang iniisip mo at nakatayo ka lang dyan sa tapat ng kwarto mo.

Sakto naman na gigisingin kita kaya naisip kung gulatin ka na lamang .
Pero dahil nandyan ka naman na napagpasyahan kong gulatin ka na lamang para magising ang diwa mong bata ka!'  Natatawa niyang sambit sa kabila ng pag aalalang ipinakita niya kanina ng makita ang kabuuan ko. Pinunasan niya ang gilid ng kanyang mga mata na may kaunting butil pa ng luha dahil sa pagtawa.  Umiling na lamang ako at natawa sa sa kapilyahang naisip ni manang. 

" Manang stand as my second mother. Siya ang tumayong pangalawang ina ko dahil si mommy at daddy ay palaging wala sa bahay.  Kung tutuusin ay mas close pa nga ako kay manang kaysa sa tunay kong mga magulang. She saw me in my worst and my best that's why she's the person who'll truly understand me when i can't even understand myself.

I stared at her for a moment,  I miss you manang. I whispered softly to her ear once again before hugging her again tightly.  It feels home whenever im with her. This feeling is nostalgic.  I burried my face in her neck and stay there to sees the moment for awhile.

"I miss you too anak, manang said in her  sweet voice that will always calm my whole system. " I smiled genuinely upon hearing those words coming from Manang Lou.

I withdraw from our hug and held her hand to the kitchen. 

"Anyway, manang bakit po kayo napabisita? Tanong ko habang hinihila ang upuan para makaupo sa high chair. "

Pinapunta ako dito ng mommy mo at baka daw  naiinip kana dahil ikaw lang mag-isa rito.  Hindi yata alam ng mommy mo na mas gusto mo iyon. Natatawa nyang sambit saakin. 

" I smirked at her and drink some water.  "

At saka tutulungan na din kita maglinis ng iyong condo,  nakita ko na puro papel sa sala mo. Ikaw talagang bata ka! Siguro may inuwi kana namang trabaho dito at ganon nanaman ang kalat ng sala mo.  Lintanya nya habang pinaglalagyan ako ng pagkain sa aking plato.

"Wala po manang, marami lang po akong ginawa kahapon kaya diko nalinisan yan. Balak ko naman po talagang linisan yan ngayon at hindi ako papasok para makapagpahinga kahit papano sagot ko pagkatapos lunukin ang kinakain ko.  "

Oh,  siya sige . Maglilinis tayo pagkatapos mong kumain at magpahinga. At siya nga pala pag natapos tayong maglinis ay mag-ggrocery ako nakita kong wala ng laman ang fridge mo. Sagot ni manang habang nagsasalin na din ng kanyang pagkain sakanyang pinggan.