Almost a Love Story
"Anak?" napatingin sa ama si Alexandra pagbaba ng hagdan.
"Didiritsohin na kita anak ah!" ika ng ama habang parehong nakatingin sa mga puno sa likuran ng bahay. "Hindi ko talaga gusto yang si Anthony para sayo!!"
Hindi makasalita ang dalaga sa tinuran ng ama, may naramdaman siyang kirot sa puso, hindi niya akalain na ganito ang sasabihin ng ama, hanggang kailan hindi pa siya kinuntra ng ama sa kahit anong decision niya at inaasahan niya na sasang-ayon ito pero hindi.
"Alam ko na hindi ko to sinasabi sayo pero, anak" tinignan siya ng ama "Malaki ang pinagbago mo mula ng makilala mo yang Anthony!'
"Pa naman, hindi naman forever na ganito lang ako, I need to do what's make me happy!" sagot niya sa ama.
"Sa pag-iinom? sa paglalabas araw-araw, gabi-gabi kasama yang nobyo mo? uuwi ng madaling araw na walang malay sa kalasingan yun ba ang makes me happy na sinasabi mo!!?" bulyaw ng ama na pinipigilan ang pagtaas ng boses.
"Hindi moba napapansin Alexandra? binabago ka ng Anthony na yan? 6 months lang kayo nagkakilala sinagot muna agad!?" dagdag ng ama "Ano isang araw mabibigla nalang kami uuwi kanang buntis!??"
Napayuko na ang dalaga sa sinasabi ng ama, may mga luha naring umagos sa mga mata niya "Ganun naba talaga ang tingin niyo sakin pa?" may sakit na binanggit niya "Ano ba gusto niyong gawin pa? Iiwan ko si Anthony? buong buhay ko ibubuhos ko nalang sa coffee shop? Please pa, suportahan niyo naman ko this time, I love him so much pa please!!"
"Ganun moba talaga kamahal yang lalaki na yan? kahit kami kinakalaban muna? para lang sa kanya?"
"Hindi ko kayo kinakalaban pa, pero kung kinakailangan pa gagawin ko!" aniya at mabilis na umalis sa gilid ng ama, naririnig pa ng dalaga ang tawag ama sa pangalan niya pero hindi na tumigil at dumiritso sa taas ng kwarto.
"Hello, Please ayoko kuna dito sa bahay!" wika niya sa telepono.
May luha na pinapasok ni Alexandra ang mga damit sa loob ng bag, nakatanggap siya ng text message at mabilis na umalis bumaba ng kwarto.
Nakita siya ng ama pagdaan sa sala.
"Alexandra? san ka pupunta!?" ika ng ama na napatayo at hahabulin pa sana ang mabilis na paglalakad ng anak pero pagdating sa labas ng gate ay nakita niya ang pagsira ng pinto ng sasakyan ni Anthony, tumingin pa sa kanya ang lalaki bago umikot ng sasakyan, umalis.
Wala sa sariling umiiyak si Alexandra habang sakay ng sasakyan, masakit sa kanya na umalis sa bahay pero, naisip niya na ito nalang siguro ang magandang paraan, alam niyang mag-aaway lang sila ng ama niya pagnandon pa siya sa bahay nila.
Mahirap isakripsiyo ang bagay na napahamal na sayo. Alexandra love Anthony, kahit 6 months lang sila na nagkakilala ng lalaki pero naramdaman niya dito ang pagmamahal na inaasahan niya.
To be with Anthony is the best thing to do for now.
Naramdaman niya ang hawak ng nobyo sa balikat niya, tumingin siya dito and Anthony tryin to calm and motivate her.
Settled na ang lahat ng gamit niya sa loob ng kwarto sa maliit na apartment kung saan pansamantalang titirhan niya habang hindi pa natatanggap ng pamilya niya ang decision ginawa niya.
"Hey!" wika ng nobyo pagpasok ng silid, tumingin siya dito hanggat sa pagupo sa gilid niya.
"Ayos ka lang ba? malungkot kana naman? don't worry your family will accept your decision, Ill promise na ipapakita ko sa kanila na tama ang decision mo okey!" ika niya "ipapakita natin sa kanila kung gaano natin kamahal nag isa't-isa" dagdag pa nito.
