EVANESCENCE✓

💎Chapter 30💎

💎Chapter 30: A New Life💎

---

[A Few Months Later]

[Seokjin's POV]

*Knock knock*

Tumayo ako mula sa upuan ko at binaba sa lamesa ang hawak 'kong hair brush at pumunta sa pintuan at binuksan ito.

"Hyung!" Sigaw ni Taehyung at niyakap ako.

Kasama ni Taehyung si Jungkook at Jimin.

"Hyung, bakit hindi ka pa nagbibihis? Tatlong oras nalang magsisimula na ang kasal." Sabi ni Jimin at mukhang mas na-sstress pa sya sa akin.

today is the day. Ikakasal na ulit kami ni Namjoon. And i hope na huling beses na ito. Alam 'kong hindi katanggap-tanggap ang ginawa sa akin ni Namjoon noon pero mahal ko sya at mahal nya rin ako. Ikaw na ang bahala sa akin mommy.

"Hinihintay ko pa si Jisoo at Chae. Sila ang mag-aayos sa akin." Sagot ko.

"Ang tagal naman nung dalawang 'yun. Tawagan ko na nga." Sabi ni Taehyung at kinuha ang cellphone nya.

Tatawagan na nya sana si Jisoo pero nakita nya ang masamang tingin ni Jungkook sa kanya kaya tinawagan nalang nya si Chaeyoung.

---

"Were here!" Lumingon kami sa pintuan nang bumukas ito at pumasok dito si Jisoo at Chaeyoung.

"Ang tagal nyo naman dumating. Ilang oras nalang mag-sisimula na yung kasal." Pag-tatalak ni Taehyung sa dalawa.

"Kasal mo? Ikaw na mag-ayos sa kuya mo excited ka eh." Sabi ni Jisoo at umirap.

Haysst... Kailan ba mag-kakaayos ang dalawang ito? Ang gulo talaga nila minsan parang akala mo ay magkapatid sila dahil sa sobrang sweet at minsan naman ay parang aso at pusa kung mag-away.

[Namjoon's POV]

"Hyung, kinakabahan ako." Sabi ko habang inaayos ang soot 'kong black suit.

"'Wag kang kabahan. Andito lang kami sa tabi mo pero please 'wag kang sisira ng mga gamit doon." Sabi ni Hoseok hyung at tinapik ang likod ko.

Tumingin ako kay Yoongi hyung mula sa salamin at naka-upo sya sa sofa habang natutulog at napa-iling ako.

"Namjoon, ready ka na?" Tanong ng tatay ni Jin hyung.

"Opo, sir."

"Ano ka ba? Tawagin mo nalang akong dad tutal ikakasal naman ulit kayo ng anak ko."

"Opo, dad."

"Okay. Pupunta na tayo ng simbahan at gisingin mo na din si Yoongi." Sabi ni 'dad' at lumabas.

"Hyung, gisingin mo na daw si Yoongi hyung." Sabi ko habang tinitignan ang sarili ko sa salamin.

"Bakit ako? Ikaw daw ang gumising kay Yoongi hyung sabi ni Mr. Kim."

"Sige na, hyung. Kaya mo yan." Ngumiti ako sa kanya, yung ngiting pang-asar, at lumabas at sinundan si dad sa kotse.

Ilang segundo ang lumipas at nakita namin si Hoseok hyung sa tumatakbo palabas at ilang beses na kumatok sa pintuan ng kotse na naka-lock at tumatawa lang ako ng mahina habang pinapanood si Hoseok hyung at Yoongi hyung na mag-away na parang aso't pusa. Tumingin ako sa relo ko at binuksan na ang pintuan at agad na pumasok sa loob si Hoseok hyung at kumapit sa braso ko na parang kakainin sya ni Yoongi hyung. Pumasok narin si Yoongi hyung sa kotse at pumunta na kami sa simbahan.

---

[Seokjin's POV]

"Kaya mo toh Seokjin. 'Wag kang mag-alala." Bumuga ako ng malalim na hininga.

Andito kami ni dad sa harap ng gate ng simbahan at hawak ko ang bulaklak.

"'Wag kang mag-alala, anak. Kung kinakabahan ka ay huminga ka lang ng malalim at isipin mo ang isang bagay o tao na nag-papasaya sayo." Sabi ni dad at tumango ako.

Right, think of something that makes you happy. Soobin, my baby. As long as i think about Soobin everything will be alright.

Huminga ako ng malalim at inayos ang buhok ko.

"Handa ka na?"

I nodded and i intertwine my arm with dad's and get ready. I flash a smile when the big gate opens and the guests started clapping. Tumingin ako kay Namjoon na nasa may altar at naka-ngiti sya habang nakatitig sa akin na naglalakad papalapit sa kanya. I'm getting weak again by those dimples. Sa tabi nya ay si Hoseok at Yoongi na best man. Tumingin naman ako kay Taehyung na buhat si Soobin at katabi nya si Jungkook at Jimin. Sa kabilang side naman ay si Jisoo at Chaeyoung at na naka-ngiti sa akin. Nang makarating na kami sa harap ni Namjoon ay binitawan ko ang braso ni dad at pinalit ko naman doon ang braso ni Namjoon.

"Alagaan mo ang anak ko, Namjoon." Sabi ni dad.

"Yes, dad." Sagot ni Namjoon kay dad bago umupo si dad.

"You look so handsome, baby." Sabi naman nya sa akin habang naka-tingin sa mga mata ko at nag-init naman ang mukha ko dahil sa hiya.

Humarap kami sa pari.

---

"You may now kiss the groom." The priest announced and the people started cheering for us.

Nagulat ako nang hinila nya ako mula sa baywang ko palapit sa kanya.

"Can i?"

Tumango ako at hindi na sya nagdalawang-isip pang halikan ako. Finally. Ang tagal 'kong hinintay na maramdaman ulit ang kanyang mga labi. I thought i would never feel this again. It feels like we are the only one's world. it feels like the world stops the moment i feel his lips in mine. Hindi ko maiwasan ang hindi umiyak at pagka-alis ng labi nya sa akin ay pinunasan nya ang mga luha ko at hinalikan nya ulit ako pero mabilis naman ngayon.

---

Pagka-uwi namin sa bahay namin ay dumiretso kami sa dating kwarto namin. Si Soobin ay nasa bahay nila Jisoo. Binato ko ang sarili ko sa kama at bumuga ng malalim na hininga pinikit ko ang mga mata ko. Pero napadilat ako nang naramdaman ko na lumubog ang matress ng kama at mayroong tao na naka-hover sa akin. Nakita ko si Namjoon na nakatitig sa akin na parang ilang segundo lang ay kakainin nya ako.

"A-Anong ginagawa mo?"

Naramdaman ko nanaman na uminit ang mukha ko.

"You do really look cute when you're blushing." Sabi nya at ngumiti nanaman sya at lalong nag-init ang mukha ko.

Hinalikan nya ako at pagka-alis ng labi nya sa labi ko ay tinitigan nya ulit ako.

"You look so handsome tonight."

"Kanina mo pa sinasabi yan. Wala na 'bang iba?"

He chuckled.

"Thank you for trusting me again."

"It's because i love you." I smile at him.

"I will always love you, my moon."

Hinalikan nya ulit ako pero this time it's a passionate kiss and full of love.

It feels good to be with the person whom i love. I hope this will be the last time i'm going to cry and love. Now i know what those girls in high school say that 'first love never dies' feel. We can finally be happy without thinking about the past. This kind of love shouldn't end.