Ben Fiore Bianch nam-ı diğer Ajan: Duygusuz. Dünya'nın en ünlü aynı zamanda da en gizli ajanlarından biriyim. Herkes beni Ajan: Duygusuz olarak tanır ama şimdiye kadar çalıştığım birlik dışında kimse beni görmemiştir. Türk olmama rağmen babam yüzünd...
Multide Sarp ve Fiore'nin yaz halleri var. Multiyi açamayan olursa diye aynı fotoğrafı bölüm sonuna da koydum. Lütfen ona da göz atın.
İyi okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Hayatım hissiz mutluluklardan çok bir sürü hissiz acıyla doluydu...*
—
"Konuşsana baban ve amcan nerede diyorum sana!"
Kafam o kadar allak bullak olmuştu ki değil soruları yanıtlamak, etraftaki tek bir sesi bile duymak istemiyordum. O sırada patron denilen adam yanındaki adama dönüp tekrar konuşmaya başladı.
"Şu bizim malzemeleri getirin. Bakalım o zaman da konuşmamak için diretecek misin?"
Yanındaki adam kafasını sallayarak hızla dışarıya çıktı. Yaklaşık on dakika sonra içeriye aynı hızla girdi. Ama elinde değişik bir çanta vardı. O sırada patron denilen adam konuşmaya başladı.
Tüm bunları söylerken gözlerinde beni korkutacağını zannettiği kendinden emin bakışları vardı. Ama yüz ifademin bile değişmediğini görünce bakışları değişti.
"Peki madem sen seçmiyorsun o zaman ben seçeyim."
Saydıklarının hepsinden ayrı ayrı teste girip gayet başarıyla tamamlamıştım. Ayrıca daha saymadığı bir sürü şeyler de yaşamıştım. Bu yüzden ne seçeceği umrumda bile değildi.
"Bence boğularak ölmek istemezsin." Sonra adamlarına döndü ve kafasıyla dışarıyı işaret etti. Adamlar birkaç dakika içinde önüme bir masa koydular. Onun üzerine de içi su dolu geniş bir kova. Sonra patron denilen adam üzerindeki ceketi çıkarıp gömleğinin kollarını kıvırdı ve yanıma geldi.
"Evet şimdi başlıyoruz." Cümlesi biter bitmez kafamı tutup suyun içine soktu. Suyun altında nefessiz kalma rekorum fazlasıyla fazlaydı. Ama çok tutmadan çıkardı ve kafama ıslak bir havlu dolayıp öyle tekrar soktu. Havludan dolayı nefesimi tutamaz hale gelmiştim. Ciğerlerimdeki hava azaldığı için çırpınmaya başladım. Patron denilen adam kafamı dışarıya çıkardı ve nefes almama izin vermeden tekrar soktu.
"Demek dayanıklısın öyle mi? Merak etme daha çok güzel planlarım var. Şimdi ben o planları seve seve hayata geçirmeden önce, söyle. Baban ve amcan nerede?! Kimin için çalışıyorsun?! Konuş!"
Kafamı konuşmam için tekrar dışarıya çıkardı. Fazla nefessiz kaldığım için çıkar çıkmaz öksürmeye başladım. Saçlarım yüzüme yapışmıştı ve kafamdan sular akıyordu. O sırada kafamı kaldırdım ve patron denilen adamın yüzüne bakıp tükürdüm.
