𝚃𝙴𝚁𝙰𝙿İ🍊 |Jikook <tamamlandı>

°32°

     Evin merdivenlerinden sıkıntıyla ofladım.

     Mutfağa girdikten sonra bana gülümseyerek bakan Jungkook'a bende gülümsedim.

  "Günaydın, nasılsın?"

     Gülümseyerek sormuştu.

  "İyiyim."

     Jungkook inanmasada başını sallamış ve hazırladığı kahvaltı masasına oturmamı işaret etmişti.

     Oturup güzel görünen masaya baktım.

     Ancak pek iştahım yoktu.

     Tüm kahvaltı boyunca tabağımdakileri çatalımla dürtüklemiştim.

     Kahvaltıdan sonra Jungkook beni belimden kaldırdu ve tezgaha oturttu.

  "Sorun ne Meleğim?"

     Dudağımı büzdüm ve derin bir şekilde nefes verdim.

  "Bugün hastaneye dönme günü, değil mi?"

     Kısık ve titreyen sesimle konuştuğumda Jungkook da benim gibi dudağını büzdü ve başını salladı.

  "Bu yüzden mi hiç bir şey yemedin ve üzgünsün?"

     Başımı salladım yine aynı ifademle.

     1 ay ne de çabuk geçmişti öyle...

     Çok alışmıştım ona. Onunla birlikte yatmaya, günaydın ve iyi geceler demesine, benimle ilgilenip konuşmasına...

     Çok özleyecektim bütün bunları. Ve en çok da bütün günümü onunla geçirmeyi...

     Şefkatle gülümsedi ve saçlarımı okşayıp dudağıma kısa bir öpücük bıraktı.

     Utanmıştım.

  "Artık orada uzun süre kalmana gerek kalmayacak. Kısa bir süre kaldıktan hastanede kalmana gerek olmayan, artık iyileştiğini belirten bir rapor yazacağım ve onaylanması için denetim kurulundan bir kaç kişi gelecek. Eğer onaylanırsa çıkacaksın. Ve biz yine evimize geleceğiz...
Sadece 1 hafta sürecek. "

     Şaşkınlıklar kaşlarımı kaldırmıştım.

  "E-evimiz mi?"

     Gülümsedi ve saçlarımı nazikçe okşadı.

  "Evet, evimiz..."

                        🍊🍊🍊🍊🍊🍊

     Bana koskoca 5 yılımı hatırlatan hastaneye geldiğimizde derin bir nefes aldım.

     Jungkookla birlikte kapıdan içeri girdikten sonra bir zamanlar alışmış olduğum o kokuyu unuttuğumu farketmiştim.

     Bu koku ne Jungkook'un sıcacık hissettiren bedeninin kokusuna ne de evinin ferah kokusunu benziyordu.

Jungkook'un ağzından:

  "Oh, sizi burada görmek ne güzel..."

     Jin Hyung'un neşeli sesini duyduğumda bende gülümsemiştim.

     Göz ucuyla Jimin'e baktığımda onunda hafifiçe gülümsediğini görmüştüm. Korkmuyordu artık.

  "Sizi de Hyung..."

  "Naber Jungkook?"

     Taehyung samimi bir şekilde konuştuğunda güldüm.

  "İyi, sen?"