𝚃𝙴𝚁𝙰𝙿İ🍊 |Jikook <tamamlandı>

°8°

Telefonumun şiddetle çalmasıyla tek gözümü açıp el yordamıyla telefonumu bulmaya çalıştım.

En sonunda bulduğumda ilk önce saate bakmıştı. Saat henüz gece 3'tü.

Bilinmeyen numaranın aradığı telefonumu açtım ve kulağıma götürdüm.

Çok uykum vardı.

"İyi geceler Bay Jeon."

Tanımadığım bir bayanın sesi kulaklarıma dolduğunda beni bu saatte aramasının nedenini daha çok merak etmiştim.

"Ben Haensung Akıl Sağlığı ve Ruh Hastalıkları Hastanesinden baş hemşire Choi."

Bu saatte ne olduğunu merak ederken yatakta doğrulup uykumdan ayılmaya çalıştım.

"Evet, bir sorun mu var?"

Karşı taraftan derin bir iç çekiş geldi.

"Aslından belkide önemli bir şey yoktur ancak, Park Jimin'in odasına giremiyoruz. Kapı kilitli. Açamıyoruz. Size haber verelim dedik."

Hızla yataktan kalkıp dolabıma doğru ilerledim. Üzerime uygun bir şeyler geçirirken bir yandan da telefonu omzumla desteklemeye çalışıyordum.

"Hiç bir şey yapmayın. 10 dakikaya oradayım."

Telefonunu kapatıp gerekli eşyalarını aldı ve üzerine ince bir hırka geçirip evinin kapısından çıkıp arabasına bindi.

Hızla arabayı çalıştırdı ve boş olan yollara şükrederek hızla hastaneye ilerledi.

Jungkook telaşını bastırmaya çalışarak kendini sakinleştiriyordu.

Jimin'in odasına girdiğinde neler ile karşılaşabileceğini bir bir düşünüyor ve neden odasının kapısını kilitlemiş olabileceğini düşünüyordu.

Jimin'i stüdyoya götürmesinin ardından neredeyse 1 hafta geçmişti.

Ve bu sürede Jimin gerçekten iyi görünüyordu. Yüzü biraz daha renkli görünüyordu.

Ama Jungkook en çok çok nadir gördüğü ve kalbinin kıpırdanmasını sağlayan gülümsemelerini sevmişti.

Her seanslarında Jimin'den 2-3 gülümseme kazanıyor,

Eğer şanslıysa, Jimin ona gözlerinin yok olmasını sağlayan bir gülüş veya kıkırtı sunuyordu...

Jungkook hastanenin otoparkına arabayı parkedip hızla arabadan çıktı.

Hastanenin bahçesi neredeyse boştu.

Kapının önündeki güvenlik görevlisine başıyla selam verip koşar adımlarla binadan içeri girip asansörle 4.kata çıktı.

"Hala açmadı mı?"

Jungkook Jimin'in odasının önüne geldiğinde orada bekleyen 3 hemşireye dönerek sordu.

Hemşireler umutsuzca başını iki yana salladılar.

Jungkook elini hızla kapının koluna sardı ve istemsizce açmayı denedi ancak açılmıyordu.

"Jimin"

Jungkook sakin sesiyle Jimin ile iletişime geçmeye çalıştı.

İçeriden gelen herhangi bir ses yoktu.

"Jimin, ben Jungkook. Seni ziyarete geldim. Kapıyı açar mısın?"

Yine sakin ve yumuşak tutmaya çalıştığı sesiyle sorduğunda arkasındaki hemşireler telaşla karşılarındaki genç doktora bakıyorlardı.