Uzaklardan Yakınlara

9. Bölüm - Gecenin Şerri

İstanbul

'Aylin'

      İçindeki mutluluk ve hüzün ile balkona çıktı, derin bir nefes çekti ve gözleri Kerem ile buluştu. Kendisini yolcu etmek için işe gitmemiş olacaktı. Bir müddet bakıştılar, Kerem Fransız penceresinin önünde eline telefonunu aldı ve bir şeyler yazdı daha sonra tekrar başını kaldırıp Aylin'in gözlerinin içine baktı. Bakışlarındaki hüznü fark etmemek imkansızdı. Kerem Aylin'in çocukluk aşkıydı, onu hala sevdiğini içinde hissetse de, Gönüllü doktor olmaktan Kerem için vazgeçemezdi, bunu kendisine yakıştırmıyordu. Uzun bakışmadan sıkılmış bir şekilde gökyüzüne bakıp saçlarını elleriyle yukarıya kaldırıp ensesini havalandırdı. Daha sonra aşağıya bakıp kendisinden mama bekleyen yavru kedileri gördü. Her sabah bahçeye onlar için su ve mama koyardı, bugün aklı öylesine doluydu ki onları unutmuştu. Kendisine kızarak aşağıya indi, kedilerin mama ve suyunu tazelerken kendi kendine söylendi. "Ben sizi nasıl unuttum? Ah Aylin ya." En küçük olan kediyi ellerinin arasına alıp gözlerine denk getirdi. "Ben sizi çok özleyeceğim ama." Halide arkadan yaklaşıp yarı küskün sesiyle;

"Bizi özlemeyeceksin anlaşılan kızım."

Aylin annesinin sesiyle irkildi, kediyi incitmeden yere koyup ayağa kalktı, ellerini birbirine vurup sözlerini özenle seçti, gülümseyerek;

"Anne özlenmez mi hiç? Tabii ki çok özleyeceğim."

Kerem pencereden izlemeye devam ediyordu, kediler afiyetle mamalarını yerken Aylin ara sıra onlara bakış atmayı ihmal etmedi. Halide kızını hala vazgeçirme derdindeydi. Tepebaşı'na gitmesine izin vermemeliydi.

"Aylin kızım."

"Anne lütfen! daha fazla yorma kendini, bak ben çok mutluyum görmüyor musun?"

"Ben mutlu değilim Aylin! Babanda mutlu değil! adam kahroldu kaç gündür, kızım sen bizi hiç düşünmüyor musun? Tepebaşı'nda ki insanları düşündüğün kadar bizi de düşün. Nereden çıktı bu Tepebaşı, neden o köy?"

"Anne ben temelli oraya gitmiyorum farkındasınız değil mi?" 

"Bizde seninle gelelim o halde."

"Yok artık anne! saçmalama lütfen. Bak ben gideyim kendime bir düzen kurayım daha sonra siz gelirsiniz, kalmak istersenizde kalırsınız."

Aylin içini ferahlatmak istercesine annesine sarıldı.

"Melek annem benim. Her şey yolunda gidecek merak etme."

Pencerede Kerem'i gören Halide Aylin'in saçlarını düzeltip devam etti.

"Kerem'le konuştun mu peki, ne diyor bu konuda?"

"Konuştum anne, o da sizin gibi surat yapıyor. Sanki ölüme gidiyorum."

"Kız sus! Ağzından yel alsın."

Aylin annesinin deyimine gülerken kolundaki saatine baktı. Uçağın kalkmasına az bir zaman kalmıştı.

"Vakit yaklaştıkça heyecan basıyor beni anne."

"Aman ne güzel, seni heyecan basıyor bizi sıkıntı."

Aylin annesinin iğneleyici sözlerine kulaklarını kapatıp odasına çıktı. Telefonu eline aldığında Kerem'den gelen mesajı gördü.

Kerem Seni bu kararından vazgeçirmek için ne yapmam gerekiyor.

Aylin Neden herkes kararıma saygı duymak, desteklemek yerine karşı çıkıyor?