ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ဖူးစာရွင္ ( ကျွန်တော့်ရဲ့ဖူးစာရှင် )[Completed]

အပိုင္​း(၁၁)

<Unicode>
အရိပ်အာဝါသကောင်းသော ပိတောက်ပင်အောက်က ကွပ်ပျစ်လေးတွင် ထိုင်၍ ဇွဲတစ်ယောက် ရှိုင်းကိုစောင့်နေသည်။ မနက်အိပ်ရာသိမ်းပြီးကတည်းက ထွက်သွားတာပြန်မရောက်သေးပေ။ ပြန်လာရင် ဇွဲနဲ့အတူ ရွာထဲမှာလျှောက်သွားကြမယ်လို့ပြောသွားသေးသည်။ ဇွဲတစ်ယောက်ကတော့ ရှိုင်းနဲ့အတူဒိတ်လုပ်ရန်စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ စောင့်နေရင်းအနည်းငယ်ပျင်းလာသဖြင့် ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကခြေထောက်ချ၍ သဲလေးတွေကို ခြေထောက်နဲ့ထိုးကော်ရင်း ဆော့နေမိသည်။ ထိုချိန်မှာပင် ရင်းနှီးသောအသံတိုးတိုးလေးတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရပါသည်။

"ချစ်.."

"...."

မခေါ်ပါနဲ့လို့ ပြောထားတဲ့ဟာကို...

ထိုအသံကိုကြားလိုက်သောဇွဲ၏မျက်နှာမှာ အနီရောင်လှိုင်းလေးများဖြတ်ပြေးသွားတော့သည်။ ဇွဲ ရှက်ရှက်နဲ့မော့ကြည့်လိုက်တော့ ရှိုင်းတစ်ယောက် ခြံစည်းရိုးအပြင်ဘက်ကကပ်၍ ဇွဲကိုလာခဲ့ရန် လက်လှမ်းပြနေသည်။ ချောမောသောမျက်နှာမှာလည်း အပြုံးတစ်ခုကိုတင်ဆောင်ထားသေးသည်။

လာပြီးတော့ ဝင်မခေါ်ဘဲနဲ့ ...

ဇွဲစိတ်ထဲကမကျေမနပ်ပြောနေမိပေမယ့် လူကခြံပြင်ကိုရောက်သွားချေပြီ။ ဇွဲအပြင်ရောက်လာတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ရှိုင်း ဇွဲ၏လက်ကိုဆွဲ၍ ရွာအရှေ့ပိုင်းကို ပြေးပါတော့သည်။

"မြန်မြန်...လွတ်သွားလိမ့်မယ်"

"...."

ဇွဲ ရှိုင်းပြောတာနားမလည်ပေမယ့် တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ လိုက်လာခဲ့သည်။ ခဏကြာတော့ သစ်ပင်တော်တော်များများအုံဆိုင်းနေတဲ့နေရာလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ဟမ်..ငါ့ကို တောအုပ်ထဲခေါ်ပြီးဘာလုပ်မို့ပါလိမ့်...

ဇွဲတစ်ယောက် အတွေးများပြီး လန့်နေတော့သည်။ ရှိုင်း တောအုပ်လေးထဲကို အနည်းငယ်ဝင်ပြီး တောစပ်နားကသစ်ပင်တစ်ပင်အောက်မှာနေရာယူလိုက်သည်။

"ဒီအချိန်လောက်ဆို တွေ့တတ်တယ်.."

"...."

ရှိုင်း ရှေ့နားက သစ်ပင်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ပင်ကိုကြည့်ပြီး တစ်ယောက်တည်းရေရွတ်နေသည်။ ဇွဲကတော့ ခုထိနားမလည်နိုင်သေးပေ။