EVANESCENCE✓

💎Chapter 2💎

💎Chapter 2: Beacuse you're the only one there for me💎

---

!WARNING!

-Mention of rape

If this may trigger you please kindly skip this chapter.

---

Kinabukasan ay bumaba ako sa kusina para mag-luto ng breakfast. Tulog pa si Namjoon at si Soobin. Pagkatapos 'kong magluto ay umupo ako sa sofa para makapag-pahinga.

*Riiing riiing*

Nag-ring ang cellphone ko at nakita 'kong tumatawag ang kapatid ko kaya sinagot ko iyon.

"Hello Tae."

"Hyung, kakabalik lang namin ni Jungkook dito sa Korea. Pwede ba kami pumunta dyaan sa inyo? Miss ka na namin eh."

"Talaga? Hindi ko lang alam kung... papayag si Namjoon."

"Ano ka ba? Papayag yun noh. Pupunta kami dyan bukas ha. Bye!"

Bago pa ako makapag-salita ay binabaan na nya ako ng telepono.

Hindi alam ng mga kaibigan namin na sinasaktan ako ni Namjoon at wala na akong balak 'pang sabihin sa kanil. Ayaw ko silang mag-alala sa akin.

Bumuga ako ng malalim na hininga at nakita ko si Namjoon na bumaba at pumunta sa dining room para kumain ng break-fast.

Umarte sya na parang walang nangyari kagabi.

Kinuha ko lahat ng lakas ko at lumapit sa kanya para mag-paalam.

"Uh... N-Namjoon, pupunta dito sila T-Taehyung at J-Jungkook para bisitahin ako. P-Pwede ba?"

"Bahala kayo kung ano ang gusto ninyong gawin. Basta ayaw ko ng maingay."

"O-Okay."

Tumango ako at umakyat sa taas para gisingin si Soobin para makapag-handa sa school.

---

Pagka-hatid ko kay Soobin sa school ay umuwi na ako. Pag-uwi ko ay nakita ko si Namjoon na nakasandal sa counter habang kumakain ng apple at may kausap sa telepono. Sobrang laki ng ngiti nya habang kinakausap ang tao sa kabilang linya at alam ko kung sino ang kausap nya. Si Jinwee.

"Okay. Bye. I love you." Sabi nya sa kausap nya bago patayin ang cellphone nya.

"Uh... Namjoon, malapit na y-yung family day sa school ni Soobin. Baka p-pwedeng sumama ka?"

"Hindi ako pwede. Isama mo nalang si. Jisoo." Sabi nya at kinagatan ang apple.

Si Jisoo ay ang bestfriend ko simula pa noong bata pa kami. Mag-kaibigan ang mommy namin kaya naging close narin kami.

"But, can you atleast make time with our son?"

"I'm too busy. At hindi ko sasayangin ang oras ko para lang makipag-kompitensya sa ibang pamilya." Sabi nya at lumabas ng bahay.

---

Nasa cafe ako ngayon kasama si Jisoo. Tinawag ko sya dito para makipag-usap at humingi ng advice hindi kumain ng kumain. Hay nako. Bestfriend ko nga talaga toh.

"Pwede ka ba next week?"

"Pwede naman. Basta para sa pamangkin ko."

"Wow ha. Ang bait mo naman tita." Umirap ako sa kawalan.

"Syempre naman. Pero teka lang, kamusta na kayo ni Namjoon? Sinasaktan ka ba parin nya?"

"Oo. Pero nasanay narin ako."

Si Jisoo lang ang nakakaalam na sinasaktan ako ni Namjoon dahil sya ang pinaka-pinagkakatiwalaan ko.

"Jin, ayaw mo ba talaga tumira sa bahay ko kasama si Soobin? Iwan mo na si Namjoon dahil sinasaktan mo lang ang sarili mo." Hinawakan nya ang kamay ko at ngumiti lang ako sa kanya.

"Hindi na kaylangan. Asawa ko parin si Namjoon kaya kaylangan ko syang alagaan."

"Pero turing nya ba sayo ay asawa rin?"

"Alam mo ba na uminom noon si Vincent Van Gogh ng yellow paint? Dahil ang alam nya ay yellow ang nagrerepresent ng happiness. Ininom nya yun para sumaya sya. At alam mo rin ba kung bakit hindi ko parin iniiwan si Namjoon kahit sinasaktan nya ako? It's because he is my yellow paint. Yes it is dangerous but we are just desperate to find our happiness."

"Fine..." Bumuga sya ng malalim na hangin "Pero tawagan mo lang ako kapag sumosobra na sya. My house is always open for you and Soobin."

"Thank you. Bestfriend nga talaga kita."

Niyakap ko sya ng mahigpit.

---

Sinundo ko si Soobin sa school at pag-uwi namin ay nakita namin si Namjoon na nakahiga sa sofa at amoy na amoy ang matapang na amoy ng alak.

"Soobin, umakyat ka muna sa taas, okay?"

"Okay daddy Jin."

Umakyat sya sa taas at nilapitan ko si Namjoon sa sofa at tinanggal ang sapatos nya.

"Anong ginagawa mo?" Sinipa nya ako sa mukha at napupo sa lapag at hinawakan ang noo ko dahil sa sakit.

Tinanggal ko yung sapatos nya at nagulat ako pagkaharap ko sa kanya dahil tinulak nya ako sa sofa and he's now hovering over me.

"N-Namjoon, anong ginagawa m-mo?"

Bumaba ang kamay nya sa katawan ko at nanginginig ang buong katawan ko dahil sa takot.

Naalala ko noong pinagsamantalahan ako ng mga lalaki. Pinilit 'kong tanggalin ang kamay ni Namjoon na nasa legs ko pero dahil mas malakas sya ay wala na akong nagawa kundi ang umiyak.

Hinawakan nya ako sa buong katawan at wala akong magawa. Oo asawa ko sya and we've done something like this before, but it just doesn't feel right.

---

Nagising ako dahil sa nakakasilaw na sinag ng araw. Pagkagising ko ay wala akong soot na damit at tanging ang kumot lang ang nakataklob sa buong katawan ko.

Umupo ako at napaiyak ako dahil sa sobrang sakit ng ibaba ko. Nakita ko ang note na sinulat ni Namjoon sa coffee table at kinuha yun at binasa.

'Jin, hinatid ko na si Soobin sa school and make sure na malinis ang bahay dahil pupunta sila Yoongi hyung dyaan.'

Pagkatapos 'kong basahin iyon ay binalik sa coffee table. Niyakap ko ang sarili ko ang umiyak. Seeing the marks that Namjoon made with the bruises all over my body makes me feel insecure and sad.

Sinabunutan ko ang sarili ko at tinitigan ko ang buong katawan ko.

Bakit ko sya hinayaan na tratuhin ako ng ganito? I hate myself for saying yes to whatever he say and let him hurt me. Nabigo ko si mommy dahil sa promise 'kong magiging matapang at malakas ako. I'm so sorry.