Hikayemi okuyan birileri var aşırı mutluyum o yüzden.Yorumlarınız çok önemli lütfen yorum atmayı ve oylamayı unutmayın.Çok teşekkür ederim şimdiden.
~~~~~
Bu konuşmanın hemen ardından ellerini yıkamak için lavaboya gitti.Giderken dikkatlice süzdüm onu.
Özel üretim gibiydi.Sıfır kusur.
Gitmesiyle derin bir nefes aldım.Yüzümdeki aptal sırıtma asla kesilmiyordu.
Neden böyleydim?
Son zamanlarda kendimi tanıyamıyordum.Yanında bambaşka biri oluyordum.Normalde deli gibi konuşan ben bazen kelimeleri birleştirip cümle kurmaktan zorlanıyordum.
Ama en kötüsü kalbimin atış hızını kontrol edemememdi .Birdenbire hızlanıyor ve eski haline dönmesi çok uzun sürüyordu.Doktora gidip baktırmam gerekebilirdi hatta.
Düşüncelerimi bölen içeri giren iki metrelik adam oldu.Usulca masaya yanaştı ve tam karşıma oturdu.Biraz stresli gibiydi.Ayağını durmaksızın sallıyordu.Soran gözlerle bakınca gözlerini kaçırdı.
Ardından sessizce yemeğimizi yedik.Hiç konuşmadık neredeyse.Ama onun sushi canavarı olduğunu net bir şekilde kavradığım bir yemek oldu.Hesabı ödemek için kalkınca ufak bir ödeme kavgası yaşadık.Kazanan Barış olunca ben de ayaklarımı sürüye sürüye kapıya ilerledim ve onu beklemeye başladım.
Geldi ve kaskını taktı.Diğer kaskı da bana uzatarak binmemi bekledi.Motora binip sıkıca sarıldım ona daha sonraysa hareket etmeye başladık.
Evimin önüne geldiğimizde motordan indim.Ardımdan o da indi.Kaskımı çıkarıp ona teslim ettim.
"Barış yemek harikaydı.Çok teşekkür ederim her şey için.Sana kahve ikram edebilirim istersen.Uyar mı?"
"Ya geç oldu aslında ama neyse ya bir kahve içebilirim sanırsam." dedi ve ardımdan merdivenleri tırmanmaya başladı.
Eve girer girmez üstümü değiştirmek için odama geçtim.Bir şort ve üzerine bol yeşil renk tişörtümü geçirdim.Hızlıca yanına geri döndüm.Kabalık etmek istemezdim.
"Vay,gözlerinin güzel olduğunu düşünmüştüm ama şuan anlıyorum ki çok güzellermiş ." demesiyle yanaklarıma pompalanan kanı hissettim.Yeşil renk bana çok yakışır ve gözlerimin rengini ortaya çıkarırdı.
"Utanmana gerek yok Can."dedi hafif tebessüm ederek.
"Evet Barış hemen konuyu değiştirelim bakalım.Kahven nasıl olsun?"
"Sade,sütlü."
Hemen içeri geçtim ve su ısıtmaya başladım.
Isınan suya kahveleri ekleyerek işimi bitirdiğimde kupaları elime alıp içeri geçtim.
"Al bakalım uzun adam."
"Teşekkür ederim." dedi ve kahvesini yudumlamaya başladı.Bakışlarını halıya dikti ve uzun bir süre öylece kaldı.Bir şeyler düşündüğü belliydi.Bölmek istemedim ve sessizce kahvemi yudumladım.Neden sonra başını sağa sola sallayarak kendine geldi.
"Can,kahve harikaydı.Ben artık kalksam iyi olur." diyerek ayaklandı.Onu kapıya kadar geçirdim.
"Yarın görüşürüz Barış." dedim ve sarılmak için ona doğru hareketlendim.
Arkadaşlarımla vedalaşırken onlara hep sarılırdım.
Kollarımı ona dolamamla ilk başta şaşırmış olmalı ki karşılık vermedi.Daha sonra usulca sarıldı bana.Ellerinin değdiği heryer cayır cayır yanıyordu.
Aptal kalbim yine depar atmaya başlamıştı.
Çaktırmadan koklamak istedim onu.Nasıl koktuğunu merak ediyordum.
Burnuma dolan erkeksi kokuyla gözlerimi sıkıca kapadım.Allah kahretsin bu herif hangi duş jelini kullanıyordu böyle?
Onun boğazını temizlemesiyle kendime geldim.Ne saçmalıyordum ben?Onun yanında tamamen değişiyordum.
Birdenbire vücudumu bir panik kapladı.Aklımın ucundan geçen ufak ihtimal deli gibi korkmama sebep oldu.Göz bebeklerin büyürken bir an önce onunla vedalaşmak istedim.Hemen kafamı toplamalıydım.
"Görüşürüz." dedim ve kapıyı kapattım.
Resmen kapıyı yüzüne kapattım.
Ayıp mı olmuştu acaba?
Koşarak pencerenin önüne geçtim ve kapıdan çıkmasını bekledim.Kapıdan çıkar çıkmaz pencereme bakmasıyla kafamı içeri çektim.Ama hala onu izliyordum.Motoruna atlayıp gitmesiyle kendimi koltuğa attım.Düşüncelerim ve ben koltuğa gömüldük.
Ben istediğim kadar onlardan kaçmayı deneyebilirdim ama onlardan kurtulamazdım.Çünkü kafamın içindeki tek şey Barış'tı.Bu da çok sıkıcı bir hal almaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)
Novela Juvenil"Yaranı yok edemeyiz belki ama güzel anılarla acısını hafifletebiliriz Can."
