𝚃𝙴𝚁𝙰𝙿İ🍊 |Jikook <tamamlandı>

°33°

     Yatağın üzerinde otururken dudaklarımı büzdüm.

     Dün akşam Jungkookla birlikte yatmıştık ancak uyandığımda yanımda yoktu.

     Başucuma bıraktığı not vardı sadece ve iş için iş gittiğini bilsemde yinede onunla uyanamamak üzmüştü beni.

     Kapının çalınmasıyla kapıya baktım.

     Jungkook içeri gülümseyerek girdi ve hemen yanıma geldi.

     Heyecanlı görünüyordu.

  "Rapor yanıtı geldi. Biraz sonra gelen görevliler buraya gelecek ve senin hastaneden çıkmaya uygun olup olmadığını test edecekler."

     Heyecanla konuştuğundan bende gülümsedim ve heyecanla ellerimi çırptım.

     Geri çekildi ve yüzümü elleri arasına alıp dikkatle baktı.

  "Gerçekten hazır mısın Jimin? Geldiklerinde emin olmak için seni biraz zorlayabilirler. Ama bende yanında olacağım."

     Gülümsedim ve tekrar sarıldım.

     Başımı sallayıp onu onayladığımda beni belimden nazikçe tutarak kendine çekti ve dudaklarıyla dudaklarımı örttü.

     Yapabildiğim kadarıyla karşılık vermeye çalışıyordum.

     Dudağımdan ayrıldıktan sonra ufak bir öpücük daha bırakıp gülümsedi.

  "Denetimcileri getireceğim. Sakin ol, olur mu?"

     Hafifçe başımı salladım ve saçlarımı okşadıktan sonra odadan çıktı.

     Az sonra yanında iyi giyimli 2 bayan ve 2 erkekle geri döndüğünde istemsizce gerilmiştim.

     Jungkook gerildiğimi anlamış olacakki, güven verircesine gülümsedi.

     Bir bayan ve bir erkek karşıma oturduğunda diğerleri ellerindeki dosyaları açıp bana döndüler.

     Gergin olduğumu anlamamaları için gülümsemiştim.

  "Merhaba Jimin, oh, Jimin diyorum bir sıkıntı var mı?"

     Hayır anlamında başımı salladım ve gülümsemeye devam ettim.

  "Bana kaç yıldır burada olduğunu, önceki doktorlarını ve Bay Jeon'un anlatabilir misin?"

     Derin bir nefes aldım.

     Çaktırmadan Jungkook'a baktığımda bana bakarak gülümsediğini görmüştüm.

     İçim heyecan ve cesaretle doldu.

  "Yaklaşık 5 yıldır buradayım. Bay Jeon'dan önce 3 doktorum oldu. Odama girip çıktılar, beni anlamaya çalışmadılar, benim tarafımdan bakmadılar. Beni buraya hapsettiklerini düşünürdüm. Çünkü doktorlarım beni dışarı çıkarmazdı. Yalnız dışarı çıkmama hiç izin verilmezdi zaten. Bana yemek getiren hemşirelerden birine dışarı çıkmak istediğimi söylediğimde bana sadece doktor kontrolünde çıkabileceğimi söylediler. Şaşırmıştım. Doktorumdan dışarı çıkmak istediğimi, temiz hava almak istediğimi söyledim. İşi olduğunu, seansın bittiğini söyledi ve çıkarmadı. 5 yıl boyunca bu odadan dışarı bile çıkmadım. Daha sonra hepsi umutsuz vaka olduğum için beni bıraktılar. Daha sonra yeni bir doktor verildi bana. Bay Jeon diğerlerinden farklıydı. Bana karşı dikkatli ve özenliydi. Beni anlamaya çalışıyordu. Bana güzel olan şeyleri gösteriyordu. Biraz komik gelecek ama, sizi her gün yürümekten sıkıldığınız bu kapının dışındaki koridor var ya, 5 yılın ardından o koridorda yürüyebildiğim için bile çok şey borçluyum ona. Bana piyano çalıyordu, beni değerli hissettiren şey olan dans etmeyi bile hatırlattı bana. Beni bahçeye çıkardı, benimle kartopu oynadı. Bana verdiği her sözü tuttu. Ve en sonunda iyileştiğimi görmek büyük bir heyecandı..."

     Mutlulukla gülümseyerek Jungkook'a ve karşımdaki denetimcilere baktığımda onlarında gülümsediğini görmüştüm.

     Sanırım iyi yolda ilerliyordum...

  "Bunlar çok güzel şeyler Jimin. Çok sevindim senin adına. Peki seni buraya getiren yaşadıkların hakkında ne düşünüyorsun?"

     Yüzüm donuklaşmıştı.

     Burnum sızlamaya başladığında kendimi durdurdum ve gülümsedim.

     Hayır, geçmiş ağlatmayacaktı artık beni, acıtmayacaktı bedenimi...

  "Onlar benim yaram. Kabul bağladı. Ancak izi hep duracak içimde. Olanları unutmak imkansız benim için. Ancak başa çıkabiliyorum artık. Rüyalarıma girmiyor mesela, eskisi yakmıyor canımı. Oldu bitti bir olay değildi. Ne o olayı unutabilecek cesaretim, ne de o olayı sürekli hatırlayıp günümü zehir edecek yüreğim var."

     Anlattıklarıma başlarını sallayarak tepki veriyorlar, ellerinde tuttuklaeı dosyaya bir şeyleri not ediyorlardı.

     Denetimciler ayağa kalktığında onlara baçımı kaldırarak bakmak zorunda kalmıştım.

  "Yorucu bir serüven olmuş senin için. Ancak bundan sonrasından eminim daha güzel bir hayatın olacak. Mutlu olmayı unutma Jimin. Artık burada kalmana gerek kalmadı."

     Sevinçle ellerimi çırptığımda gülüp dışarı çıkmışlardı.

     Az sonra Jungkook geri döndüğünde sıkıca bana sarılmış okşadığı saçlarım arasına bir sürü öpücük bırakmıştı.

     Yüzümü elleri arasına aldıktan sonra dolu gözlerle baktı bana.

     Bende ona gülümseyerek bakıyordum.

  "Seninle gurur duyuyorum bebeğim. Gördüğüm en güçlü kişisin..."

     Gülümsedim.

     Kolay olmamıştı asla, ancak sonunda olmuştu işte...

     Sevdiğim adama tüm benliğimle sarıldım. O yanımda olacakasa ben her şeye vardım...

  "Seni seviyorum..."

  "Seni seviyorum..."

🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊
Merhabaaaaa... Son 2 bölüm kaldı :')))

Finale çok yaklaştık, biraz buruk olacak kitabın bitmesi ancak sonunda Jiminie'miz iyileşti.

Neyse ya neden şimdi veda konuşması yapıyosam daha 2 bölümümüz var nfösmgöd

Nasılsınız?

Umarım bölümü beğenirsiniz...

Sizi seviyorum... 💜💙💚💛🧡❤️

🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰🐥