Chasing The Past

Chapter 10

NAPABALIKWAS ako nang mapanaginipan ko si Hestie na iiwan ako. Ilan araw na din siyang hindi nagpaparamdam sakin. Pag tumatawag ako nasara ang phone niya.

Ano bang pinagaabalahan mo baby? Kahit text oh tawag man lang hindi mo magawa?

Ilan araw na din akong wala sa mood. Naiinis ako kasi hindi ko siya nakakausap at nakakasama. Miss na miss kona siya. Siya ba? Miss ako?

Napatingin ako sa bumalibag kong pinto.

"What the fuck?! Are you gonna destroyed my door?!" Galit na sigaw ko sa kakambal ko.

"Lux.."

"What?! Bakit ba aligaga ka d'yan?!" Sigaw ko na naman.

Wala na nga ako sa mood. Nakakabadtrip pa tong lalaking to.

"Lux si Hestie.."

Napatingin ako sa kanya. "What?! What happen to her!" Hinintay ko siyang magsalita pero hindi ito nagsalita. Tumayo ako at kinuwelyuhan siya.

"What the fuck is happening to her, Wave! I'm talking to you asshole! What happen to my girlfriend!" Naiinis ako!

Gusto kong manapak. Gusto kong manapak! Anong nangyayari?!

"Hindi kaba magsasalita Wave?! Bakit ayaw mong magsalita! Where she is?! I want to see her!" Paalis na ako ng magsalita ito na kinaguho ng mundo ko .

"She's gone. She's gone. Iniwan kana ni Hestie... nagtungo na ito ng states para magtraining..."

Hindi ko siya pinakinggan. Lumabas ako ng kwarto ko na suot suot ang pajama at sando kong puti. Nasa may sala si mommy at daddy. Nilampasan kolang sila. Wala ako sa mood. Hindi totoo 'yon...

Anong nagawa ko Hestie? Bakit mo to ginagawa sakin? Bakit kailangan mo 'kong iwan?

Dumaretso ako sa condo niya. Wala siya do'n. Pangalawa kong pinuntahan sa park kung saan uma umaga nagjojogging siya. Dito ko siya unang nakilala. Nagjogging ako ng oras na 'yon. Pero nakasalubong ko siya.

NAPATINGIN ako sa babaeng nakabungguhan ko. Hindi tumitingin sa dinadaraanan. Tss!

"Bulag kaba?! Bakit hindi ka tumitingin sa dadaanan mo? Alam mo nang may dadaan na cute."

"What?" Hindi makapaniwalang sabi ko sa sarili ko.

Ang lakas naman ng self confident nang babaeng to. "Anong what? What whatin mo 'yan mukha mo!" Bakit ba kinakausap ko ang baliw na babaeng to.

Paalis na naman ako ng pigilan naman niya ako. "Hindi ka man magsosorry?!"

Kapal talaga ng babaeng to. "First of all miss wala akong dapat ipasorry. Ikaw ang hindi tumitingin hindi ako okay. Have a good day..."

Maganda sana. Antipatika naman. Hays.

Bakit naman ako iiwan ni Hestie? Sunod kong pinuntahan ang bahay nila. Tuloy tuloy lang ako. Nahabutan ko do'n ang nanay, tatay niya at mga kapatid niya.

"Hijo?"

"Si Hestie po? Susunduhin ko lang po." Nakangiting saad ko.

"Huh? Wala na si hestie hijo." Nakakunot ang noo nang papa niya.

"Po? Saan po nagpunta? Hihintayin ko nalang tito." Tapos umupo ako sa sofa.

"Hijo." Umupo sa tabi ko ang mama niya.

"P-po?"

"Wala bang sinasabi si Hestie sayo?" Umiling ako.

"Magmula po nang magkasakit siya. Hindi na po siya nakipagkita sakin." Usal ko.

"Nagtungo na nang states ang anak ko para sa kanyang training. Inihatid na siya do'n nang lolo niya. Wala ba siyang sinasabi sayo na ngayon ang alis niya?" Umiling ako ulit.

"Nagaway ba kayo?"

"Hindi po.."

May hinabot na papel sakin ang ate ni Hestie.

"Basahin mo Lux. Aakyat na ako." Inalis ko sa pagkakatupi ang papel.

Hi? Alam ko nakakawalang respeto ang gagawin kong pagiwan sayo na walang paalam. Hahaha! Hindi ko alam ano sasabihin ko e. Aalis na ako, iiwan na kita. Tutungo na ako ng states for my training. 5 years ako rito. See you when i see you Lux. And let's break up. 'Wag mona din akong hintayin na bumalik. Promise me na makakapagtapos ka ng Architecture. You can do it. See you SOON...

-Hestie

Nilamukot ko ang papel. Hindi! Hindi ko namalayan ma umiiyak na pala ako. Umalis ako do'n na walang paalam. Bakit mo to nagawa sakin Hestie! Anong nagawa ko sayo!

Hanggang sa makarating ako ng bahay umiiyak ako. "Anak? What happen? Why are you crying?" Niyakap naman ako ni mommy.

"K-kuya..."

"S-sinong nakakaalam sa inyong... a-aalis na ng bansa ngayon araw si h-Hestie?" Nahihirapan tanung ko.

"W-wala din siyang sinabi sakin kuya. Si kuya Wave lang ata ang nakakaalam e." Kumalas ako sa yakap ni mommy.

Tinignan ko si Wave na nakayuko. "Why you didn't tell me! Why!" Tapos sinapak ko ito. Pilit naman akong pinipigilan ni daddy.

"Why you didn't tell me! Bakit Wave! Bakit! Bakit hinintay mong iwan niya ako! Magiging masaya kaba kung hindi kona siya mahabutan?! Sumagot ka, tangina ka!" Hawak ko siya ngayon sa kwelyo at nakadiin sa wall.

"KUYA! ANO BA! 'WAG SI KUYA WAVE! WALANG KASALANAN SI KUYA! NAKWENTO SAKIN NI KUYA NA 'WAG SASABIHIN SAYO! PLEASE TAMA NA PO."

Iniwan ko sila do'n! Nakakainis!

Kinginang buhay!

Bakit ganito! Akala ko bang walang iwanan! Ngina!

You will regret this...

-

This is the last part of the flashback. Hope you enjoy.