FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)

daddy

Yarın atamayacağım için şimdi yüklüyorum.

Dayanamadım yazdım.

Çok yorum atın ya etiketlerde düşmüş hikaye üzüldüm .

Neyse atmazsanız da canınız sağ olsun.

Sizi çok seviyorum bebeklerim.Sevgiyle kalın 💘

~~~~~~

"Can ama bu haksızlık!O kadar plan yaptım.Ne demek gidemiyoruz."

"Sevgilim anlamıyor musun?Başvurduğum bir şirket işe alımımı onaylamış.Yarın ilk iş günüm.Sence haftasonu için izin verirler mi?"

"Ya başlama o zaman.Çalışma!Ben hemen balayına gitmek istiyorum."diyerek kollarını birbirine dolayarak dudak büzen Barış'a içim acıyarak baktım .

Bizim için çok güzel bir tatil planı yapmıştı söylediğine göre.

Gideceğimiz yer de bana sürpriz olacaktı ama bana başvurduğum bir yerden gelen teklifle planlarımız suya düşmüştü.

Evde oturmaktan bunaldığım için haliyle teklifi kabul etmiştim.

Barış ise tüm hayal gücünü kullanarak ilk haftadan izin alabileceğimi savunuyordu.

"Bebeğim ben şu işe biraz alışsam ve birileriyle arkadaşlık kursam hemen ayarlayacağım."

"O zamana hevesim kaçar benim."dedi yine çocuksu bir tavırla.

"Barış bu hayatta böyle şeyler için hevesi kaçacak son kişi sensin.Beni de anla resmen eve kapandım ve çok bunaldım."dedim ellerimi saçlarımdan geçirerek.

İlk önce kollarını çözdü.Daha sonra ise kollarını boynuma doladı ve en sevdiğim şeyi yaptı.

Şakağıma sevgi dolu bir öpücük bıraktı.

"Sorun kalmadı değil mi uzun adam?"dedim neşeli sesimle.

"Sorun falan yok sevgilim ama bu sabrımın bir ödülü olur bu akşam değil mi?Kurudum kaldım vallaha."

"O konuyla bu konu başka şartımı biliyorsun.Hem neden itiraz ediyorsun ki ilk defa altta olmayacaksın sonuçta.Bunu bir kez daha yapmıştık."

"Yeter işte bir kere."

"Yetmez bebeğim yetmez."dedim ve kollarının arasından sıyrıldım.

"Barış yerinde olsam kabul ederdim.Yoksa sen gerçekten ergenlik yıllarına geri döneceksin.Kendi işini kendin halletmem benim bile zoruma gidiyor."dedim kahkahalarımın arasından.

"Çok komiksin Can.Bunları acısı senden muhakkak çıkacak ve işten kovulmana sebep olacak."

"Ne alaka şimdi?"dememle aramızda açılan mesafeyi kapattı.

"Çünkü ertesi gün yerinden bile kalkamayacaksın.İşe gidemeyeceğin için de kovulacaksın."diyerek boynuma sulu bir öpücük bıraktı ve kapıya doğru ilerledi.

"Emma'yı almaya gidiyorum sevgilim.Ona bu akşam en sevdiği yemeği yaptığımızı da söylerim."diyerek kapıdan çıktı.

Bu adamın üstümdeki etkisi neden bu kadar fazlaydı?

Bir öpücüğü bile beni delirtmek için yeterliydi.

Silkelenerek kendime geldim ve sofrayı kurmaya karar verdim.Zaten Barış işten biraz erken geldiği için bugün yemekleri beraber yapmıştık.

Barış rahat durmadığı için işimiz ne kadar uzun sürse de en azından beraber vakit geçirmiştik.

Sofraya son kez baktım.Bardakları da koyduktan sonra işimin bitmesiyle salona geçtim ve televizyonu açarak kanallarda gezmeye başladım.