I Am Falling In Love with a Martian

C16. Shock

Alas syete ng umaga.Nagising si Fred sa tabi ni Nicky.Nakatulog na pala siya.Ni' hindi na niya nakuhang lumipat sa sofa.Kaya naghikab muna ito at nagkusot ng mata.Nakita niya ang pamangkin na nakaratay sa higaan at  wala paring malay.

FRED's POV.

"Kaawa awang bata,"

"Paano ko kaya ipagtatapat sa kaniya ang nangyari,"

"Napakahirap nito sa kaniya,"

"Alam ko'ng mahihirapan siyang tanggapin ang nangyari,"

"Ngayon pa lang naawa na ako sa kaniya,"

"Una inosente pa siya sa mga bagay bagay,"

"Tapos ngayon na wala na ang mga magulang niya,"

"Paano!?"

"Paano ko ipagtatapat sa kaniya,"

"Sakaling magising siya,"

"Di' ko alam ang gagawin ko,"

"Sabi ng doktor bawal siyang gumalaw o kahit na ano,"

"Alam ko'ng magwawala si Nicky sakaling malaman niya,"

"Hindi,"

"Hindi niya muna dabat malaman,"

"Kailangan magpagaling na muna siya,"

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan nito.At nilisan ang kwarto ni Nicky.Kukuha lamang ito ng mga gamit sa bahay niya.At mga gamit ni Nicky sa bahay nito.

Matagal pa si Nicky sa hospital.Kaya kailangan niya ng gamit.Baka abutin ng buwan pa bago tuluyang maka recover si Nicky.Di' rin agad makakagalaw ito at makakalakad dahil sa tinamong pinsala.Buti na lang di' siya napuruhan.Kung nagkataon ay baka habang buhay na siyang tulala o comatose at magkaroon ng taning ang kaniyang buhay.Pero di' ito ang kapalaran niya.

Sa pagbalik ni Fred sa bahay niya.Unang bumungad sa kaniya ang family picture nila.Kung saan kompleto pa sila.Ang papa nila at ang mama nila.Magkabila naman silang dalawa.Kaya pinang gilidan nanaman ito ng luha sa mata.

Dahil sa kanilang magpamilya ay siya na lang ang natira.Namatay ang papa niya sa cancer at ang mama naman niya ay sa sakit sa puso.Tapos ang pagkamatay pa ni Franklin sa car accident.Kaya tuluyan ng tumulo ang luha nito.Di na niya ito pinagilan.Mga luha ng lungkot at pagkamiss sa pamilya.Labis ang nadaramang lungkot ni Fred.Masakit din aa loob ni Fred na nawala sa kaniya ang lahat ng wala siya sa tabi nito.

Tinungo nito ang kwarto niya para kumuha ng ilang damit.Dahil matagal siyang magbabantay sa hospital.Sa tabi ng kwarto niya muli niyang napansin ang picture nila ng kapatid niya.Habang nakasuot ng astronaut suit.Kinuha niya ito at tinititigan.

"Kuya," saad nito.

"Natupad mo nga ang pangarap mo,"

"Pero kinuha ka rin naman agad"

"Ang daya mo e,"

"Nangako ka na sabay pa tayong tatanda,"

"Nangako ka na pag natupad mo ang pangarap mo maging astronaut ay isasama mo ako sa space,"

At umiiyak muli ito.Ganoon kasakit ang mawalan ng mahal sa buhay habang wala ka sa tabi nito.Wala ka manlang nasabing maganda bago mangayari ang lahat.

"Miss ko na kayo nila mom and dad,"

"Ito mag isa na lang ako," iyak nito.

Sunod sunod ang pagtulo mg mga luha nito.Na napapahagikgik sa sobrang kalungkutan.

"S-sana lang masaya K-ka na kasama sila,"

"Kuya,mom,dad miss ko na kayo,"

"Alam ko'ng malungkot kayo na makita ako na ganito,"