Ay ben geldimmmm.Nasılsınız?
Ben iyiyim işte yeni bölüm falan yazdım size.
İyi okumalar hepinize 💘🌈
~~~~~
"Hadi Can daha hızlı."diyen Barış'a gözlerimi devirdim.
"Hadi ama geliyor şimdi."demesiyle bıkkınlıkla saldım nefesimi.
"Tamam alt tarafı bir mum yakacağım sevgilim.Abartma!"dedim azarlar tonda.
Türkiye'ye geleli iki ay olmuştu ve bugün Emma'nın doğumgünüydü.
Okuldan gelmesi an meseleydi ve tek eksiğimiz mum yapmaktı ama Barış daha yapacak bir sürü işimiz varmış gibi davranıyordu.
Bu süreçte hepimiz çok yorulmuş ve yıpranmıştık.
Bahçeli müstakil bir ev bulup buraya taşınmış ve dekore etmiştik.
Emma yeni bir okula başlamıştı ve Türkçe için özel bir kursa gidiyordu.Çocuk olduğu için hızlı ilerleme kaydediyordu ama daha yolu çoktu.
Burada haftaiçi üç gün anaokuluna giderken haftasonları da bale kursuna gidiyordu.
Türkçe kursunu da boş olan günlerine yaydığımız için çok yoruluyordu ama bunu pek dile getirmiyordu.
Bizse yorulduğunu her gece kucağımızda uyuyakalmasından anlıyorduk.
O yüzden bugün onu mutlu etmek için toplanmıştık.
Annem,Arzu anne,Yağmur,Barış ve ben onun için bir sürpriz hazırlamıştık.
Bahçeyi güzelce süsleyip şahane bir sofra kurup onu eğlendirecektik.
"Can,geldi servis geldi."diyerek yanıma koşan Barış ile mumun fitilini ateşe verdim ve yanındaki maytaplara geçtim.
Nihayet pasta parıl parıl parlarken içeri giren Emma ile alkışlayarak hep bir ağızdan bağırmaya başladık.
"İyi ki doğdun Emma."
Bizi görünce parlayan gözleriyle kahkahalar atarak geldi yanımıza ve gözlerini kapatarak dilek tuttu.
Ardından bütün nefesiyle üfledi 'altı' yazan mumu.
Hemen ardından alkışlayarak bir kolunu Barış diğer kolunu da benden yana atarak sarıldı ikimize birden.
"Çok teşekkür ederim babalarım benim."diyerek onun sol benimse sağ yanağıma birer öpücük bıraktı.
Daha sonra koşarak annem ve Arzu anneye teşekkür edip Yağmur'u çekelemeye başladı.
O ikisi oyun oynarken biz de annemlerle masada oturuyorduk.
Yağmur yaşça büyük olmasına rağmen Emma ile iyi anlaşıyordu ve bu bizim hoşumuza gidiyordu.
Sık sık Yağmur'u gece bizde kalması için davetliyorduk.
"İşler nasıl gidiyor?"diyen annemle gözlerimi Emma ve Yağmur'dan çektim .
"Her şey yolunda şuanlık anne.Sadece kadro yenileme işi biraz yıprattı bizi.Çok mesai yaptık ama neyse ki Barış vardı yanımda." diyerek elimi yanımda oturan adamın elinin üstüne koydum.
"Aman iyi olsun da gerekirse eve gelmeyin çok çalışın."diyen annemle gülümsedim.
"Babam gibi mi?İşi,evimizden ve ailemizden daha çok mu önemseyelim?"
"Onu demek istemedim Cemal'im."diyen anneme içten bir gülümseme yolladım.
Ne zaman beni yumuşatmak istese Cemal derdi bana.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)
Teen Fiction"Yaranı yok edemeyiz belki ama güzel anılarla acısını hafifletebiliriz Can."