ALPTEKİN

on dört

İçimde tatlı bir huzur vardı. Günler sonra yataktan çıkmışken huysuz olmam gerekirdi ama değildim. Melisa'dan ayrıları saatler olmuştu, Alptekin'le bütün mağazaları dolaşmıştık. Asla sıkılmıyor ve yorulmuyordu. Onu şaşkınlıkla izliyordum, tanıdığım Alptekinden başkaydı karşımdaki kişi.

Espiriler yapıyordu, kibarca konuşuyordu, sakindi. Ve mutlu gözüküyordu. Onunla anlaşabileceğimi hiç düşünmemiştim ama şimdi iyi bir arkadaş olacağımıza inanıyordum.

"Teşekkür ederim." Diye mırıldandı Alptekin, evin önünde arabayı durdurmuştu. Melisa hala orada olduğu için ikimiz yalnız dönmüştük. Tüm gün onunla yalnız kalmıştık. İnanılır gibi değildi. 

"Ne için?" Güldüm, direksiyonu tutan eli bacaklarına düşerken o da güldü. Gözlerimi kaçırmadım ama o kaçırdı. "Bütün gün peşinde dolaştığım için mi?" Kötü algılayabileceğini düşündüğüm için söylediklerime anında pişman olsamda gülüşünün genişlediğini gördüğüm için anlık pişmanlığım kaçıverdi.

"Bana şans tanıdığın için teşekkür ettim." Eli ensesine uzandı, Alptekin utandı. "Geçenlerde olanlardan dolayı beni hiç affetmezsin zannediyordum."

Affetmezdim. Başka biri olsaydı affetmezdim ama o başkaydı. Ailemden sonra en değer verdiğim insanın kardeşiydi, yan komşumdu ve pişmanlığını gözlerinde görüyordum. Alptekin'in o gün, o sahilde gözleri kararmıştı. Maviliklerine şeytanın karanlığı sinmişti. Az kalsın beni zorla öpecekti. Hatta belkide yere düşmeseydim öpmüş bile olurdu.

"Unuttum." Diye mırıldandım. "Unutmak zorundaydım, unutmasaydım ne olacaktı?" Unutmamıştım, unutmuş gibi yapıyordum. Hala öfkeliydim, bugün onunla bu kadar vakit geçirmeseydim, pişmanlığını bu kadar yakından görmeseydim öfkem daha derin olacaktı.

"Zorunda olduğun için unutma Almira." Kirpikleri titredi, mavilikleri öyle baktı ki bana bir an afalladım. "Ceyhun'a nefretim büyük, kendimi tutamadım."

Onu çok iyi anlamıştım. "Ceyhun, sen ve ben bir yemek yiyelim." Kaşları çatıldı, tam konuşacaktı ki onu durdurdum. "Eğer yemek boyu sakin kalırsan istediğin bir şeyi yaparım."

"Neden?" Kaşları öyle derin çatılmıştı ki beni korkutuyordu. Tüm gün gördüğüm yumuşak çocuk uçup gitmişti. Ceyhun'un adını duyduğu an böyle oluyordu.

"Çünkü istesende istemesende Ceyhun seninde hayatında. Ablanın arkadaşı, aileleriniz arkadaş bir şekilde karşılaşıyorsunuz. Eğer istersen Melisa'da gelir." Kaşlarımı havalandırdım ama gülümsedim. "Eğer sakin kalırsan istediğin bir şeyi yapacağıma da söz veriyorum." 

"Ne istersem mi?" Gözleri öyle bir parlıyordu ki beni korkuttu. Sesindeki yaramaz ton, heyecanlı hal gözlerimi bir saniyeliğine kaçırmama sebep oldu.

"Ebette ki hayır, saçma sapan şeyleri kabul etmem."

"O zaman sende benim arkadaş ortamıma gireceksin." Kocaman gülümsedi. "Benimle baloma geliceksin."

Bu mu?"Gerçekten bunu mu istiyorsun?"

"Evet." Meydan okurcasına bakan gözleri, keyiflenmişti. Bense bu isteğinin sebebini anlayamamıştım. Şaşkın şaşkın ona bakıyordum. 21 yaşındaydım, 18 yaşındaki arkadaşlarının arasına, hayatı boyunca unutmayacağı bir geceye beni davet ediyordu. 

Niye diye sormak istesemde sormadım, kafamı sallayıp ona istediğini verdim. Her türlü yenilceğini biliyordum. Asla Ceyhun'a karşı sakin kalamazdı. "Kabul."

"Balo 3 hafta sonra kıyafetini seçsen iyi olur."

Güldüm hatta kahkaha attım. Alptekin beni izlerken kendimi durdurmaya çalıştım. Ama inanılır gibi değildi, Ceyhun'la karşılıklı yemek yiyeceği anı iple çekiyordum.

"Sen bir sakince yemeği atlat elbiseye sıra gelir." Elimi kapının kulbuna atıp kapıyı araladım. "Görüşürüz." Ayağımı dışarıya atacağım an bileğimden tuttu. Kafamı ona çevirdiğimde benim gibi güldüğünü gördüm.

"Herkesin tanınmaya ihtiyacı vardır Almira." Boğazını temizledi. "Herkesin kendini anlatmaya ihtiyacı vardır." Ve bileğimi bıraktı. Ben dona kalırken o sadece beni izliyordu, inmemi bekliyordu. "Görüşürüz."

*

Almira:Merhaba

Almira:Beklediğin için teşekkür ederim.

Almira:Nasılsın?

05***:Ne kadar iyi olduğumu tahmin bile edemezsin

05***:Sen iyi misin?

05***:Bir hafta geçti, hiçbir yere çıkmadın

Almira:İyiyim.

Almira:Bugün biraz çıktım aslında, 

Almira:Melisa ve Alptekin'le dolaştık

05***:Gördüm

05***:Alptekin fotoğraf paylaşmış

Almira:Evet

Almira:Bu arada sana bir şey söylemek istiyorum,

Almira:Biraz düşündüm ve seni tanıyacağım.

Almira:Sana şans vereceğim.

05*** kişisini 9 olarak kaydettiniz.

*

Selam, umarım evdesinizdir. Ben psikoljik olarak çok yorgunum, denemelerimizi olamıyoruz, hocalarımızı göremiyoruz. Denemeye en çok ihtiyacımız olduğu süreçte evden çıkamıyoruz. Sınavın ne olacağı belli bile değil. Sıkıldım ve yoruldum. Yakınlarımız, biz tehlike altındayız ve asıl tehlike grupları hiçbir şeyin farkında değil.

Sevdiklerinizi ve kendinizi koruyun.

Bu arada 9'un ne olduğunu hatırlayabildiniz mi?

Hoşçakalın.