EVANESCENCE✓

💎Chapter 21💎

💎Chapter 21: The truth💎

---

「Namjoon's POV」

Nagising ako dahil sa nakakasilaw na sinag ng araw. Pagkagising ko ay sobrang sakit ng ulo ko. Marami siguro akong nainom kagabi. Nilibot ko ang mata ko sa buong sa bahay at wala ako sa bahay namin. Hinanap ko ang cellphone ko at tinawagan si Yoongi hyung. Ilang beses ito nag-ring bago nya sagutin.

"Ano? Ang aga-aga nang-iistorbo ka."

"Hyung, nasaan ako? Kanino mo ba ako pinasundo kahapon?"

"Jin. Ang sabi mo 'wag si Jinwee kaya tinawagan ko si Jin hyung."

"*Sigh* okay. Bye."

*Tuut tuut*

Binalik ko ahg cellphone ko sa bulsa ko at bumuga ng malalim na hininga.

"Namjoon? Anong ginagawa mo dito?"

Nakita ko si Jisoo na pababa dito sa salas.

"Uh... Sinundo ako ni Jin kagabi lasing kasi... ako."

"Ah..." Tumango-tango sya "Asaan nga pala si Jin?"

"Uh... siguro nasa kwarto nya."

Tumango-tango ulit sya at umakyat sa taas para tignan siguro si Jin. Pagkababa nya ay may pag-aalala ang kanyang mukha.

"Wala si Jin sa kwarto nya." Sabi nya at kinuha ang cellphone nya para tawagan siguro si Jin.

Naka-ilang tawag sya pero mukhang hindi sya sumasagot.

"His phone is ringing but he's not answering."

"Baka naman may pinuntahan lang sya?"

"Hindi. Kilala mo si Seokjin, hindi sya umaalis nang hindi nagpapaalam."

Sinubukan nya ulit tawagan si Seokjin pero hindi parin sya sumasagot.

"What's happening?" Tanong ni Chaeyoung na kakababa lang dito sa salas at mukhang bagong gising "Namjoon? Anong ginagawa mo dito?"

"Uh..."

"Sinundo daw sya ni Jin kagabi kasi lasing na lasing."

"Ah... eh bakit ganyan ang mukha mo?"

"Jin, is not answering my calls." Sabi ni Jisoo at nag-give up na sa kakatawag.

"Have you tried checking his room?"

"Wala sya doon. Si Soobin lang na natutulog."

"Is it--" Hindi na natapos ni Chaeyoung ang sasabihin nya dahil tinakpan ni Jisoo ang kanyang bunganga.

"Bakit? Is it what?"

"Uh... w-wala." Sabi ni Jisoo at binigyan ako ng halatang pekeng ngiti at halatang nagsisinungaling sya.

"Just tell me. Ano yun?" My voice is stern.

"Uh... k-kasi... yung mga lalaki... bumalik na sila."

"What?!"

「Seokjin's POV」

"

Please! Pakawalan mo na ako! Wala akong maibibigay sainyo!" I beg them as i cried.

"Meron. Ikaw." Sabi ng Koreanong lalaki at tumawa silang tatlo.

"Sino ba kayo? Ano ang kaylangan nyo sa akin?"

Dahan-dahang lumapit sa akin yung lalaking Koreano at tinanggal ang kanyang mask at nagulat ako nang makita ang kanyang mukha.

"K-Ken?"

"Yes, baby."

"Anong kaylangan mo sa akin? Bakit mo ginagawa sa akin toh? I treated you as a friend and this is what you repay me?!"

"Ayun na nga Jin eh. You always treat me like a friend, you always think of me just a friend! Matagal na kitang gusto at kaibigan lang ang ituturing mo sa akin?"

"But you never told me--"

"Because you never gave me a chance to talk to you." Pag-putol nya sa sinabi ko "Noon ay palagi 'kong sinusubukan na umamin sayo pero palaging naka-dikit ang Namjoon na 'yun sayo palagi. At noong nalaman ko na divorced na kayo ni Namjoon ay bumalik ako dito para sayo. I came back for you, baby." Niyakap nya ako pero inalog ko ang katawan ko na nakatali sa upuan para palayuin sya.

"Kahit gawin mo pa ang lahat ay hinding-hindi mo parin ako makukuha." Bulong ko pero alam 'kong narinig nya yun.

"Well, you're right. Even if i risk everything just to have you still love Namjoon. Pero hindi ka na nya mahal. What's the point of loving him kung hindi ka na nya mahal?"

"It's better to love someone that doesn't love me anymore than force myself to a monster--" Sinampal nya ako at naramdaman ko na namumula na ngayon ang pisngi ko.

"I-I'm sorry." Lumayo sya sa akin at umiyak "Hindi sana ito mangyayari kung hindi nya ako iniwan."

"Anong ibig mong sabihin?" Nagtataka 'kong tanong.

"Mag-bestfriend kami ni Namjoon noon bago pa kayo lumipat. Magkaibigan na kami ni Namjoon noong mga bata palang kami. And i have to admit that i liked him dahil sya palagi ang nag-pprotekta sa akin tuwing may nambubully sa akin kahit na ako ang mas matanda sa kanya. Until when he turned 16 he have to go to Canada to take care of his lolo. Nagalit ako sa kanya dahil hindi man lang sya tumawag for 3 years. Pagkabalik nya ay agad nya akong pinuntahan sa bahay namin at niyakap nya ako na parang walang nangyari pero dahil nga galit ako sa kanya at puro gulit ang pinairal ko hanggang sa huli na ang lahat. Isang araw ay makikipag-bati na sana ako sa kanya kaso nga lang ay dumating ka... lalo akong nagalit sa kanya dahil hindi na kami nag-uusap o nag-papansinan at nagalit din ako sayo noon pero habang mas nakikilala pa kita ay doon ko nalaman na nagugustuhan na kita. Nang malaman ni Namjoon na gusto kita ay doon nagsimula ang laban sa aming dalawa. We would always compete to each other. Palagi kaming sasali sa mga competitions sa school pero sya palagi ang nanalo. Pero pagdating sayo ay hinding-hindi ako susuko." Lumapit ulit sya sa akin at hinawi ang buhok ko na humaharang sa mukha ko.