ALPTEKİN

yirmi dokuz

Bu bölüm Alptekin için yakıyoruz desem var mısınız?

Bol yorum ve oy bekliyorum, yorum okumayı gerçekten çok seviyorum. Hem bu bölüm gelir gibi... 

Bu arada Alaca Tutkusu'na da bölüm bekleyenlerinize duyurulur ya yarın yada cumartesi gelicektir.

*

Kalbim göğsümü delicesine tekmelerken karanlık gecenin bir rüyadan ibaret olmasını istedim. Gözlerim açıldı, onun irileşmiş maviliklerini gördüm. Titreyen ellerimle göğsünden iteklerken yere düşmemek için kendimi zorla tutuyordum. Zorlamama gerek kalmadan geriye sendeledi ve benden birkaç adım uzaklaştı. Titrek soluğum göğe kavuştu, yatın demirlerine tutundum. Gözlerine bakmaktan korktum. Alptekin Üner büyük bir yaramazlık yapmıştı. 

"Almira." Diye mırıldandı ama elimi havaya kaldırıp onu susturdum. Kendime gelmek için biraz beklerken yüzüme vuran rüzgar yardımcı oluyordu. Titriyordum, yumuşacık dudakları beni mahvetmişti. Kayboluyordum, kaybolmuştum. Bana neden bunu yapıyordu?

Ondan uzaklaşıp kıyıya varmak üzere olan yatın bir diğer ucuna gittim. Yalın ayak dolan gözlerimle ve kırılmış kalbimle daha fazla ilerleyemeden gözyaşlarımı düşürdüm. Dudaklarımı birbirine bastırırken sesimin çıkmasından korkuyordum. 

Öfkem aniden kabrırken tırnaklarımı avuçlarıma bastırdım. Gözlerimi kapatırken ona saldırmamak için kendimi durdurmayı deniyordum. Ben onun oyun oynayacağı kızlardan biri değildim. Ona karşı hissettiklerimin yanında onun bu tavırları beni deli ediyordu. Bu kadar mı değersizdim onun gözünde, bu kadar mı basittim?

"Öldüreceğim seni!" Almira Tanyel'e bulaşmakla hayatının en büyük hatasını yapmıştı ve bu sefer yanına kalmayacaktı. Kızgın ve düzensiz adımlarım biraz arkamda duran bedene doğru ilerledi. Alptekin durmuş beni izliyordu, dudaklarında hoşnutsuz bir gülümseme vardı. Oysa ben ondan daha öfkeliydim. 

Adımlarım hemen onun önünde durduğunda yumruk yaptığım elimi göğsüne geçirdim. "Sen beni kafana göre öpemezsin." Diye cırladım, bir kez daha göğsüne yumruğumu geçirirken canını yakamadığımı biliyordum. "Sen benimle oynayamazsın Alptekin Üner." 

Alptekin yumruk yaptığım elimi tutarken beni kendine çekti, dizimi kırıp ona tekme atmak istedim ama izin vermedi. Yumruğumu yakaladığı gibi dudaklarına götürürken parmaklarımın üstünü öptü. Bu beni daha çok delirtirken gözlerimi yumarak derin bir nefes aldım. Başımı döndürüyordu, yüreğimi rayından çıkartıyordu.

"Alptekin." Diye bağırdım elimi çekiştirmeye çalışırken ama izin vermiyordu. "Beni daha çok sinirlendirmek istemezsin."

Kaşları havalandı, elimi daha çok sıktı. "Sinirlenince daha güzel oluyorsun." Dudaklarını yaladı, diğer bileğimide tuttuğunda öfkeden dişlerimi kıracak hale gelmiştim. "Ben senin her haline razıyım Almira."

Şaşkınlıkla kala kalırken gözlerimi kırpıştırdım. "Sen.." Diye mırıldandım ama devam edemedim. Razıyım demişti, Alptekin Üner benden mi hoşlanıyordu? Ne demek istiyordu? 

"Ben." Dedi öfkeli gözleri, mavilikleri gecenin karanlığında parlıyordu. "Arkadaşının kardeşi, elinle itip durduğun çocuk, gözlerine bakmak için her şeyi feda edebilecek çocuk."

"Dur." Dedim ama dinlemedi, bedenim arkamızda kalan koltuğa düşerken, dizleriyle koltuğun üstüne çıktı. Altında sıkışmıştım ama gözlerim gözlerinde öylece sözlerini bitireceği yerde kalmıştım. Korkuyordum ama yüreğim başka bir alemdeydi. O daha farklıydı.

"Ben seni istiyorum Almira Tanyel, sen anlamaktan kaçsanda ben bağırmaktan çekinmeyeceğim." Yüzü yüzüme eğilirken tuttuğu bileklerimi başımın üstünde sabitledi. Yüreğim yerinden çıkacak gibiydi, sanki rüyaların en güzelindeydim. Aklımsa benden nefret ediyordu çünkü büyük bir ihanetin pençesine atlamıştım. "Benimle olmanı istiyorum, her saniye yanımda olmanı istiyorum." Dudakları yüzüme dokundu, çenemi öptü. Burnu boynumda kendine küçük bir çizgi oluşturdu. "Hiçbir şeyi bu kadar istemedim."