FEEL ALİVE | CEMBAR (TAMAMLANDI)

message

Ben geldim ben.Az yorum attığınız için kırılıyorum belirtmek istedim.Sizi çok seviyorum bunu da belirtmek istedim.Oy atmayı unutmazsanız sevinirim yine  belirteyim.Belirterek gidiyorum ve çok öpüyorum.

~~~~~

Sabah alarm sesiyle uyandığımda neye uğradığımı şaşırdım.Alarm kurduğumu hatırlamıyordum çünkü.

Başımı kaldırdığımda çalan alarmın Barış'a ait olduğunu görünce bakışlarım ona kaydı.Herif kılını kıpırdatmıyordu.

Madem uyanmayacaksın neden alarm kuruyorsun gerizekalı herif?

Onu dürterek uyandırmaya çalıştım.Tüm gücümle sarsmama rağmen uyanmıyordu.Uykusunun bu kadar ağır olması sinirlerimi bozuyordu.

Uzanıp dudağına masum bir öpücük bıraktım ve saniyesinde güzel gözleriyle karşılaştım.

Gerçekten onu öpünce uyanıyordu.

Sapık herif.

"Barış sen harbi sapıksın ama sorun yok ben seni böyle kabul ettim."dememle yeni uyanmış gözlerini bana sabitleyerek o güzel ağzını araladı.

"Kabul et sapık olmam en çok senin işine yarıyor."dedi çapkın bir gülüşle.

"Müptelânım bebeğim."diyerek bir öpücük kondurdum yanağına ve yataktan çıktım.

"Eridim burda sen arkanı dönüp gidiyorsun."dedi.

"Ya bir dur Barış biz neden uyandık?Niye kurdun alarmı sen?"dememle hızlıca ayağa kalktı.

"Siktir ya Emma yine geç kalacak okula.Ben sandviç yapmaya iniyorum.Sen de giyinip Emma'ya yardım eder misin?Çıkalım hızlıca."dedi ve onu onaylamamla mutfağa doğru koşmaya başladı.

Üzerimi giyinip Emma'yı uyandırmaya gittim ve kıyafet seçmesine yardım ettim.Kolay olmamıştı ama en azından benim zevkime güveniyordu.Bu da daha hızlı giyinmesine yardımcı olmuştu.

Mutfağa inince tabaklarımıza konan sandviçler ve yanlarında duran portakal sularıyla karşılaştık.

Bize kahvaltı etmemizi söyleyerek koşturarak yukarı çıkan Barış'ın ardından biz de yaptığı ekmek aralarını yedik.Ben tabakları kaldırırken Emma da odasında unuttuğu boya kalemlerini almak için üst kata çıktı.

Daha sonra ikisi birden aşağı indi ve Emma'yı götürmek için yola koyulduk.İki arka sokakta olan okula ulaşmamız zor olmamıştı.

Kapının yanına geldiğimizde Emma yüzünü bana döndürerek konuşmaya başladı.

"Can, çok teşekkür ederim.Biliyor musun babam her sabah uyuyakalıyor.İlk defa derse erken geliyorum o yüzden öğretmenim çok sevinecek."demesiyle eğilerek yanağına bir öpücük kondurdum ve önemli olmadığını belirterek onu sınıfa yolladım.

"Çocuk gerçekten her sabah geç mi kalıyor Barış?"dememle elini ensesine götürerek kaşlarını kaldırdı.

"Beni uyandırmak zor biliyorsun.Sen de olmayınca öpecek kimseyi bulamıyorum.Haliyle geç kalıyoruz biz de."dedi ve titreyen telefonunu cebinden çıkardı.

Okuduğu şeyle kahkaha atmasıyla kaşlarımı çatarak omzuna vurdum ve cevap bekleyen bakışlarımı üzerine diktim.

"Ay sen kıskandın mı minnoş?Sakin ol Emma'nın öğretmeni yazmış.Derse vaktinde geldiğimiz için teşekkür ediyor."demesiyle bu sefer kahkaha atan ben oldum.

"Neyse artık ben varım.Her sabah öperek uyandırırım seni."

Kollarını belime sararak beni kendine çekti ve yanağıma yumuşak bir öpücük kondurdu.