I Whatever You - Yizhan

Eksiklik Hissi

@yibovswangji 'ye ithafen

Yibo

~~~ 

Gittiği günden beri aramadı iki gün oldu.Bir mesaj bile yok. Bu yeni duyguyu hissi anlayamadım. Düzgün yemek yiyemiyordum ve uyuyamıyordum bile. Çoğu zaman o parlak tavşan gülümsemesini düşünüyordum. Daha önce hiç böyle  kaygılı hissetmemiştim. İçimde bir tür korku oluşuyordu.

Telefonumu çok sık kontrol ediyor ve onu da aramaya çalışıyordum. Ama sahip olduğum tek şey hayal kırıklığıydı.

"Yibo çorbayı sevmedin mi?"diye sordu kardeşim sordu ve ben dalgınlığımdan sıyrıldım.

"Aç değilim." diye yanıtladım.

Kardeşim iç geçirdi.

"Yibo, sana ne oldu? İyi misin? Öğle yemeğinde de hiçbir şey yemedin." sordu amcam.

"Ben iyiyim Amca. Affedersin." Koltuğumdan kalkmadan önce dedim.

"Amca, o iyi." Kardeş amcamın sözlerini kesti.

Odama dönmeden önce sessizce teşekkür ettim.

Yatağıma oturdum. Karnımın içinde bir şey yanıyordu. İç geçirdim.

Gözlerim o cekete gitti, sandalyemde asılıydı.

"Bana neler oluyor?" Yüzümü iki avucumla ovuşturdum.

Aniden kapı açıldı ve Kardeşimin endişeli gözlerine baktım.İçeri girdi ve yanıma oturdu.

"O ..."

O tamamlayamadan başımı 'Hayır' ile salladım.

İç geçirdiğini duydum.

"Ben de onu aramaya çalıştım ama telefon hala kapalıydı." Dedi.

Yere bakarak başımı salladım.

"Yibo," omzuma bir elini koydu. Yavaşça ona baktım.

Yüzünde bir takım sorular vardı ama gözlerime baktığında gözleri yumuşadı.

"Victor sizinle iletişime geçti mi?" diye sordu.

"Henüz değil."

Matthew?

"Ajanların onunla iletişim kurmadığını söyledi."

İkimiz de bir süre sessiz kaldık. Sonunda kardeşim konuştu.

"O doktor bayanı aradım ve bu Cuma bir randevu aldım."

"Victor'a ne söyleyeceksin?" Bir süre sonra bana sordu.

"Bilmiyorum." Dedim.

Bana başını sallamadan önce ikimiz de birkaç saniye daha birbirimize baktık.

"Bunu düşün, tamam mı?" Daha ayağa kalkmadan önce söyledi.