FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)

soft lips

Ben geldim.Okuyan birilerinin olması motive ettiği için hemen bir bölüm daha yazdım.Umarım iyi olmuştur.Yorumlarınızı bekliyorum ve sizi seviyorum.

~~~~~

Gece düşünürken az kalsın deliriyordum .Ben de düşünmekten kurtulmak için kendimi uykuya vurdum.Erken yatınca sabah da erken kalktım tabi.Canım koşuya gitmek istiyordu ama orada Barış'ı görme ihtimalim beni çok korkutuyordu.

Dün aldığım karar doğrultusunda onun aklımı karıştırmaması adına aramıza bir çizgi çekmeye karar vermiştim.Ne kadar işe yarardı bilmiyorum ama en azından denemeye değerdi.Daha işe gitmek için çok erken olduğundan dışarıda kahvaltı ederek kendimi ödüllendirmeye karar verdim ve pijamalarımdan kurtularak evden çıktım.

Evimin hemen aşağısında mükemmel kahvaltı hazırlayan bir abla vardı.Muhteşem menemen yapardı.Ona ekmek bansam bu hayatta derdim falan kalmazdı.

Dükkana girer girmez ablaya selam verip neler istediğimi söylerek telefonumla oynamaya başladım.Ablanın kahvaltımı getirip getirmediğine bakmak için kafamı kaldırdığımda karşımda gördüğüm kişiyle şansıma bir küfür savurdum .Yan dükkanda Barış oturuyordu.

Karşısında bir herifle üstelik.

Damarlarımda akan kan vücudumdan çıkmak için baskı yapıyordu.Kıskançlık duygusuyla kıvrandığımı hissediyordum.Yanında birisi olacaksa o ben olmalıydım.

Arkadaş olarak tabiki de.

Ben onu izlerken onun kahkahalar eşliğinde koyu bir muhabbetin ortasında olduğunun farkındaydım.Muhabbetini bölmek ya da o muhabbete ben de dahil olmak istiyordum.Öldürücü bakışlarla onların masasını izlerken abla siparişimi getirdi ama iştah falan kalmamıştı bende.Ablanın emeğine ayıp olmasın diye yedim mecburen.Hızlıca kahvaltımı ederek hesabı ödedim.

Çağırdığım taksiyi beklemek için kapının önüne çıktım.Onların olduğu tarafa doğru bakmıyordum.Sinirlerimi bozmak istemiyordum çünkü.

"Can, günaydın.Sen de mi burdaydın?Ah, keşke daha önce görseydim beraber kahvaltı ederdik."

Duyduğum sesle arkamı döndüm.Barış ve yanındaki herifle karşı karşıyaydım.

"Aaaa!Barış sen de mi burdaydın.Hiç fark etmedim.Arkadaşın kim?"

Bodoslama sormam ayıp mı olmuştu? Yok canım arkadaşlar birbirlerinin arkadaşlarını tanımak ister.Normali bu yani.

"Ben Erdem.Barış çok yakın bir arkadaşım." dedi ve Barış'a bakarak göz kırptı.

Barış istifini asla bozmadı.Bu durumdan memnun değil gibiydi.O zaman neden içeride kahkaha atıyordu?Beni ilgilendirmezdi aslında.

"Barış ne zaman buluşuyoruz yeniden?" dedi çok sevgili Erdem Bey.

"Erdem bir daha buluşamıyoruz maalesef." dedi.Elimde çekirdek olsaydı şuan izlemesi çok keyifliydi olurdu.

"Ama neden?Ben iyi anlaştığımızı düşünmüştüm.Lütfen bir şans vermeyi dene bana."

Adam düz ayak yürüyordu Barış'a.Tabi iki metre Yunan heykeli gibi bir çocuktu.Onu beğenmeyip gelip beni mi beğeneceklerdi yani.

"Erdem,sevgilimin yanında daha fazla ısrarcı olmasan mı acaba?" diyerek beni kendine çekmesiyle gözlerim fal taşı gibi açıldı.