EVANESCENCE✓

💎Chapter 11💎

💎Chapter 11: Suspicious💎

---

Nang mabasa ko ang natanggap 'kong message ay agad akong kinabahan.

"Jin, are you okay? Bakit parang namumutla ka?" Tanong ni Namjoon at nilagay ang palad nya sa noo ko.

"I-I'm fine." Sabi ko at tinanggal ang palad nya sa noo ko "Pupunta lang ako sa banyo."

Tumango sya at pumunta ako sa banyo at nag-hilamos. Tinitigan ko ang reflection ko sa salamin at sunod-sunod na tumulo ang mga luha ko.

---

"Please stop!" Pagmamakaawa ko sa kanila.

"Kahit sumigaw ka pa ng sumigaw ay walang makakarinig sayo dito." Sabi ng isa sa mga lalaki.

Ang isang lalaki ay korean habang yung dalawa naman ay mukhang amerikano at lahat sila ay may takip sa mukha. Nakatali ang mag-kabila 'kong kamay sa upuan at kanina pa ako iyak ng iyak at sigaw ng sigaw pero walang nakakarinig sa akin.

"You know what? Kung lalayuan mo lang yung lalaking iyon hindi sana tayo makakaabot sa ganitong sitwasyon, Seokjin." Sabi nung lalaking Koreano.

"Anong ibig 'mong sabihin?"

"That guy Namjoon. Yung lalaking palaging nakadikit sayo." Sagot nya at umupo sa umupuan na nasa harap ko  "I've got my eyes on you simula pa noong lumipat ka sa school. I was supposed to ask you nicely and be friends with you but then you hurted my sister." He look at me with anger.

His eyes looks so familliar.

"Ano ang sinasabi mo?"

"Oh c'mon, Jin. Alam 'kong alam mo kung sino ang tinutukoy ko."

Si Jinwee?!

"But she started it! Your 'sister' started all of this."

"And you continued it. You hurted her."

"It was all fake! She's just framing herself."

"Hindi magsisinungaling sa akin ang kapatid ko. You hurted her so much and her wounds are still recovering. I'm doing this to get revenge fot her. Boys, let's start."

"NO! DON'T TOUCH ME!"

---

Sunod-sunod ang pag-tulo ng mga luha ko at nagulat ako nang naramdaman ko na may pumunas nito. Tumingin ako sa taong pumunas ng luha ko at ang akala ko ay si Namjoon iyon pero mali ako. Si Ken.

"Why are you crying?" Tanong nya at pinunasan ang mga luha ko.

"I-I'm sorry. Wala toh." Sabi ko and i fake a smile.

"You're not okay. Jin, you know you can talk to me and i will listen to you." His calm voice soothes me.

"I'm okay."

"Are you sure?"

"Oo. Um... bakit ka nga pala nandito?" Na-curious 'kong tanong sa kanya.

"Um... i... malapit kasi dito yung pinag-tatrabahuan ko so pumunta muna ako dito to grab some coffee since it's our break time... Yeah." Sagot nya.

"Okay..."

He seems suspicious.

"Sino nga pala ang kasama mo dito? Do you wanna talk?"

"Kasama ko yung anak ko at yung ex-husband ko so next time nalang."

"Your ex-husband?" I saw him slightly smirk but his expression quickly turn back to calm.

"Oo. Ken, i need to go now. Hinihintay na kasi ako siguro ng anak ko."

"Okay. Bye Jin. See you soon."

"Bye..."

Kumaway ako sa kanya bago bumalik sa table namin.