Rebound

Ch. 12

Sam's POV.

"Sean kasi, i know mahal mo ko. I'm so sorry. Sean i never meant to hurt you. I really like you and I'm glad we've gotten to know each other. But nung umalis ka, and nawala ka for almost 2 years with no communication. I cant feel the love anymore. Im sorry kung nagpretend ako na mahal pa kita. Di lang ako makahanap ng right time to tell you kung ano man to. Im so sor----" Tumulo ang luha ko at yumuko ng yakapin nya ko.

"Sssshhhh. I know Sam. I know, but please dont cry. I dont want you to cry because of me." Sabi nya at pinunasan ang luha ko gamit ang daliri nya.

"P-panong alam mo?" Tanong ko.

"Alam ko na, hindi na ako ang mahal mo. Tinanggap ko yun bago ko umuwi. Nag hire ako ng private investigator para sayo, sa loob ng 2 years na wala ako alam ko lahat. Na pinilit mo kong kalimutan, at nang matauhan ka na saka ka dun nakamove on. Alam ko na naiyak ka." Sabi nya ng nakatingin sakin.

"P-pero pano? Diba mahigpit si Tita?" Pagtataka ko.

"Hindi ko sinabi kay mama. Di ko sayo sinabi na alam ko na wala ka nang feelings for me kasi, gusto kong mafeel na mahal mo ko kahit alam ko sa sarili ko na hindi. Maybe nagbulagbulgan ako, ganun naman talaga diba? Pag mahal mo gagawin mo lahat." Sabi nya, naiyak ako. Kung hindi lang ako nawalan ng feelings sakanya masaya siguro ako.

"Im so sorry Sean. Im so s---"

"Wag kang magsorry, its my fault not yours. Ako yung lumayo sayo, ako yung nangiwan. And kaya ko bumalik dito is para makasama ka kahit alam ko na wala ng pagasa. Kahit sa saglit na panahon lang." Nagulat ako sa sinabi nya.

"S-saglit? Bakit? San ka pupunta?" Tanong ko.

"Ahm.. B-balik ako sa States. I need to fix some important things, and im staying there for good.." Sabi nya at yuko. WHAT? FOR GOOD? IBIGSABIHIN DI NA SYA BABALIK?

"K-kelan alis mo? Pero akala ko dito ka na."

"Nope, kailangan kong pumunta dun. Next week na alis ko. Sorry if di ko sinabi sayo"

Imbis na sya magulat ako nagulat. Wow!

"I know there's another girl who will be happy to have a chance to go out with you." Sabi ko.

"Sana, sana nga. I know we'll always care about each other." Sabi nya.

"I'll always be glad I got to know you. And thank you kasi inintindi mo ko, im sorry din. Sana maging happy ka sa career mo"

"Its okay, im sorry din. You too. Sana maging masaya ka palagi, always remember na kahit di mo ko mahal. Ikaw parin ang mahal ko, i love you so much. I can do anything for you thats why im letting you go." Sabi nya at yakap sakin ng mahigpit. Now, parang nabunutan ako ng tinik. Wala na kong guilty na nararamdaman. Im so happy for him, nagmatured na sya. Sa pagiisip, i hope magkita pa kami ulit..